142
жем қор бол ған. «Се нің сө зің ді сөй лей мін» дей ді де, ұлық қа әң гі-
ме нің өңін ай нал ды рып жет кі зе бе ре ді...
Ол кез де әр бір үш жыл да ояз бо лыс тар мен би лер дің тө тен ше
съе зін ша қы рар еді. Оның қар са ңын да
сай лау нау қа ны са пы ры-
лы сып, екі ұдай тар тыс, жік-жік ай тыс, па ра бе ру, жа ла жа бу,
бі рін-бі рі тір сек тен қа ғып, ор ға жы ғу, ай ла-тә сіл, қу лық-сұм дық,
бо лыс тық қа талас өрт тей қау лай бе рер еді...
Бір жо лы өң шең ат қа мі нер пы сық тар сай лау ал дын да жи на лып
алып, қат ты сас сын.
Жан да ры ал қым ға ке ліп, қи на лып, ты ғы-
рық қа ті ре ліп ті.
– Ой бай, қа ғаз тоқ тап қал ды! Қа ғаз тоқ тап қал ды! – дей ді ғой
бір-бі рі не қат ты са сып. Асу бер мес ас қар
бел дің ал дын да ама лы
құ ры ған дай боп тұр ған кез де рі екен. Ішін де әкем нің на ға шы сы
Бай та на Те ке бай би де бар екен. Ол кі сі қай та сай ла ну дың са ры
уа йымы мен аһы лап-үһі леп, бе ре ке сі ке те бе ріп ті. Ояз ға дер ке зін де
мы на қа ғаз бар май тын бол ды деп қат ты қай ғыр ға ны сон ша, со ны
кө ріп ме нің әкем Мо мыш:
– Не боп қал ды? Не ге қи нал ды ңыз? – деп сұ рай ды.
– «Жар ты ны» еш кім жа за ал май қой ды ғой, Құ дай-ау,– деп ті би.
«Жар ты» де ге ні 1/2 екен.
–
Мен жа за ала мын, – деп ті ме нің жи ыр ма төрт жа сар әкем.
– Сен жа ман не ме, не жа зып жа ры та мын дей сің. Екі күн нің
жү зі бол ды, ол қи ын жа зу ды мы на оқы ған мол да лар дың өзі тү сі ре
ал май отыр, – деп Те ке бай се не қой май ды.
– Мен жа зып бер сем,
қай те сіз, – деп ті әкем.
Әкем ді са лы су ға ке тіп отыр ған мол да лар дың іші не алып ба ра ды.
Сон да Мо мыш 1/2 деп жа зып, жар ты де ген нің осы еке нін
тү сін ді ріп
бе ріп ті, қан ша күн ба сы қа тып, қа ма лып отыр ған дар
өңі кі ріп, қай та ті рі ліп, қуа нып, құн жың да сып, әке ме тән ті бо лып
қал са ке рек...
Әкем ді жи ыр ма се гіз жа сын да ау ыл дың стар шы ны сай лап ты.
Он
же ті жыл стар шын боп тұ рып, он се гі зін ші жыл де ген де бұл
дә ре же сін өз ық ти яры мен құр да сы Ереш де ген кі сі ге бер ген екен.
Әкем жа рық тық өмі рі нің ақы ры на дей ін ел ара сын да «Ту ра
Мо мыш» ата нып кет ті. Қан ша жыл аз ау ыл дың кі ші гі рім әкі мі
бол са да, бүйі рі том па йып, мал біт кен емес. Бар бай лы ғы жал ғыз
ат тан арт пап ты.
Әйт се де ке дей дің қо лы жо март.
Әкем нің қыз ған шақ тық,
бақ талас тық дей тін қу мі не зі жоқ, қо лы ашық кі сі бол ған. Ба ры
бол са, кі сі ша қы рып, той-то ма лақ өт кі зу ге құ мар боп тұ рар еді.
Дү ние, мал жиюды жек кө ре тін...
Достарыңызбен бөлісу: