ра жер ө л м е й д і,—
деп ж а у а п береді. Оғ ан Ж и р е н ш е ш е
шен д а у айтады:
Аскар т а у д ы ң өлгені —
Б а с ы н ан бұлт тың ас қаны.
Ай мен күннің өлгені —
Еңкейіп б арып батқа ны.
А қ к ан судың өлгені —
Ая з да мұз боп қ а т қ а н ы .
Қ а р а же рді ң өлгені —
дейді шешен.
Бұл т ол ғ а уд ан ғ ылы ми т а л д а у ж ол ым е н емес, қа ра -
пайым б а қ ы л а у а р қ а с ы н д а т а б и ғ а т т ы ң үнемі өсіп-өшіп,
өзгеріп-өңделіп т ұ р а т ы н ды ғ ы т у р а л ы х а л ы қ т ы ң
д үрыс
қ о р ы т ы нд ы ж а с ағ а нд ы ғы н , сонымен бірге а д а м д ы жақ-
с ы л ы к пен білімге сілтейтін д а н а л ы қ ойды
а ң ғ а р а м ы з .
Ж і г і т к е ж а қ с ы болу үшін не керек? Оғ ан екінші бір тол-
ғ а у б ыл ай ж а у а п береді: Жі гі тке, бірінші, білім
керек,
екінші ғ ыл ы м керек, үші нші үғ ым керек, отты жү р е к, өт-
кір тіл керек.
Мү нд а х а л ы қ «білім» деп ақ ыл ды, «ғ ылым» деп оқу-
ды, «ұгым» деп оны есте с а қтап , орнына ж ү м с а й білуді
айтып отыр. Қемеңгер ойыңды х а л қ ы ң а б атыл ай та р жү-
регің, ж е тк і з е а й т ар тілің б о лм а с а — білгеніңнен не п а й
да?
А қ т а й л а қ би Қ а р а у ы л Қ а н а й шешеннен:
—
Достарыңызбен бөлісу: