504
М О Р Ф О Л О Г И Я
наста, объективтік (сы нды қ) мәнде
(кісі бол-ар
бала, өнбе-с іс, кор-етін коз, ест-итін құлақ, айт-
қан соз, бер-ген ақыл, жақсылығын айт-пақ
адамдар
т.б.) немесе тәуелденіп, көптеліп, сеп-
теліп келіп субстантивтеніп (затганып) қолданылса
да
айт-қан-ың-а көніп, айда-ған-ың-а жүрмейді;
жарас-тыр-мақ та, жаулас-тыр-мақ та ағайын-
нан; ұш-ар-ым-ды жер, қон-ар-ым-ды сай біледі
т.б.) етістік мәнінен алшақтап, етістіктің грамма-
ти к ал ы қ катего р и ясы н көрсетуден гөрі есім
сөздердің грамматикалық сипатын білдіреді.
Есімшенің есім мәнінде қолданысында оның
етістікке тән ш ақты қ мағынасы солғындап, әйте-
уір қи м ы л ға қатысты болғанды қтан ж әне есім-
ше тұлғалары етістік м әнінде қолданы лғанда,
белгілі бір ш ақты қ м ағы наны тұрақты түрде
білдіріп оты раты нды қтан, ол (ш ақты қ) м ағы на
факультатив мәнде ғана байқалады. М ысалы:
Достарыңызбен бөлісу: 
