293
Арғымағын жоғалтып,
Тай жүгiрткен заман-ай», – деген
жолдардан сол кездегi халық
тағдырындағы қайғылы да күңгiрт ахуалды көзге елестетуге болады.
Осы ақынның сөзiмен айтсақ:
«Асан атты iспеттi
Ен жайлауынан көшкен жұрт.
Зар илеп, баспай өксiктi,
Ауыр күндi кешкен жұрт», – дейді. Ол неге соншалықты қамықты,
оның себебi неде болды деген сұрақ қойсақ, оған жырау былайша жауап
бередi:
«Ақтың жолын күзетпей,
Жамандықты тұтқан жұрт.
Сабыр етпей сандалып,
Сайда көшiп, жортқан жұрт.
Өз ағасын сыйламай,
Өзгенiң соңынан ерген жұрт.
Ханына
Достарыңызбен бөлісу: 
