Делегирияшыл көшбасшы ешқашан топтың жұмысына араласпайды. Ол өзінің қол астындағыларға толық ерік береді. Яғни, небір шешімдер мен толық ерік береді. Делегириялық әдіспен жұмыс жасағанда, қай салада болсын, жұмысының біліктілік танымы өте жоғары болуы керек. Делегириялық әдістің жаман жері: егер көшбасшы жоғары деңгейдегі маман болмаса қызметкерлермен ұсынылған әдістің тиімділігін қадағалау қиынға соғады. Бірақ бұл түрі тиімсіз болып табылады.
Көшбасшы-әлбетте өз саласының білгір маманы, сонымен қатар өзге саладан да хабары бар жан. Ол топпен жұмыс істей білуі керек, қол астындағы адамдардың пікірімен санаса білетін, бар пікірлерден сөздің тобықтай түйінін шығара білетін жан. Үлкен жауапкершілігі бар, бойында сабырлылық қасиетін қалыптастыра білген жан.
Көшбасшының негізгі қызметі топтың мақсатына жетуге жәрдемдесу, әрі оны нығайта түсу. Ол сарапшы ретінде қызмет етеді, топ ішіндегі қарым-қатынасты реттейді және көпшілікті соңынан ерте біледі, өз тәжірибесімен бөлісе біледі.
Томас Карлил және көшбасшылық ұстанымының теориясы Карлэльдің айтуынша, тарихты төтенше жетекшілер қалыптастырады. Мұндай қабілет - бұл жай адамдар туған нәрсе, Карлил сенген, дамыта алатын нәрсе емес. Карлилдың идеялары көшбасшылыққа қатысты ерте зерттеулерді шабыттандырды. Жетекшілікке тән ерекшеліктердің кейбір тұстары мыналар болып табылады: - Белгілі бір ерекшеліктер мінез-құлықтың белгілі бір үлгілерін береді - Бұл үлгілер әр түрлі жағдайларға сәйкес келеді - Адамдар осы көшбасшылық қасиеттермен дүниеге келеді
Көшбасшылық теориясы бойынша маңызды зерттеулер
Кейінірек көшбасшылық қасиеттер теориясы бойынша зерттеулер мыналарды қамтиды:
1948 ж. - Ральф Мелвин Стогдистің зерттеулері көшбасшылық - жеке және әлеуметтік жағдайдың өзара әрекеттесуінің нәтижесі болып табылады, алайда белгілердің алдын-ала анықталуының нәтижесі емес.
