мүмкіндіктерін бізбен бөлісетін жандар ретінде қарауымыз керек. Дін,
жыныс, тап жəне ұлттық тегіне қарай бөлу, ұғыну міндетін қиындатады,
өйткені бұл айырмашылықтар тек адамдардың тəжірибелік таңдауын ғана
емес, сонымен бірге олардың «ішкі қасиеттерін», қалауын, ойларын жəне
əлемге қарау тəсілдерін танытады. Кейбір дəрежеде бұл барлық өнер
түрлеріне де қатысты. Əн, би, сурет, мүсін жəне сəулет өнері – осының бəрі
біздің айналамыздағы адамдар жайлы түсінігіміздің қалыптасуында белгілі
бір рөл ойнайды. Бірақ əлем азаматтарына арналған бағдарламада
(
curriculum
) əдебиет саласы тегі əртүрлі адамдардың нақты жағдайы мен
түйткілдерін көрсетуге қабілетті болғандықтан, айрықша бай үлес қосады.
Аристотель
«Поэтика»
кітабының 9-тарауында айтқандай, əдебиет бізді
«болары болып, бояуы сіңген нəрседен емес, алда болуы мүмкін жайттан»
хабардар етеді. Осы мүмкіндіктер білімі саяси өмірде құнды қорға
айналады.
Əдебиет адамзаттың қиялын қалай дамытуы мүмкін деген мəселені
қозғамай тұрып, уақыт пен кеңістік бойынша айтарлықтай ерекшеленетін
қос əдеби туындыны қарастырып көрейік. Екі жағдайда да əдеби шығарма
тиісті азаматтық түйсікке баулитын айрықша дербес қабілетке жатады.
Б.з.д. 409 жылы Афина демократиясы дағдарысқа ұшыраған кезде
жазылған Софоклдің «Филоктеті» (
Достарыңызбен бөлісу: