Сборник школьных сочинений на патриотическую тему по ре зультатам Республиканского конкурса на лучшее школьное сочинение

299

Сочинения школьников Жамбылской области

«Жазалылардың» арасынан болашақ жары Әлжанды кездестіреді. Сөйтіп, 

екеуі жүрек қалауларымен тағдырларын қосады. Тұрмысқа шыққаннан 

кейін  Әлжан  бес  жылға  дейін  құрсақ  көтермейді.  Райымбек  бабадан 

«бойыма бала бітсін» деп тілеген Әлжан анамыз арада бес жыл салып 

қазақтың  Қарасай  батырының  жетінші  ұрпағы  Назарбайдың  Әбішінің 

отауында аңсап күткен маңдайы жарқыраған ұл дүниеге келеді. Түсінде 

теңіздің түбінен тауып алған мылтығы бүгінде баяндаманың кейіпкеріне 

айналған Елбасының өзі.

Құдайға сеніп, құлшылық етіп, намаз оқыған әжесі Мырзабала «Кен-

же ұлдан көрген тұңғыш немерем» деп бауырына салып, өзі Нұрсұлтан 

деп ат қойыпты. Бұл күн 1940 жылы шілденің алтыншы жұлдызы еді. 

Жастайынан білімге деген құштарлық пен ата-анаға деген сүйіспеншілігі 

байқалып  тұратын  баланы  үй  ішіндегілері  Сұлтан  деп  атаған.  Өз 

ортасының  алғыры  бола  білген  бұл  Сұлтан  бүгінде  әлемді  салиқалы 

саясатымен  мойындата  білген.  Қазақстан  Республикасының  тұңғыш 

Президенті. Елбасының өмір дерегіне көз жүгіртер болсақ ол кісінің аса 

еңбек сүйгіштігін байқаймыз.

 Еңбек деген байлық бар,

Іздеген талмай жететін.

 Жоқшылық деген жәбірді,

 Жермен жексен ететін

-  деп  дана  халқымыз  айтқан  осы  өлең  жолдарының  сөздері 

Елбасының бозбала кезінен-ақ бойынан табылады екен. 

Еліміз 1991 жылы тәуелсіздігін алғаннан соң, ТМД елдері өз ақша, ва-

люталарын еңгізді. Соның ішінде бірінші болып біздің елдің Президенті 

Нұрсұлтан  Әбішұлы  Назарбаев  1993  жылы  16  қарашаны  –  теңге  күні 

деп  жариялады.  Ол  мемлекеттің  ішкі  саясатын  нығайту  және  Ресейге 

тәуелдіктен құтылу үшін Қазақстанның ұлттық валютасын жасауды қолға 

алып,  төл  теңгемізді  дер  кезінде  айналымға  енгізді.  Мемлекетаралық 

ынтымақтастықты қолға алды. Теңге өмірге оңайлықпен келген жоқ. Ел-

басымыз өз теңгемізді шығаруға қаржыгерлерге арнайы тапсырма берді. 

Ұлттық валютамыздың өз дизайні, өз идеясы болуы керектігін қатаң тап-

сырылды. Олай етпейінше, Қазақстанның халықаралық ауқымды таны-

луы, сол арқылы әлемдік қоғамдастық тарапынан қауіпсіздігі қамтамасыз 

етілуі, аумақтық тұтастығы мен шекарасының мызғымастығына кепілдік 

алуы мүмкін емес еді.

300

Казахстан, армия, патриотизм

«Қазақстан  -  2030»  бағдарламасын  экономика  әлі  оңала  қоймаған 

1996  жылы  қабылдатқанын,  сондай-ақ,  Еуропадағы  қауіпсіздік  және 

ынтымақтастықтың ұйымына төреғалық етуге деген қадамы да сонау 

2003 жылы басталғанын еске алсақ жеткілікті. Тәуелсіздікке қол жеткізе 

салысымен, елімізде ядролық сынақтарға тыйым салуы, көп векторлы 

сыртқы саясат жүргізу арқылы алыс-жақын мемлекеттердің бәрімен де 

достық қарым-қатынасты жолға қоюы шетелдерде тұратын мыңдаған 

қандастарымызды  Отанымызға  көшіріп  алғызуы  Елбасымыздың  ре-

спубликамызды  бүгінде  ТМД  мемлекеттері  арасындағы  ең  қарышты 

қарқынмен дамып отырған, қуатты елдердің қатарына әкеліп қосқан та-

рихи еңбегі екені даусыз.

Елбасының  ұстанған  саясатының  арқасында  Қазақстан  халқының 

бірлігі  жарасым  тауып  келеді.  Тәуелсіздік  орнығуының  ең  қиын  жыл-

дарында халықтың кемелдігі мен елдің Тұңғыш Президенті Нұрсұлтан 

Назарбаевтың қайраткерлігі нәтижесінде Қазақстанда этносаралық жан-

жал мен қоғамның бөлінуіне жол берілген жоқ. Осы орайда, Қазақстанның 

Ел бірлігі доктринасы қабылданды. Мұндай саяси мәні терең, алуан түрлі 

ұлт пен ұлыстарды бір шаңырақ астына біріктірген доктрина ешбір елде 

жоқ. Елбасының үлкен еңбегінің бірі – Қазақстан халық Ассамблеясы ин-

ститутын құруы. Бұны Біріккен Ұлттар Ұйымы басшысының өзі жоғары 

бағалады. Мемлекеттік тіліміздің ахуалы да біртіндеп түзеліп келеді. Осы 

кезде мектеп оқушыларының 71% қазақ тілінде білім алып жатыр.

Қазіргі таңда тәуелсіз және егемен ел екенімізді білдіретін Елтаңба, 

Ту, Әнұранымыз бар. Мемлекеттік рәміздер қашанда ел айнасы, ұлттық 

тұтастықтың  кепілі.  Елбасының  пәрменімен  1992  жылы  4  маусым-

да  Мемлекеттік  Рәміздер  бекітілді.  Мемлекеттік  рәміздер  –  еліміздің 

өмір  салтын,  бүкіл  болмысын,  ерекшелігін,  айрықша  арман-аңсарын, 

басқалармен байланыс мұратын білдіреді. Еуропадағы қауіпсіздік және 

ынтымақтас-тықтың  ұйымына  төрағалық  етуіміз,  оның  11  жылдан 

соң  саммитін  өткізіп  56  мемлекеттің  басшыларын  қабылдап,  Астана 

декларациясының қабылдауына қол жеткізуіміз, 27 елдің спортшыларын 

жинап, VІІ қысқы Азия ойындарын өткізуіміз шоқтығы биік жетістігіміз 

екені  анық.  Мәдени  мұра  бағдарламасы,  «Қазақстан  –  2050»  стратеги-

ясы қоғам дамуының жаңа белесіндегі басты сұрақтарға жауап береді. 

«Біз  ұлттың  тарихи  санасын  қалыптастыру  жұмысын  жалғастырумыз 

керек»,-дейді Елбасы.

2012 жылғы 14 желтоқсандағы Елбасының «Қазақстан-2050» стра-

тегиясы – қалыптасқан мемлекеттің жаңа саяси бағыты атты Қазақстан 

халқына Жолдауында Нұрсұлтан Әбішұлы «Қазақстан ХХІ ғасырдың ор-

301

Сочинения школьников Жамбылской области

тасына қарай әлемнің ең дамыған 30 елінің қатарында болуға тиіс»,-деп 

асқаралы  межеге  қол  жеткізу  қажеттігін  мәлімдеді.  Бұл  мақсатқа  жеті 

үшін Елбасының сеніп отырғаны – елі, туған халқы және өскелең жастарға 

деген зор сенімі мен үміті. Елдің даму стратегиясын ондаған жылдарға 

алдын-ала айқындап және оған болжам жасап қана қоймай, сол жоспарды 

іске асыра білу Елбасыға тән қасиет. Еліміздің халықаралық деңгейдегі 

беделін арттыратын айтулы оқиғаның бірі – 2017 жылы Астанада өтетін 

ЭКСПО – 2017 көрмесі. Жаңа Қазақстан әлемдік беделді оқиғаларды тек 

қана тамашаушы ғана емес, өзі жүзеге асырушы, жаңа идеяларды сыңға 

салып,  әлемдік  қоғамдастықтың  мерейіне  бөлей  алатын  белсенді  де 

жетекші мемлекеттің біріне айналды. ЭКСПО – 2017 көрмесінің жасыл 

энергия тақырыбы жаһанды өркендеу мен шуаққа, елімізді жаңа техно-

логия мен ғылымның әлеуетті буынына айналдыратын жасампаз жоба 

болатыны айдан анық.

Елбасымыздың қазақ халқына арналған жолдауын «Қазақстан жолы 

– 2050: бір мақсат, бір мүдде, бір болашақ» деп атаған. Жолдау – жаңа үміт, 

жаңа міндет, жаңа жетістіктерге жол бастаушы. Жолдау Қазақстан халқын 

толғандырып  отырған  мәселелерге  нақты  жауап  береді.  Елбасының 

жолдауынан  бастау  алатын  игі  істердің  барлығы  еліміздің  дамуына, 

халықтың мүддесіне бағытталады.

Біздің халқымыздың еңбек жолын қарапайым жұмысшылықтан ба-

стап, бүгінде аты әлемге әйгілі қайраткер дәрежесіне көтерілген, өмірдің 

ащысы  мен  тұщысының  бәрін  де  татқан,  от  пен  судан  өтіп,  мейлінше 

шыныққан,  мемлекет  басшысы  ретінде  жүргізіп  отырған  саясатын 

дүниежүзі мойындаған өз Елбасымыз бар. 

Ол Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаев.

Малахова Ксения 

6 класс, гимназия № 1 г. Тараз

Руководитель: Сагимбаева Ж.Б.

Смотрю на мир и вижу – это я!

Теплый  свет  ночника,  уютная  мягкая  пижама,  новая  книжка  в 

руках,  хрустальная  музыка  Грига…Всё  располагает  к  неторопливым 

размышлениям. Я люблю это время перед сном. Книга в моих руках 

–  путешествие,  «самое  легкое,  самое  сокровенное  и  самое  простое», 

как обещает её автор Бернар Вернер. Уже не первый вечер я совершаю 

302

Казахстан, армия, патриотизм

это путешествие в мир воздуха, мир земли, мир огня и воды. Сегод-

ня «Книга путешествия» предлагает мне слетать, в моё сокровенное 

убежище – вовнутрь себя. Кто я? Что могу? Что чувствую? Каково моё 

место в огромном окружающем мире и что представляет мир во мне?

Я внимательно прислушиваюсь к самой себе. Сердце четко и мер-

но отстукивает свой жизненный ритм: «Ксю-ша», «Ксю-ша»…

Ксюша – это я, девочка двенадцати лет, мамина радость и бабуш-

кина любимица. Я центр маминой Вселенной ещё и потому, что одна-

единственная у неё.

Жёлтый глаз ночника приветливо мигнул: он в курсе моих дет-

ских  впечатлений  и  забот.  Моя  душа  вмещает  в  себя  весь  мир.  Мне 

светло и радостно от этого. Моё имя – Ксения - в переводе с греческого 

означает «гостья». Наверное, когда мама ждала моего появления, она 

уж точно не думала о том, что её дочурка – маленькая гостья из буду-

щего, которой так понравился сегодняшний мир людей, что она реши-

ла остаться в нём. Может быть, поэтому я всегда чувствую себя родной 

и близкой по духу Маленькому Принцу Антуана де Сент – Экзюпери. 

Может быть, поэтому я стараюсь дарить людям радость – звезды, ко-

торые умеют плакать и смеяться. Ничего, что они приобретают вид 

совсем обычных вещей, которые умею делать своими руками, своей 

головой, своим сердцем.

Мама научила меня видеть красоту в самом обычном. И я взяла 

в  руки  фотоаппарат.  Теперь  прекрасное  –  застывшее  мгновение  на 

снимке – радует всех, кто бывает в нашей гимназии. Самое удивитель-

ное, что моему фотоувлечению помогает общение с живой природой. 

Совсем недавно я открыла для себя сенестезию В. Набокова – «сли-

яние осязания и запаха, цифры, звука и цвета …». Это единство звука и 

цвета я наблюдаю каждый день. В нашем дворе мирно уживаются две 

собаки и три кошки, кролики и куры, ежик и черепаха Сэндвич. Море 

цветов, зелени, плодоносящих деревьев и кустов. Как тут не станешь 

ботаником или биологом, как мама?!

Вот на белом снегу гордо застыл почти палехской раскраски петух. 

Его сияющая цветастость заполнила, кажется, весь наш двор. А следом 

полилась «музыка» - осторожное квохтанье смешных, по-домашнему 

уютных несушек.

На полу кухни солнечное пятно, посередине которого свернулись 

калачиком кошка и два её черных, как смоль, котёнка.

Во сне они мягко потягивают лапки, сонно мурлычут. И так весь 

день.  Всё  в  нем  для  меня  наполнено  красками  и  звуками.  Я  словно 

303

Сочинения школьников Жамбылской области

держусь руками за незримые нити, которые связывают меня с окру-

жающей природой. Мне хорошо и комфортно от осознания того, что я 

часть огромного, красивого, загадочного мира.

Девочка, которой интересно жить и познавать себя. «Солнечная 

девочка», как называет меня моя учительница. И мне это нравится. Я 

счастлива. Смотрю на мир и вижу - это я!

Науан Гүлнұр 

11 сынып, Қызыл-шаруа орта мектебі Қызыл-шаруа ауылы, Т. 

Рысқұлов ауданы

 

Жетекшісі: Метерқұлова Ү. О. 

Журналистика - мен армандайтын мамандық

Бала күнімнен журналист болуды армандаймын. Арманыма жету 

үшін асығамын. Жақсы журналистке нендей талаптың үдесінен шығу 

керек дегенде менің түсінгенім: ең әуелі алдыңдағы ақ қағазға, қаламға 

адалдық керек. Қарақан бастың қамынан гөрі ел мүддесі, халықтың 

тағдыры,  Отанның  бүгіні  мен  келешегі  қашанда  бірінші  орында 

тұруы  тиіс.  Менің  журналистика  саласындағы  мақсатым:  «Жүрген 

жолы  әрдайым  нұрлы  істер,  қаламың  мұқалмасын  журналистер!»-

дегендей, жаңалықтың жаршысы болып, көрерменнен (оқырманннан, 

тыңдарманнан)  алты  сағат  алда  жүремін.  Өз  қызметімді  жемісті 

атқару  үшін  интеллектуалдық,  психологиялық,  шығармашылық 

қабілетімді  толық  пайдаланып,  сонымен  бірге  табанды,  батыл,  әділ 

қасиетіммен  таныламын.  Жеке  бас  мәдениетімді  сақтап,  мәселені 

терең білуге талпынамын. Өмірде әртүрлі жағдайға кездесетіндіктен, 

барлығынан жан-жақты хабардар болып фактіге жеңіл-желпі қарамай, 

оның  түпкі  мәніне,  себеп-салдарына  назар  аударып,  жаңалықтың 

жаңылмай шығуына атсалысамын. Өз білімімді теориялық тұрғыдан 

толықтырып,  тәжірибелік  тұрғыдан  ізденіп,  өз  көзқарасымды 

білдіремін. 

 Журналистиканың үш саласы бар: газет, радио, телевидение. Қазір 

заман талабына сай интернет журналистика шықты. Әрқайсысының 

өзіндік  көтерер  жүгі  бар.  Мәселен,  газет  жанры  бойынша  Алаш 

арыстарының бірі – Ахмет Байтұрсынов атамыз: «Газет – әдебиет то-

бына  жататындықтан,  жазылған  сөздер  мағына  жағынан  толымды, 

304

Казахстан, армия, патриотизм

көңіл жағынан қонымды, тізуі тәртіпті, сын алдында сымдай болуы 

тиіс»,-деп, газеттің көтерер салмағын сараптайды.

Радио  саласы  да  оңай  емес.  Радиода  адам  микрофон  алдын-

да  көзбен  қабылданатын  бейнесімен,  қимыл-қозғалысымен  көріне 

алмайды.  Бұның  бәрін  дауыс  алмастыруға  міндетті.  Ол  барынша 

бейнелегіш қасиетке ие болуы тиіс. Сонда радио тыңдаушы дыбысқа 

сенеді, образды сезінеді. 

БАҚ  «төртінші  билік»  болғанда,  ресми  түрдегі  үш  билік:  заң 

шығарушы, атқарушы, сот билігі бар. Бірақ, БАҚ-тың «төртініші билік» 

атаған  халық.  Қоғамның  қолдауы  мен  ерік  жігерінен  пайда  болған 

ұғым. Сондықтан «қолымдағы билігімді» пайдаланып, жетімнің жыла-

мауына, сырқаттың емделуіне себеп болып, халықтың назын билікке 

жеткіземін.

Журналистиканың  қай  саласында  жүрсек  те,  шындықтан 

ауытқымайық. Шерхан ата Мұртаза айтқандай: «арқалағаны – алтын, 

жегені – жантақ» журналистер әр қоғамға да керек. Нұрсұлтан Әбішұлы 

Назарбаев: «...Біз еркін бұқаралық ақпарат құралдарының иелері жур-

налист  ұжымдарының  өздері  болатындай  жағдайға  келуіміз  керек. 

Ол адамдар жолсыздықты сынға алатын, алайда патриот, өз Отанын 

сүйетін және қоғамның тыныш, қалыпты өмір сүруін қалайтын адам-

дар болғаны жақсы... Журналистік ұжымдардың жемісті әрі емін-еркін 

жұмыс  істеуі  үшін  қазіргіден  де  көбірек  жағдай  жасау  жөн.  Сонда 

Қазақстанда ашық қоғам да, еркін баспасөз де болады»,- деген еді ғой. 

Бұдан артық бізге не керек?

Елбасының бұл өткір сөзі еріккеннен айтылмаса керек. Тәуелсіз 

елдің ертеңі үшін аянбай еңбек етіп, ұлттық журналистикамызы жан-

дандыруды қолға алды. Жоғарғыдағы жанашыр сөзі әрбір ұлтжанды, 

саналы  азаматтың  есінен  шықпауы  тиіс.  Тәуелсіз  елдің  тағылымды 

тілшілері біз боламыз болашақта!

Отыншы Дінмухаммед

школа-лицей № 1 с. Кулан, район Т. Рыскулова 

Казахстан – это наша Родина

Через грядущие испытания мы сможем  

достойно пройти только в том случае,  

305

Сочинения школьников Жамбылской области

если сумеем сплотить воедино наши силы, 

помыслы и желания

Н.А.Назарбаев

Казахстан – это наша Родина. Она ею была, есть и будет. Мы, казах-

ский народ, весьма упорны. И именно это упорство позволило нам, не 

смотря ни на что, отстоять нашу Родину.

На протяжении более трех столетий мы считались частью Россий-

ской империи. Триста лет мы были в их подчинении. Но, как уже было 

сказано,  мы  весьма  упорны.  Хотя  Российская  империя  и  подчинила 

наши земли, но душу казахского народа им подчинить не удалось. Мы 

никогда не переставали пытаться вернуть нам нашу независимость и 

свободу. Все эти триста лет мы боролись. Восстания под руководством 

Сырыма Датова, Исатая Тайманова, Кенесары Касымова и еще многих 

других великих предводителей происходили в течение ряда лет. Все 

они хотели лишь одного - свободы. К сожалению, все восстания были 

жестоко подавлены, а предводители беспощадно казнены…

Разумеется,  причин,  почему  абсолютно  все  восстания  были  по-

давлены,  хватало.  Нехватка  людей,  несовершенное  оружие,  дезер-

тирство  революционеров  и,  самое  отвратительное,  предательство 

собственных товарищей. Раз за разом Российская империя подавляла 

наши попытки достичь независимости. Но с каждым разом, с каждым 

новым поражением люди не отчаивались. Они никогда не падали ду-

хом. А каждое новое восстание открывало людям глаза и заставляло 

их двигаться вперед к цели. Каждое новое восстание сопровождалось 

всё новыми и новыми поражениями. И так, двигаясь очень маленьки-

ми шагами, от поражения к поражению, без какой- либо потери боево-

го духа, мы достигли своей цели.

Сейчас  независимому  Казахстану  двадцать  три  года.  Двадцать 

три- именно столько лет казахский народ живет ради себя. У нас есть 

свой герб, свой гимн, свой флаг. У нас есть идеалы, которые дают нам 

жить с высоко поднятой головой, мечты и цели, которые двигают нас 

вперед к еще более светлому будущему, и свобода, которая позволяет 

нам вспорхнуть высоко-высоко в бескрайнее синее небо. А главное, у 

нас есть свой лидер, который освещает нам путь.

Истинный лидер не ищет легких путей, он идет навстречу препят-

ствиям. А преодолевая эти препятствия, он делает себя и тех, кто идет 

за ним, еще более сильными и упорными. Он всегда идет впереди всех, 

ведь он лидер. Лидер – это тот, кто всегда идет впереди и принимает 

306

Казахстан, армия, патриотизм

всю боль, горечь поражения и ответственность на себя. Он позволит 

переступить через собственное тело, но никогда не позволит пересту-

пить через свойй народ. Таков истинный лидер, а не паразит, который 

будет прятаться за спинами своих товарищей. 

Мы имеем истинного лидера, у нас есть четко поставленные цели. 

А еще у казахского народа есть упорство, которое необходимо для до-

стижения  действительно  недосягаемых  целей.  Имея  все  это,  мы  не 

имеем права пасть на колени перед кем бы то ни было. Мы должны 

идти вперед за нашим лидером, как это делали все наши предки, ко-

торые желали свободы. Мы достигли свободы, а когда люди достига-

ют одних целей, они обычно меняют их на еще более высокие. Так что 

свобода – это не предел наших желаний.

У нас есть еще очень много недостигнутых целей, которыее мы 

обязаны достичь. И, разумеется, без каких- либо других вариантов, до-

стигнем. А для того чтобы подвести страну к высоким достижениям, 

старанийй одного или двух людей совершенно недостаточно. Каждый 

человек должен внести свой вклад в достижениее цели. Лишь стара-

ниями абсолютно всех людей можно добиться чего-то действительно 

недосягаемого. 

Рамазанова Айжан

9 класс, гимназия № 40 г. Тараз 

Руководитель: Радюкова Н.Ф.

Духовная связь

Прогуливаясь по улицам моего древнего города, наблюдая за вечно 

куда-то спешащими людьми, я часто задаюсь вопросом: «Что бы сказали 

нам наши предки, если б смогли вдруг нас увидеть?». Каждый раз, чи-

тая казахские легенды о прошлом, я ощущаю, что мое сердце перепол-

няется трепетом, глубоким почтением и гордостью за свой народ, свою 

страну.  В  моей  душе  рождаются  сильные  непередаваемо-прекрасные 

чувства. Когда-нибудь, когда я смогу освободиться от своих забот, я при-

еду в далекую степь, распростершуюся среди гор, и закричу так громко, 

насколько это возможно: «Мы здесь! Мы свободны! Мы независимы, как 

ты и хотела, моя земля! Вот поля, вот степи, вот горы! Все принадлежит 

нам! Мы чувствуем, храним и помним, благодаря кому мы независимы. 

307

Сочинения школьников Жамбылской области

Мы не забыли, мы помним! Помним все, что было, помним всех, кто по-

святил свою жизнь борьбе за свободу. Их имена для нас святы». 

Я и вся моя семья самые что ни на есть настоящие хранители исто-

рии, мы носители культуры своих предков. Каждый раз, собираясь всей 

семьей во время праздников за трапезой, мы усаживаем всех стариков 

во главе стола. Во время тоста медленно отодвигается стул, и встает са-

мый старший из них – мой дедушка. В помещении становится неверо-

ятно тихо. Даже маленькие дети замолкают и прекращают мельтешить 

по комнате. Дедушка оглядывает всех присутствующих тяжелым и уста-

лым взглядом. Держа в руке бокал, он начинает медленно говорить тост. 

В такие моменты все наше внимание сконцентрировано на нем одном. 

Его почти серые, когда-то бывшие карими, глаза устремлены в никуда. 

Жизнь моего дедушки была нелёгкой. Сам он мне никогда не рассказы-

вал о тех временах. За всю мою жизнь не обмолвился со мной и словом 

об этом. Лишь только из уст своих родителей я узнала о его прошлом. У 

него не было беззаботного детства, война лишила его этого. Поэтому он 

так затем старался своим трудом обеспечить жизнь своей семье, чтобы 

счастливое детство было у нас, его детей и внуков. Возможно, в такие 

моменты, погрузившись в себя, мой дедушка вспоминает те тяжелые 

годы. Оглядывая всю свою семью, встречаясь взглядами со своими деть-

ми и внуками, он заканчивает говорить тост, поднимает бокал и вновь 

садится на место, все еще погруженный в себя. В такие моменты мне 

кажется, что я вижу в своем дедушке не того человека, который всегда 

добродушно гладит меня по голове своей большой мягкой ладонью, ла-

сково приговаривая: «Айналайын». Он представляется мне древним му-

дрым старцем, познавшим смысл жизни, её тайны. Его речи можно срав-

нить разве что с древним казахским песнопением, от звуков которого 

сразу же сжимается сердце. Вглядываясь в лица стариков, в их слегка 

печальные, потухшие глаза, я чувствую какую-то глубокую грусть. Но, 

замечая мой взгляд, дедушка или бабушка ласково мне улыбаются, от-

чего мне становится легко на душе. Ласково мне улыбается и моя мама, 

обеспокоенно целуя меня в лоб. Глядя на свою маму, на её милое лицо, я 

вспоминаю стихотворение Абая «Коземнин карасы». Будучи маленькой, 

я не замечала многого, что вижу сейчас. Дедушка с бабушкой казались 

мне тогда просто очень добрыми и родными. Сейчас же в них я стала 

видеть некое величие, достойное не просто уважения, а преклонения. 

Наше старшее поколение – воплощение по-настоящему правильно-

го представления о национальном менталитете казахов. Они носители 

прекрасного,  правильного  языка,  традиций,  обычаев  народа.  Именно 

308

жүктеу/скачать 3,11 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: