113
Намаз
иіспен безендіріп бізге жіберген, яғни алманың шынайы
иесі – Аллаһ Тағалаға шүкірімізді, рахметімізді білдіріп,
Оған деген қарыздығымызды сезінеміз бе?
Сатушының қолына
ұстатқан азды-көпті тиын-
тебенді алманың құны деп ойламаңыз, ол тек сатушының
еңбегі ғана. Себебі, алманың өз құны өлшеусіз. Ол бағамен
өлшенбейді. Неге дейсіз бе? Егер алма жоқ болса, оны
өсіру үшін дәнегін қайдан алар едік? Миллиардтаған
қаржы жұмсап бір түйір дәнін жасай алар ма едік? Тіпті
дәні бар болған күннің өзінде оның өсіп-жетілуіне керекті
Күнді, ауаны, топырақты, ондағы әр түрлі
минералдар-
ды қайдан табар едік? Бір Күннің өзін триллиондаған
қаржыға сатып ала алмасымыз анық. Тіпті бүкіл әлем
жиналса, алманың өсуі үшін керекті суды, ауаны жасай
алмайды. Енді осы алмаға керекті күн, ауа, топырақ,
су сияқты қажетті заттардың баға жетпестігін ескере
отырып, алманы бағалап көрейікші...
Иә, біз көбіне жаратқанды ұмытып, ортадағы себеп-
терге ғана алғысымызды білдірумен шектеліп жатамыз.
Бұл ісіміздің қаншалықты әділетсіз екенін білу үшін
мына мысалға назар аударайық.
Патша қызметшісі арқылы біреуге бағалы сый
жіберді делік. Әлгі адам сыйлықты ала салысымен
рахметін үйіп-төгіп патшаның қызметшісіне айтып,
сыйды тарту еткен патшаның өзін елемесе, оның бұл ісі
қаншалықты жөнсіз болар еді. Бұл тұста нағыз алғыс
айтуға лайық жан қызметші емес, патшаның өзі емес
пе?!
* * *