АСАЙ МҮСЕЕВИЧ.Жо-жоқ, сіз емес... Басқа... баяғыда!..
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. Өкінішті!.. Осы мен бұрынғыларды түсінбеймін!.. Жақсы сөздердің бәрін солар айтып қойған!.. Ау, сондай да бола ма екен?!. Кейінгілерге де бірдеңе қалдырайық деп ойласа қайтеді?! /купенің есігін ашып/. Әй, оян, қазақ!.. Оян!.. Тұр, митинг жасаймыз!..
Тоғызыншы көрініс Купеден саудагер әйел мен Билетсіз жолаушы шығады. САУДАГЕР ӘЙЕЛ. Не болды?!. Тағы не болып қалды?!.
БИЛЕТСІЗ ЖОЛАУШЫ. Не билет бермейді, не ұйқы бермейді – сұмдық қой мынау!
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. /купенің ішіне үңіліп/. Әй, мынау кім-ей жатқан?! Түске дейін серейіп жатқан бұл қайсыссың?!.
БИЛЕТСІЗ ЖОЛАУШЫ. Ол... ол әлгі, өзіңізбен бірге жүрген... әкімшілікте істейтін...
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. Міне, біздің трагедиямыз осы... Ең көп ұйықтайтын қызметкерлер - әкімшілікте істейтін қызметкерлер!.. Сосын біз қалай өсеміз... Қалай өркендейміз...
БИЛЕТСІЗ ЖОЛАУШЫ. Сіз осы жолы өте дұрыс, тауып айттыңыз!..
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. Мен әрқашан да дұрыс айтам! /купеге қарап/. Әй, оян, қазақ!.. Тұр!..
Есіктен қалбалақтап Қошқарбай шығады. МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. /жиналғандарға салтанатпен қарап/ . Қазақстан үкіметі атынан сіздерге жалынды сәлем!.. Ура!..
САУДАГЕР ӘЙЕЛ. /түсінбей/. Не дейіт?!. Үкіметіміздің түрі сендей болса, жетіскен екенбіз!..
БИЛЕТСІЗ ЖОЛАУШЫ. Ауышқан неме ғой... Жұрт айлық алмай, басы қатып жүрсе, қайдағы бірдеңені айтады!..
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. /Қошқарбайға/. Мен саған айтып тұрмын!.. Үкіметтің атынан жалынды сәлем деп тұрмын!..
ҚОШҚАРБАЙ. /былқ-сылқ еткен күйі/. А-а.. Алматыдан келген құрметті қонақтарға жалынды сәлем!.. Ура!.. /дауысын төмендетіп/. Арақ ішесіздер ме?!. Коньяк ішесіздер ме?!. Арақ ішесіздер ме?!. Коньяк ішесіздер ме?!.
