122
Азотты
негіздер, пентоза мен фосфор қышқылы қосылып,
мононуклеотид молекуласын түзеді. Мононуклеотидтер фос-
фор қышқылының тағы бір немесе екі қалдығын қосып алады
да,
тиісінше, нуклеозиддифосфат (АДФ, ГДФ, УДФ, ТДФ жəне
ЦДФ) пен нуклеозидтрифосфаттар (АТФ, ГТФ, УТФ, ТТФ жəне
ЦТФ) түзеді.
Нуклеозидтрифосфат молекуласында фосфор қышқылы қал-
дықтары ангидридті байланыс арқылы қосылған, мұндай бай-
ланыстардың бойында
потенциалды энергия көп болады, сон-
дықтан, оларды макроэргиялық байланыстар деп атайды.
Рибонуклеотидтерде фосфор қышқылының қалдығы ри
бо-
заның 2', 3' жəне 5' орындарындағы көміртек атомдарымен бай-
ланысуы мүмкін:
Дезоксирибонуклеотидтерде фосфор қышқылының қалдығы
3' жəне 5' көміртек атомдарында ғана бола алады:
23-кестеден
көріп отырғанымыздай, ДНҚ мен РНҚ пири-
ми диндік негіздердің сапалық құрамы бойынша да бірінен-бірі
өзгеше: біріншісінің құрамында тимин болса, екіншісінде – ура-
цил болады.
Минорлық пуриндік жəне пиримидиндік
негіздер жағынан
123
қарастырса, ДНҚ мен РНҚ арасындағы айырмашылық айтар-
лықтай: соңғысында бұл негіздер өте көп кездеседі (50-ден
аса). Минорлық метилденген негіздердің ДНҚ мен РНҚ-да бо-
луын жəне олардың тарауын нуклеин қышқылдарының бір
қа-
тар
функцияларымен байланыстыруға болады.
Олар - белок-
тар, оның ішінде, бірқатар ферменттермен өзара əрекеттесуі,
макромолекулалардың биосинтезі туралы кодпен хабарласу жəне
ақпарат беру т.б.
Достарыңызбен бөлісу: