146
маң да йым нан си пап мақ тай ды. Жақ сы сөз ге мәз бо лып, мен әкем-
нің ті зе сін ала жай ға са мын. Ол ба сым нан си пап оты рып: «Жа-
рай сың, ба лам! Үй ге кір ген де әрқашан үл кен дер ге
сә лем бе ру ді
ұмыт па. Әдеп ті ба ла сөйте ді», – дей тін.
* * *
Әкем ма ған ата-те гі міз дің аты-жө нін
үй ре ту ші еді.
– Кім нің ба ла сы сың? – деп сұ рай тын ол.
– Мен Мо мыш тың ұлы мын.
– Мо мыш кім нің ба ла сы?
– Мо мыш – Имаш тың ба ла сы.
Осы лай ша же ті
ата ға дей ін же те леп
оты рып са на та ды. Ал кел ген қо нақ, ең
ал ды мен, атым ды сұ рай тын.
Со нан соң
ме нің же ті ата жө нін де гі бі лі мім ді тек се-
ре тін. Ел та ну дың ба сы ең ал ды мен осы-
лай бас тала ты нын ол кез де кім біл ген.
* * *
Кав каз ды ара ла ған ке зім де үш күн
қа та ры нан ашық ас пан
ас тын да тү не ге нім бар. Сон да ұзақ уа қыт ұй қым кел мей елес қу ып,
өмір өт кел де рі нің те ңі зі не жү зіп кет кен кез де рім көп бол ды...
Сол сәт те та ғы да ба ла ке зім ой ға ора лып еді...
Он да мен бес те ме, әл де ал ты жас та шы ғар мын. Әжем мен бір ге
жа ту шы ем. Әже құ ша ғы қан дай ыс тық, қан дай мейір бан де сең-
ші. Кө зім ұй қы ға кет кен ше, әжем ай на лып-тол ға нып, ар қам нан
қа ғып жат қа ны. Ер ке леп жа тып, қал ғып кет ке нің ді өзің де аң ғар-
май қа ла сың. Бір кү ні түн жа ры мын да оя нып кет тім. Ор ным нан
сез дір мей тұр дым да, әжем нің тө се гі нен алыс тай бер дім. Он да ғы
о йым қо ра ның екін ші бе тін де гі әкем жат қан үй ге ба ру еді. Екі үй-
дің ор та сын да иін ті ре сіп, мо йын да рын көк ке соз ған күйі маң ғаз
түй елер жа тыр екен. Жүн де рі үл піл деп, түн гі са мал ға жел піл де-
ген дей се зіл ді. Түй елер дің ара сы мен жү ріп ке ле жа тып, мен ма-
мық жүн ді ақ бо та ның қа сы на ерік сіз тоқ та дым. Осы жер де оты-
рып, жұл дыз ды ас пан ға тел мі ріп ұзақ қа ра ға ным есім де. Ай ме ні
ер ке ле те күл ген дей се зіл ді. Ал қаз ті зіл ген тү йе лер дің өр ке ші тау
жо тала рын дай көл бең деп кө рін ген дей еді. Түн нің ты мық ты ғы
сон ша, мен бо талар дың баяу де мін ай қын ес тіп тұр дым.
Мен әке ме
ке ле жат қа ным ды ұмы тып, осы жер де та ңыр қап
тұ ра бе ріп пін...
Же ті ата сын біл ме ген –
же те сіз.
Же ті
ата сын біл ген ұл,
Же ті жұрт тың қа мын жер.
Өзін ға на біл ген ұл,
Құ ла ғы мен жа ғын жер.
Достарыңызбен бөлісу: