Вокативті сөйлемдер. Қазақ тіл білімінде ғылыми шешімін күтіп
тұрған мəселелердің бірі – вокативті сөйлемдер. Бұған сөйлем тұрғы-
сынан қарап, алғаш пікір айтқан ғалым - О.Төлегенов. Вокативтер қа-
ратпаларға ұқсағанымен, екеуі - екі түрлі санаттар. Адамға қатысты кінə
қою, сөгіс айту, өкініш білдіру, наразылық білдіру кезінде, біз сол адам-
ның есімін тиісті сөз сарынымен жиі айтамыз. Бұл жағдайда вокативті
деп аталатын сөйлемдер пайда болады, оларды қаратпалармен шатастыр-
мау керек. Өйткені вокативті сөйлемдердің мазмұны қаратпа сөздерге
қарағанда кеңірек, жай бір сөздің өзінен-ақ, оның интонациясынан-ақ
айтушының нені білдіргісі келіп тұрғаны айқын сезіледі. Ал қаратпа
сөздер жеке айтылып қана қоймайды, олар өзінен кейінгі не өзінің ал-
дындағы сөйлемдердің құрамында жұмсалады да, сөйлем мүшелерімен
семантика-ақпараттық жағынан байланысады. Вокативті сөйлемдер бол-
са, дербес жұмсалып, жеке сөйлем ретінде қызмет атқарады. Мысалы: 1)
Щербак Лизаны үйге қарай сүйрей бастады.
- Қой, деймін. - Лиза, Лиза, Лиза. Щербак Лизаны құшақтап, өте қатты-қатты сүйіп алды... (С.Е.).
Осы мысалдағы үш дүркін айтылған «Лиза» құрылымын екі жақты
түсінуге болады: 1) Щербак не «Лиза, Лиза, Лиза, жүрші үйге» деген
мəнде қызды жалынып, үйіне шақырып тұр (жалыну сезімі) не; 2) «Лиза,
Лиза, Лиза, мен сені жақсы көремін» деген мағынада өзінің қызға деген
сезімін (махаббаттық сезімін) білдіріп тұр. Кейде вокатив сөйлемдер бел-
гілі бір кісінің ойындағысын айтып қалуға тыйым салуды, сөйлеушіні
тоқтату үшін жұмсалады. Мысалы: - Қашаннан бері Серкебаев бола қал- дың? Оныңның сыры да белгілі. Шайбай басқа жауап айта алмай: - Өй,