196 СӨЗЖАСАМ на, дәмхана (закусочная),
дэрісхана (аудитория),
перзентхана (роддом) т.б. талай сөздің жасадуы-
на қатысты, ол сөзжасамдық белсенді қызметке
көшті.
С ө зж а с а м д ы қ ж ұ р н а қ т а р д ы ң т о л ы ғ у ы
ж ұрнақтардың бір-бірімен тұлға, м ағы на ж ағы -
нан кірігуі арқы лы да болып оты рады , о ған
тілдегі күрделі ж ұрнақтарды келтіруге болады:
-дас < да + с, -лан < л а + н, -ғанш а < ған+ ш а, -малы <ма+лы, -ушы <у +
іиы, -дықтан < дық+тан т.б.
Тілдің сөзжасам жүйесінің күрделенуі, баюы,
толығуы көбіне сөзжасамдық жұрнақтардың ма-
ғы налы қ құрамының кеңеюі арқылы да болады,
сөзжасамдық жұрнақтардың ішінде әр түрлі ма-
ғы на беретін жұрнақтар жиі кездеседі. М әселен,
-ыс, -/сж ұрнағы зат есім жасайтын жұрнақ сана-
латы ны белгілі. Осы ж ұрнақ тілде түрлі м ағы -
налы атаулар жасайды. Мысалы
ағыс, тігіс, сөгіс сияқты туынды сөздер мен
жеңіс, тыныс, шабыс, өзгеріс деген туындылардың м ағы насы бір емес.
Бұлардың алғаш қылары нда нақты заттық ұғым
болса, соңғы лары нда дерексіз затты қ ұғы м ба-
сым. Сол сияқты
қатынас, байланыс, жиналыс туылымдарының м ағы насы олардың бәрінен де
бөлек. Ал олардың бәрінде де бір ған а ж ұрнақ
қолданылып тұрғаны анық. Бұл арада бір жұрнақ-
ты ң м ағы насы кеңейгенін көріп тұрмыз. Бұл
ж ағдай тілде қосы м ш аны ң қызметін арттырып,
оны ң қолданылу мүмкіндігін күш ейтіп тұр.
Қосымшалардың мағына жағынан дамуы өте
ерте басталған. Мысалы
-ғы, -қы қосымш асы ең
көне жазба ескерткіш-орхон жазбаларында да әрі
затты қ м ағы на, әрі сы нды қ м ағы н а берген. Ал
-ығ, -іг ж ұрнағы көне жазба ескерткіш тердің
өзінде көп мағыналы қосымш а болған: ол
біліг сөзінде дерексіз заттық ұғым жасаса, >чу/сдегенде
жанды заттың атын ж асаған, яғн и ол
құс деген
сөз. С ондай-ақ
бітіг дегенде жазу, жазба деген
ұғым беріп, жоғарыдағы келтірілген мағыналар-
дан да басқа ұғым туғызып тұрғаны көрініп тұр.
Бұдан ш ы ғаты н қорытынды Орхон жазба-
лары кезеңінде қосымш алардың сем антикалы қ
ж ағы нан дамуы басталған. Бұл құбы лы с тілдің
даму тарихында үздіксіз жүріп отырған, сондық-
тан оны тіл дамуына тән негізгі заңды лы қтар-
дың бірі ретінде қараған дұрыс. Осы заңдылық-
тың нәтижесінде тілде көп мағыналы қосымш а-
лардың саны көбейген. Қазіргі тіліміз көп ма-
ғыналы қосымшаларға өте бай:
-дық/-дік, -т ы қ/ -тік, -лы қ/-лік жұрнағы қазақ тілінде екі сөз та-
бына жатады. Олар - зат есім және сын есім.
Осы ж ұрнақты ң екі сөз табына бірдей қатысты
болуы оның сөзге заттық мағы на беріп, зат есім-
дер ж асауы на ж ән е затты ң сы н ды қ белгісін
білдіріп, сын есім сөздер жасауына тікелей бай-
ланысты. Одан осы қосы м ш аны ң мүлдем екі ба-
сқа мағына беретін омоним қосымш аға айналға-
нын көруге болады. Ол
-лы қ қосы м ш асы ны ң
мұндай дәрежеге жетуі көне дәуірде басталып,
үнемі даму үстінде болуымен байланысты. Ал олар
қазір екі сөз табы ны ң ж ұрнағы болғаны м ен,
төркіні бір екені - ғылы мда дәлелденген мәселе.
Б ірақ бұл қ о сы м ш ан ы ң м ағы насы м ұны м ен
бітпейді. Зат есім нің өзінде ғана ол - бірнеш е
түрлі м ағы на беретін көп мағы налы қосымш а:
ауыздық, мұрындық сияқты сөздерде
-дық үй малы
ж абды қтары ның, құралдары ның атын білдіреді.
Ал
орындық, қазандық дегенде үй бұйымдарының
аты ж асалған.