291
Төренiң кежiгуi елден дүр.
Байлардың мақтанбағы малдан дүр...
Жалаңаш барып жауға ти,
Тәңiрi өзi бiледi,
Ажалымыз қайдан дүр».
Адамды аспанға көтеретiн де, құзға құлататын да – Тәңiр. «Тең
атаның
ұлы едiң, дәрежеңдi артық етсе – Тәңiр еттi», – дейдi жырау.
Мұндай көзқарастың жұрнақтары осы күнгi қазақтардың да бойында
бары сөзсiз. Өмiрi толығынан қауіп-қатерге толы, ертеңгi күнi не бола-
тынын бiлмейтiн көшпендiнiң дүниесезiмiне мұндай өмiр философиясы
оған тiрек болып, оны батырлыққа итердi.
Табиғат
және оның ажырамас бөлiгi –
адам
–
Шалкиiздiң шығар-
машылығының өзектi тақырыбы. Қазiргi тiлмен айтсақ, жырау –
Достарыңызбен бөлісу: 
