Некеденкейін әйел бақыты
137
кезімді, 1-3 курстарымды есіме алсам, өзімді қатты аяп
кетемін. Кейде тіпті жылағым келіп кетеді. Себебі, бірінші
курста мен ата-анамды алдап, қыздармен пәтерге шықтым.
Жатақхана маған ұнамайтын. Себебі ережелері тым қатал
болатын. Оны ұстанғым келмейтін. Сосын ата-анам
пәтерге шыққанымды біліп қойғаннан кейін, мені
жазалады. Екі жыл бойы маған универге ақша бермейтін.
Тек маңызды істерге ғана ақша береді. Мен бір аптаға 1000
теңгемен ғана жүретінмін. Кешке жақын бірге тұратын
құрбыларым кафеге, киноға кетіп қалады. Ал мен жалғыз
қалатынмын. Жатақханада тамақ беретін кезде, тамақпен
бірге нанды көп қылып алатынмын да, сол нанды бөлмеге
апарып, жастықтың астына тығып қоятынмын. Кешке
қарным ашқанда сол нанды жеп отыратынмын. Қазір сол
естеліктер маған қуанышты бір сезім береді. Ақшаның,
баршылықтың құндылығын маған сезіндірді». Бұл әңгіме
эмоцияға толы. Эмоциямен айтылған құпиядан кейін
қарама-қарсы жақтағы адам да ашыла бастайды. Ары
қарай сол эмоцияның үстінен оған сұрақ қоя бастау керек.
Ол ашыла бастайды. Ерекше сезім сыйлайтын естелікпен
бөліскен кезде, адамның санасында базалық эмоция
қосылады. Ол автоматты түрде сенім артып бастайды.
Себебі, ол өзін басқа адамның орнына қойып жатыр. Ол да
өзінің студенттік өмірін айтып бастайды. Сенім арту үшін,
екінші адам да оған сенім артып жатқанын сезіну керек.
Бірінші мен екінші қадамды жаттап алыңыз.
Үшінші қадам—қателік. Әйел адамның ең үлкен қателігі—аузымызды жаба алмайтынымыз. Мамаңызға, енеңізге күйеуіңіздің кез-келген сөзін
айтсаңыз және оны күйеуіңіз біліп қойса, онда күйеуіңіз
сізге сенім арта алмайтын болады. Мысал келтірейін.
