Көптеген ғылым салаларында бірліктер туралы мəселе ешқашан
көтерілмейді. Бірліктер əуел баста-ақ бөлінген. Зоологияда жануарлардың
əрқайсысы
жеке
қарастырылады.
Астрономия
ғарышта
бөлінген
бірліктерді, жұлдыздарды зерттейді. Химик, анықталған белгілі нысан
екеніне бір сəтке де күмəнданбастан, калий бихроматының сипаты мен
құрамын анықтай береді.
Егер ғылымда бірден танылатын нақты бірліктер болмаса, демек, ол оған
керек болмағаны. Мысалы, тарихта жеке тұлға, дəуір немесе ұлт бірліктері
бар ма? Оны біз білмейміз. Бірақ оның қандай мəні болуы мүмкін? Алайда
оның жауабын білместен, тарихты зерттей беруге болады.
Əртүрлі тастармен толықтай үйлесіп кететін шахмат ойыны сияқты тіл де
тек қана өзінің нақты бірліктеріне қарама-қарсы болатын жүйе ретінде
сипатталады. Біз олармен таныспай өтіп кете алмаймыз, оларға қайтып
оралмастан, бір қадам да жасай алмаймыз. Соған қарамастан, олардың
шектеуі – біз əуелі «олардың өзі бар ма?» деп сұрап алатындай өте шетін
мəселе.
Сөйтіп, тіл əу баста сезілетін, олардың бар екеніне һəм олардың
қызметінің оны қалыптастыратынына күмəндануға мүмкіндік берместен,
мазмұнның болмауы сияқты... біртүрлі, таңғаларлық тосын сипатқа ие
болады. Əрине, бізде тілді барлық басқа семиологиялық институттардан
ажырататын сипат бар.
Достарыңызбен бөлісу: