97
Алғашқы 3-4 айда балаларда әр түрлі
эмоциялық жағдайлар
пайда болады: таң қалу, физикалық (дене) дискомфортын сезгенде
алаңдаушылық (қимылдың көбеюі, жүрек соғысының жиілеуі, көзінің
жұмылуы, жылау), қажеттілігін қанағаттандыру кезіндегі еркінсіну.
Бала анасын қөрген кезде танып, қуана бастаған кезде (нәрестелік
шақ жас кезеңі ретінде осы кезеңнен басталады), ол
басқа да жақын
адамдарын көрген кезде күліп, танымайтын үлкен адамдарды көргенде
жылайды. Егерде таныс емес адам өзінің жылы қатынасын білдіріп,
баламен сөйлесіп, оған қарап күлсе, бала да оған күліп, қуанады, 7-8
айда таныс емес адамды көрген кездегі алаңдаушылық күшейе түседі.
Әсіресе балалар таныс емес адаммен жеке қалып қоюдан қорқады.
Мұндай жағдайда, теріс қарап, еңбектеп, жаңа көрген адамына көңіл
бөлмеуге тырысады, ал кейбіреулері қатты жылайды.
Шамамен 7 және 11 ай аралығында анасы қалған кезде үрей немесе
мұңаю (ол ұзақ уақытқа немесе бір жаққа белгілі бір уақытқа кеткенде),
«қалып қою» қорқынышы пайда болады. «Қалып қою»
қорқынышы
өмірінің екінші жылында 15 немесе 18 ай аралығында асқынады,
кейінірек біртіндеп әлсірейді.
Анасымен және басқа да жақын адамдарымен қарым-қатынас
жасай отырып, нәресте бірінші жылының соңында тек қана эмоциялық
қатынасқа түсіп
қана қоймай, сонымен қатар әрекетке де ұмтыла
бастайды. Ол анасының көмегімен оны қызықтырған қандай да бір
затқа,
шкаф немесе сөреге, құмыраға ұмтылады.
Бала белсенді пайдаланатын ым қимылдары қарым-қатынасты
жеңілдетеді, алғысы келген затты, барғысы
келген жерін көрсетеді
және т.с.с.
Достарыңызбен бөлісу: