Сборник школьных сочинений на патриотическую тему по ре зультатам Республиканского конкурса на лучшее школьное сочинение

675

Сочинения школьников Павлодарской области

Сол бір ел басына қайғылы бұлт үйірілген шақта қолына қару алып 

елін, жерін қорғауға аттанған жұрт есінде қаларлық ерлік жасамаса да, 

сол қырғынға қатысқанның өзі үлкен ерлік дер едім.

Біздің Қараағаш ауылынан да 40-қа тарта ардагер жауынгерлеріміз 

Отан  үшін  жанын  қиған.  Олардың  20-ға  тартасы  елге  оралып, 

қалғандары  елінің  келешегі  үшін  қан  майданда  оққа  кеудесін  тосып, 

туған  –  туысқандары  мен  ауылдастары  «Отаны  үшін  ерлікпен  қаза 

тапты»  деген  қағаздарын  алған.  Өздері  өмірден  өткенімен,  жаумен 

шайқасқан ата-бабаларымыздың ерлігі тарих қайнауынан орын алып, 

отандастарының жадында мәңгіге сақталады. 

Сол  сұрапыл  жылдардың  тарихи  беттерін  ақтарып  өтсек.  1941 

жылғы 22-маусымда таңғы сағат 4.00-де бейбіт шырт ұйқыда жатқан 

Кеңес Одағына фашистік Германия тұтқылдан шабуыл жасады. Шека-

рашылар қасық қандары қалғанша ұрыс жүргізді. Бірақ жау ішкерілеп 

ене  берді.  Сол  кездегі  фашистік  Германияның  мақсаты  бүкіл  кеңес 

халқын  құлға  айналдыру,  жерін  басып  алу  еді.  Дегенмен,  еліміздің 

бірлігі,  ынтымақтастығының  арқасында  жеңіп  шықтық.  Кеңес  әскері 

дұшпанға ойсырата соққы берді.

Өткен  ауырпашылық  кезеңінің  бірі  –  әр  үйдің  жанұясына  жара 

салған, талай боздақтар от кешкен, талай боздақтар әз-түссіз хабарсыз 

кеткен, ол – Ұлы Отан соғысы. Сол соғысқа аттанған майдангерлеріміз 

бірі: Іләш Серғазинов, Әментай Кәрімов, Ақылбаев Қайыржан Жақияұлы, 

Мұхамеджан  Құсайынов,  Қожан  Серікбаев.  Қараағаш  ауылында  осы 

ауырпашылық  кезең  жай  айналып  кеипеді.  Әр  отбасының  «тірегім» 

деген  ерлерінің  бәрі  соғысқа  кеткенде,  ауылда  кәртәміш,  қауқарсыз 

шал-кемпірлер мен бұғанасы қатпаған жас балалар қалған еді. Сонда да 

Қараағаш ауылы соғысқа кетекен ерлерінің орнын жоқтатпай, барлық 

қиыншылыққа төзе білді. Ала таңнан қара көлеңкеге дейін өгізбен жер 

жыртып, қолмен тұқым сеуіп, азапты күндерді бастан өткізіп, еңбек ет-

кен азаматтардың бірі – Кенжебай Абенов және оның өмірлік жұбайы 

Орынбасар апай туралы біраз әңгімелеп өтсем.

Кенжебай Абенов 1927 жылы туған. Көп балалы жанұяда, он алты 

баланың  отасында  өсті.  Сегіз  жасында  шешесі  қайтыс  болды,  інілері 

Төлебай мен Сабыр екі жаста жетім қалды. Әкелері Әбен қария тоқсан 

жасқа  келіп  қайтыс  болған.  Он  алты  баланы  картоп  пен  балықпен 

өсірген. 

Кенжебай  жетімдіктің  зардабынан  ерте  есейіп,  сегіз  жасы-

нан  колхоздың  бұзауларын  бағып,еңбекке  ерте  араласады.  Соғыс 

басталғанда жас бала ауылдың бронмен соғыстан алып қалған Какен 

676

Казахстан, армия, патриотизм

Шайхын, Зайныш Сүлбаев, Зәкуля Аужанов сынды ауыл азаматтарыман 

соғыс уақытындағы ауыр да қайнаған еңбек майданына інісі Төлеубай 

екеуі қара жұмысқа араласады. Сол соғыс кезінде жұмыстың барлығы 

қолдың  қара  күшімен  атқарылды.  Лавогрейканы  қолмен  сүйреп, 

жинаған масақты ауылға әкелген. 

Соңыстың  ауырпашылығын  көрген  майдангерлерімізді  айтатын 

болсақ, сан жетпейді. Қасықтай қаны қалғанша жас жанын шүберекке 

түйе жүріп елін, жерін қорғаған азаматтар аз емес. Олардың көбі сол 

майданда қалса, аман-есен сол қырғыннан елге оралып келгендер де 

бар.  Атап  айтсақ:  Қараағаш  аіуылының  ардагері  Укужанов  Дос  1914 

жылдың  10  қазан  күні  Павлодар  облысындағы,  Ертіс  ауданының, 

Чапаевка  (Қараағаш  ауылы)  колхозында  қарапайым  шаруа  отба-

сында  дүниеге  келген.  Соғыс  және  еңбек  ардагерінің  балалық  шағы 

ауыртпашылығы  көп,  қиын  жағдайда  өтті.  Әкесінен  жас  айырылып, 

отбасының жауапкершілігі мойынана түсті.

1939-1941  жылдары  кеңестік  борышын  атқарған,  Фин  соғысына 

қатысқан.

1941  жылы  Москва  қорғанысына  қатысып,  медальмен 

марапатталған.

1946  жылы  еліне  оралады.  Колхоздағы  жұмыстарға  белсене 

қатысып, алғашқы комсомол ұйымының хатшысы болды.

1951  жылы  жігерлі  азаматты  Шарбақты  техникумына  оқуға 

жіберіліп,  оқуды  бітірген  жас  комсомол  егіншілер  бригадасында 

жетекшілік қызметін атқарды. 

1978 жылы құрметті демалысқа шықан соғыс және еңбек ардагері 

Дос  Укужанов  атамыз  «Ұлы  Отан  Соғысы»  ордені,  «Берлинді  алғаны 

үшін», Кеңес Одағының маршалы Г.К. Жуковтің және «Еңбек ардагері» 

медальдармен марапатталған.

1997 жылы 83 жасында майдангер атамыз дүниеден кетті.

Ертіс ауданы, Иса Байзақов ауылының тумасы Шайкенов Әлихан 

1943 жылы соғысқа аттанып, Отан қорғау жолындағы шайқаста төрт 

рет  ауыр  жараққанған.  Ерлігі  үшін  медальдармен  марапатталынып, 

елге оралады. 1947 жылы отбасы құрып, он бала өсірген. «Ертіс правда-

сы» газетінде редактор болып қызмет атқарады. 1953-1984 жылдары 

М.Горький орта мектебінде ұстаз, оқу ісінің меңгерушісі, мектеп дирек-

торы болды. 

Қайыргелді  ағай  1913  жылы,  Ақтоғай,  Ертіс  ауданының  шекара-

сында орналасқан Ахмет ауылында дүниеге келген. 1942 жылдың 17 

қаңтарында  әскер  қатарына  шақырылып,  Ленинград  майданында 

677

Сочинения школьников Павлодарской области

соғысқа кірген. Алты ай соғыстан кейін жараланып, бір айдай емделіп, 

қайта майданға аттанады. Ленинградты қорғау кезінде ауыр жарақат 

алады. Қасындағы жауынгерлер өлдіге санап, жерлеуге уақыттары бол-

май, басқа өлгендермен бірге жертөле ішіне тастап кеткен екен. Қанша 

уақыт өткенін кім білсін, есін жиса, жертөледе өлгендер арасында жа-

тыр. 

Соңғы  күш-қайратын  жинап,  жанына  батқан  жараға  қарамастан, 

өмірдің  бір  күніне  деген  ұүштарлық  әл  берген  болар.  Еңбектеп 

зорға  шығады.  Бақытына  орай  осы  маңда  байланыс  жүргізіп  жүрген 

жауынгерлерді кездестіріп, әуелі медсанбатқа, госпитальге жіберіледі. 

Алты  ай  емделіп,  1943  жылдың  мамыр  айында  2-ші  топтағы 

мүгедек, әрі қарай әскерге жарамсыз деп танылып, елге қайтарылады. 

Елге  орала  салысымен  жұмыс  іздеп  Он  жылдық  совхозының  бірінші 

бөлімшесіне меңгеруші болып тағайындалады. Осы қызметті табан ау-

дармай 30 жыл абыромен атқарып, 1973 жылы зейнеткерлікке шыққан. 

Міне,  Отанымыздың  түпкір-түпкірін  мекендеген  әр  отбасынан 

Ұлы  Жеңістің  жақындауына  елеулі  үлес  қосқандар  жетерлік,  ендеше 

сол  қанды  қырғынға  қатысқан  әр  азаматтың  аты  ұмытылмақ  емес.

Қаһармандықтары,  ерлігі,  отаншылдығы  үшін  шексіз  алғысымды 

білдіремін. Біздің қымьатты ардагерлеміздің ерліктері мәңгі өлмейді. 

Ұрпақтың жадында мәңгі сақталады!

Адамға  ең  қымбатты  –  Отан!  Адамға  бәрі  табынса  да,  Отан  та-

бынбайды. Отан үшін жан қиған боздақтарымыздың ерлік істері жас 

ұрпақтың  жадында  мәңгілікке  ұя  салған.  Бас  көтерген  азаматтардың 

бәрі  майданға  аттанды.  Осы  азаматтардың  үркердей  бір  шоғыры 

жау шебінің ар жағында жүріп, сонау Белларусия, Украина жерлердің 

төрт жыл бойы фашизммен арпаласты. Ақ қырау қыста, апатп жазда, 

жылауық күзде олар бір тыным, бір тыныштық көрмеді.

Бұл  соғыстың  салған  жарасы  әлі  күнге  дейін  барлық  ұлттың 

жүрегінде жазылмады, әлі де сақталуда. Осы жарқын өмірді сыйлаған 

әке,  аға,  әпкелеріміздің  ерлігі  мәңгі  үлгі.  Бүгінде  біз  дербес,  тәуелсіз 

елміз! Осы күнге жеткізген ата-бабаларымызға мың алғыс! Еліміздің әрі 

қарай гүлденуіне, дамуына біздер, болашақ жауаптымыз. Өз үлесімізді 

қосуға әрқашан дайынбыз!

678

Казахстан, армия, патриотизм

Тусумбекова Индира

7 сынып, Шөптікөл мектебі Павлодар облысы, Баянауыл ауданы

 Жетекшісі: Бұғыбай Л.

Мәңгілік ел- мәңгілік тіл

 Енді ешкім өзгерте алмайтын бір 

 ақиқат бар.Ана тіліміз Мәңгілік Елімізбен 

 бірге Мәңгілік тіл болды. Оны даудың 

 тақырыбы емес, ұлттың ұйтқысы ете білгеніміз жөн. 

Н.Ә.Назарбаев 

Тіл қай ұлтта болса да, қай елде болса да қастерлі, құдіретті. 

Ол  әрбір  адамның  бойына  ана  сүтімен  бірге  еніп,  қалыптасады. 

Тіл байлығы – әр елдің мақтанышы. Ол атадан балаға мұра болып 

қалған баға жетпес мұра.

Менің ана тілім шексіз бай өте көркем тіл. Қандай ақын, жазу-

шы болса да өз ана тілін жырлауға тиісті. Сол сияқты менде өз ана 

тілім туралы тебірене ой толғасам деймін. 

Мен  жаңа  ғасыр  перзентімін.  Президентіміз  Нұрсұлтан 

Әбішұлы  Назарбаевтің  халыққа  арнаған  жолдауында:  «Ендігі 

ұрпақ– мәңгілік қазақтың перезенті»,-деп жас ұрпаққа үлкен үміт 

артады.

«Әсіресе,  жастарға  мынаны  айтамын:  бұл  стратегия  сіздерге 

арналған. Оны жүзеге асыратын да, жемісін көретін де сіздер, осы 

жұмысқа  атсалысыңыздар,  елдің  болашағын  барша  халықпен 

бірге жасаңыздар»,-деп жастарға және елінің ертеңі болатын жас 

ұрпақ бізге үлкен сенім жүктеп отыр. 

Мәңгілік Ел болу біздің қолымызда, сондықтан да сабағымды 

жақсы  оқып,  жақсы  бір  мамандық  иесі  болып,  елімнің  өсіп-

өркендеуіне өз үлесімді қосамын деп ойлаймын. Мәңгілік ел ата-

бабаларымыздың сан мың жылдар бойғы асыл арманы.

Ол  арман  әлем  елдерімен  терезесі  тең  қатынас  құрып,  әлем 

картасынан ойып тұрып орын алатын Тәуелсіз Мемлекет атануы 

еді.  Бұл  армандар  ақиқатқа  айналды.  Мәңгілік  елдің  ірге  тасын 

қаладық.

Президентіміздің 

жолдауын 

газет-журналдан 

оқып, 

ұстаздарымыз да әбден санамызға сіңірді. Оқыған кезде, мені тіл 

туралы  айтқан  ойлары  қатты  жігерлендірді.  Жолдауда:  «Қазақ 

679

Сочинения школьников Павлодарской области

тілі бүгінде ғылым мен білімнің, интернеттің тіліне айналды. Енді 

ешкім өзгерте алмайтын бір ақиқат бар.

Ана тіліміз мәңгілік елімізбен бірге мәңгілік тіл болды! Оны 

даудың  тақырыбы  емес,  ұлттың  ұйытқысы  ете  білгеніміз  жөн»,-

деп айтқан ұранды сөздері әр қазақтың, әр қазақстандықтардың 

санасына жетер деп ойлаймын.

Осы орайда ұлттың ұлы ұстазы Ахмет Байтұрсыновтың айтқан 

мына бір қанатты сөзі ойыма оралады. «Тілі жоғалған халықтың 

өзі  де  жоғалады»-  десе,  жерлес  ақынымыз  Жүсіпбек  Аймауытов: 

«Ана  тілі  –  халық  болып  жасалғаннан  бері  оның  жан  дүниесінің 

айнасы,  өсіп  өніп  түрлене  беретін,  мәңгі  құламайтын  бәйтерек» 

-деген.

Меніңше,  қай  ортада  жүрсекте,  мектепте,  отбасында  қазақ 

тілінде сөйлейтін болсақ тіліміздің мәртебесі артады деп ойлай-

мын.  Ана  тілінің  топырағында  көктеп,  ауасынан  тыныс  алмаған 

өнер  де  білім  де  өміршең  емес.  Тіл  –  ұлт  болып  қалыптасудың 

ең  бірінші  шарты.  Басқа  тілдердің  көлеңкесінде  қалып  қоймай, 

өз  тіліңнің  терезесін  өзге  тілмен  тең  ету,  оны  жан-тәнімен  сүю 

«ұлтым»,  «тілім»  деп  соққан  ұлтжанды  әрбір  адамның  үлкен 

әріппен басталатын «Азаматтық парызы» екенін ұмытпау керек.

Қазіргі таңда тіліміздің қолдану аясы кеңейіп, қанатын кеңге 

жайып  келеді.  Бірақ  та  құрбы-құрдастарымыз,  достарымыздың 

арасында тілімізді шұбарлап сөйлейтіндер көптеп кездеседі.

Мен  мәңгілік  елімнің  ертеңімін.  Болашақта  өз  елінің  иесі 

бүгінгі мектеп оқушылары. Олар – біздер. Мен өзім туралы жаза-

тын болсам:

Мен киелі де қасиетті, табиғаты әсем Баянауыл топырағында 

дүниеге  келдім,  Шөптікөл  жалпы  білім  беру  орта  мектебінде  7 

сыныпта  оқимын.  Менің  туған  топырағымда  қаншама  дарынды 

тұлғалар дүниеге келді десеңші! Осы тұлғалардың өмірін дәріптей 

отырып,  оқуымды  жақсы  оқып,  терең  біліммен  қаруланып,  ке-

лешекте  өзім  таңдаған  мамандық  иесі  болып  Мәңгілік  елімнің 

өсіп,  өркендеп  дамуына,  мәңгілік  тілімнің  көркеюіне  өз  үлесімді 

қосамын өзіме үлкен сенім артамын.

680

Казахстан, армия, патриотизм

Утеубаева Д. 

11 класс школа №3

Руководитель: Гора Т.И.

АЛМАЗ МУБАРАКА ЖАМАНБАЛИНОВА

Любой человек на Земле – это прежде всего звено в цепочке пере-

дачи генной информации, создатель и продолжатель своего рода. Че-

ловек многогранен. Он интересен как личность, как профессионал, как 

общественно значимая единица, а ещё он интересен в воспоминаниях 

своей семьи. Именно на этой грани Мубарака Жаманбалинова, моего 

прадедушки,  хочу  остановиться  в  своей  работе  и  восполнить  облик 

журналиста, поэта, общественного деятеля и дорогого моему сердцу 

человека, тем, что оставил после себя, какую жизнь прожил.

Известный  казахский  писатель  Кадыр  Мырзалиев,  выступая  на 

страницах  республиканской  литературной  газеты  «Казак  адебиетi», 

назвал Мубарака Каримовича одним из немногих талантов, который 

достойно  служит  казахской  детской  литературе,  обогащая  ее  своим 

творчеством.

Такая высокая оценка одного из столпов современной казахской 

литературы может только радовать почитателей творчества Мубара-

ка Каримовича. Его первый сборник стихов для детей «Айна-булак» 

(Зеркальный ручей), который открыл имя автора для массового чи-

тателя, вышел в свет в далеком 1956 году, а последний его сборник 

«Алма  агашы»  (Яблоневое  дерево)  издан  в  2011  году.  Между  двумя 

сборниками 56 лет, которые не пропали даром для поэта. В эти годы 

он порадовал детей десятками книг. Не буду утомлять вас перечисле-

нием сборников, это ни к чему. Назову лишь книгу «Балгын гулдей ба-

лакан», которая вышла в свет тиражом 26 тысяч экземпляров! Какие 

были восторженные отзывы со стороны известных критиков и писа-

телей.

Ряд  стихов  моего  прадедушки  вошли  в  школьные  учебники  и 

учебники для внеклассного чтения, были переведены на другие язы-

ки. Не остались в стороне и литературоведы. По детским стихам Муба-

рака Каримовича защитили учебную степень кандидата филологиче-

ских наук несколько преподавателей Павлодарского университета и 

пединститута. Профессор А.Бакреденова издала монографию отдель-

ной книгой под названием «М.Жаманбалинов».

681

Сочинения школьников Павлодарской области

Его старший сын- мой дедушка, Гельмиден Мубаракович, 40 лет 

проработал  в  областной  и  районных  газетах  «Звезда  Приитышья», 

«Иртыш» и «Ертыс нуры», издал книгу «Воспоминания журналиста» и 

продолжает заниматься творчеством. Он награжден знаком»Почетный 

журналист  Республики  Казахстан».  Младший  сын,  Талап,  тоже  стал 

журналистом. Прадедушка посвятил сыновьям одну поэму и два сти-

хотворения. Внук Мубарака Каримовича, 9-летний Канат, знает наи-

зусть свыше 60 стихов деда и недавно стал победителем областных 

Мубараковских чтений.

Мой  дедушка  Мубарак  Каримович  Жаманбалинов  был  свидете-

лем  трагических  событий-  голода  1931-1933  годов,  когда  половина 

населения Казахстана. Пострадала и семья Жаманбалиновых.

Дочь  Гельмидена  Мубараковича,  Алия  работает  в  республикан-

ской газете «Казахстанская правда». После окончания школы и вуза 

я тоже хочу стать журналистом. Прадедушку я всегда называла Улкен 

ата, то есть большой дедушка. Он был большим и уважаемым челове-

ком. Моя мама, Мадина Гельмиденовна, была любимой внучкой моих 

прадедушки и прабабушки. Вот что рассказывала мне моя мама о сво-

ем дедушке, Мубараке Каримовиче. 

С самого детства я знала, что мой дедушка писатель. Видела, как 

к нему приходят и приезжают издалека разные люди, как он подолгу 

сидит, закрывшись в своем кабинете и что- то пишет. Мы привыкли, 

что дедушка что-то бормочет себе под нос и не замечает и не слышит 

никого. Но чуть повзрослев, я поняла, что именно так рождаются его 

стихи. До конца, я все же не осознавала, какой мой дедушка. Наверное, 

потому что я принимала это за должное. А, вот, моя дочь Диана, ка-

жется, поняла это раньше, чем я. Однажды, когда ей едва исполнилось 

четыре года, к ней пришла подружка - соседская дочь, которая старше 

на год, Диана повела ее в зал к книжному шкафу, вытащила книгу, ав-

тором которой был ата и с большой гордостью в голосе произнесла: «А 

эту книжку мой ата написал!!!». Я тогда была очень удивлена и одно-

временно счастлива, что мой ребенок уже в эти годы понимает такие 

серьезные вещи.»

Мой  дедушка,  Гельмиден  Мубаракович,  в  своей  книге  «Воспо-

минания  журналиста»  целую  главу  посвятил  биографии  и  творче-

ству своего отца. К 100-летию Иртышска была выпущена книга «Ир-

тышск», куда вошли очерк о прадедушке и несколько его фотографий. 

Дочь  Гельмидена  Мубараковича,  Алия  работает  в  республиканской 

газете «Казахстанская правда». После окончания школы и вуза я тоже 

682

Казахстан, армия, патриотизм

хочу стать журналистом. Прадедушку я всегда называла Улкен ата, то 

есть большой дедушка. Он был большим и уважаемым человеком. Моя 

мама,  Мадина  Гельмиденовна,  была  любимой  внучкой  моих  праде-

душки и прабабушки. 

Ата  всегда  помогал  людям,  которые  к  нему  обращались,  даже, 

если это требовало от него серьезных усилий. Но нас - детей и внуков 

он приучил всего добиваться самим. Как раз в этом и кроется неоце-

нимая помощь. Ведь, если человек добивается всего сам, он вырабаты-

вает характер, ценит достигнутое и сможет добиться большого успеха. 

Это он доказал лично. Когда дедушке оставалось жить всего несколь-

ко дней, я спросила у него: «Ата, что было принципом твоей жизни и 

есть, о чем ты жалеешь?». Он мне ответил: «Принцип всей моей жизни 

- это справедливость. А жалею лишь о том, что не могу больше ничего 

сделать для людей». Думаю, эти слова сказали вам многое и ответи-

ли на вопрос, каким был наш ата. Наши дедушка и бабушка прожили 

счастливую совместную жизнь, длиной в 59 лет. Воспитали четверых 

сыновей, девятерых внуков и пятерых правнуков. Они являются до-

стойным примером для каждого из нас, как муж и жена, как мать и 

отец, бабушка и дедушка, также, как личность в отдельности. Большое 

счастье быть частью их жизни.

Я, как и дедушка, хочу стать журналистом, продолжить династию.

Файзуллин Арслан

 9 класс, АОО «НИШ» г. Павлодар

 Руководитель: Оразалина К.Р.

Моя Родина – моя гордость

Родина… Родной край… Родная земля.…Сколько красивых, теплых 

слов  сказано  о  ней!  Родной  земле  посвящены  удивительно  нежные, 

проникновенные  строки  известных  поэтов,  задушевными  песнями 

воспето ее величие. Уверен, что в сердце каждого человека, взрослого 

или еще юного, живет любовь к той земле, где он родился и вырос, где 

произнес первые слова, услышал нежные колыбельные песни мамы, 

почувствовал тепло ее рук. Все самое хорошее и дорогое связано имен-

но с Родиной: родные и близкие, окружающие тебя с детских лет, дру-

зья,  с  которыми  не  хочется  расставаться,  заветные  мечты  и  планы, 

для осуществления которых нужно учиться и добиваться все новых 

683

Сочинения школьников Павлодарской области

и новых успехов. Эта трепетная любовь, чувство искренней привязан-

ности ко всему и выражается в слове Родина. Она закладывается с са-

мых первых дней, с рождения человека. За нее во все времена честные 

и благородные люди, не колеблясь, готовы были совершить подвиг, а 

ради свободы и благополучия своего народа даже отдать жизнь. 

Издавна наш народ славился щедростью, стремлением к свободе, 

умением защитить свой очаг. Ничто не сломило стойкий дух казахов, 

сумевших уберечь свою землю от набегов врагов, выстоявших в мно-

гочисленных битвах и сохранивших самое главное - свободу и неза-

висимость. Моя Родина гордится храбрыми батырами, талантливыми 

жырау и акынами, поэтами и писателями, которые воспевали любовь 

к казахской земле, призывали любить и уважать друг друга, сохранять 

мир и заботиться о будущем. Магжан Жумабаев, Сабит Муканов, Габит 

Мусрепов, Иван Шухов…Эти имена знают все. В честь многих знамени-

тых земляков в моем городе установлены памятники, открыты скве-

ры, их именем названы улицы и школы. Мое поколение стремится со-

хранить все самое лучшее, что накапливалось веками. Безграничной 

радостью  наполняется  сердце,  когда  слышу  слова  восхищения  о  на-

шем крае, о Казахстане. Горжусь, что живу здесь и являюсь граждани-

ном этой страны. За годы своей независимости Республика Казахстан 

смогла  завоевать  авторитет  в  мировом  сообществе.  Наш  Президент 

Нурсултан Абишевич Назарбаев уверенно ведет к новым достижени-

ям и делает все для благосостояния народа и процветания страны. 

Настоящее моей Родины - это мирная жизнь казахстанцев, это ве-

ликолепная столица Астана, это города, в которых строятся дома, это 

люди, улыбающиеся друг другу при встрече, это наши ветераны и все 

старшее поколение, это студенты и школьники, которые получают хо-

рошее образование, чтобы в дальнейшем стать достойными гражда-

нами Республики Казахстан. Любить свою страну — это любить и ее 

народ. Именно ему посвятили жизнь многие великие люди, настоящие 

сыны своего Отечества. 

Народ - это главное богатство моей Родины. На казахской земле 

под одним шаныраком живут и трудятся люди более ста двадцати на-

циональностей. Я особенно ценю мир, дружбу, взаимопонимание, со-

гласие, царящее на нашей земле, и понимаю, что все это зависит от нас 

самих!

684

Казахстан, армия, патриотизм

Хамитов Нурбек

11 класс, СОШ № 2 п. Майкаин

Руководитель: Есенова Л.М.

жүктеу/скачать 3,11 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: