МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. Өтірік! Сендер әр прәбәдникке салық салады дейді!.. Взнос!..
ПОЙЫЗДЫҢ БАСТЫҒЫ. /Қатты шошып/. А-а, жоқ, ол – жала! Бала-шағамның қызығын көрмей кетейін!..
ЖОЛСЕРІК КЕЛІНШЕК. Иә-иә, сондай!.. Қайдағы взнос?! Мен ондай сөзді бірінші рет естіп тұрмын!
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. Ха-ха! Солай ма?! Демек, сіздер бізді ешнәрсе білмейді деп ойлайсыздар ғой?! Хи-хи!.. Кешіріңіз... кешіріңіздер!... Біз бәрін... бәрін... /Пойыздың бастығына/. Әй, сен взносты тек өзің аласың ба, жоқ әлде өзгелерді де ойлайсың ба?!
ПОЙЫЗДЫҢ БАСТЫҒЫ. А-а, ойлағанда... ойлағанда, ол былай ғой!
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. Жақсы... жақсы!.. Түсінікті. Жалпы, сен өзі мықты екенсің... Әсіресе, кадр таңдау мәселесінде... /Жолсерік келіншекке үздіге қарап/. Қандай керемет!. Айтпақшы, сіз бізге... аппаратқа жұмысқа келесіз бе?!
ЖОЛСЕРІК КЕЛІНШЕК. /Түсінбей/. А?!. Аппарат?! Аппарат деген ол не?!
АСАЙ МҮСЕЕВИЧ. Аппарат деген ол сондай... номенклатура!.. Үкімет!..
ПОЙЫЗДЫҢ БАСТЫҒЫ. /Қашқақтап/. Ойбай-ау, ол болмайды ғой... Жаңа айттық емес пе, бұл қарындасыңыздың өз пойызы, өз вагоны бар!..
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. Қарындасты өсіру керек!.. Қараңдаршы, қандай керемет!.. Қазақтың бір осындай қызы... керемет қызы өсіп жатса – бәрімізге мақтаныш, абырой емес пе?! /Жолсерік келіншекке/. Сіз қазірден бастап осы пойыздың бастығы боласыз!..
ЖОЛСЕРІК КЕЛІНШЕК. /шошып кетіп/. Не?! Үйбай, қойыңыз!.. Қойыңыз!.. /Пойыздың бастығына қарап/. Мына кісі... өзі!..
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. Бұл кісіні де өсіреміз!.. Жоғары... министр... Министр... Бірақ енді пойыздың бастығынан бірден министр болу бір түрлі... сәл-пәл...
ПОЙЫЗДЫҢ БАСТЫҒЫ. /шошып кетіп/. Мэлис Әлібаевич!.. Мэлис Әлібаевич, қойыңыз ойбай!.. Біреу-міреу естісе рас екен деп ойлап қалар?!.
