Совет–Хан Єаббасов
Туғанына болды. Дәл осы күні, оның көз жанарын еркін меңгергендігін тоғыз күн
жүктеу/скачать 3,2 Mb.
|
treatise70934
| Туғанына болды. Дәл осы күні, оның көз жанарын еркін меңгергендігін
тоғыз күн байқадым. Оның орап алар заттарын медбике әкеп құндақ тай бастағанда, әдемі бір жағдайлары да жақсы күй кешуде екені анық аңғарылады. Себебі елеңдеген елгезек көзқарастарында, әлденені сезетін сыңайы байқалғандай.Ал оны ең алғаш ә к е с і қолына алғанда, таңырқай қараған о й л ы ж ү з і көз алдымда қалып қойыпты. Баланың үйге шығуына әкесі қатты толқыса керек, тіпті менің аяқ киімдерімді әкелмегендіктен, машинаға байпақшаң отыруға тура келді. Нәрестеміз де жаңа жағдайға аз-кем елеңдеді де ұйықтап кетті. Байқаймын баланың кейбір сәттерін әкесі де аңғарғанымен, ештеме дей қойған жоқ. Ол ағайын-туғандар келіп кеткеннен кейін ғана, нәрестені көзінің қаршықтарын ерте меңгергендігін, ойлы көзқарастарын сырласа отырып сөз еттік. Сәбиіміздің алғашқы он күндерінде, осындай өзіне тән ерекшеліктері болған еді. Кейбір басқа да қылықтарын, тіпті тізіп жаза бергім де келмейді. Нәресте қырқынан шыққан соң, шашын, тырнақтарын 2-ші ай. алып, қырқынан шығару рәсімдерін жасадық. Бұл кезде ол әжептеуір ширап қалған болатын. Жаз айлары болғандықтан, күніне екі мезгіл суға шомылдырамыз. Суға түсуді өте жақсы көреді. Ол далаға шығатынын жиналып жатқаннан-ақ түсініп, кәдімгідей елегізіп көңілдене бастайтын. Таза ауаға шығысымен-ақ, ұйықтап кетуші еді. Ұйқысы терең де ұзақ жақсы болатын. Нәрестемнің күнделікті өсуі, онымен тілдескендегі ойлы 3- ші ай. жанарлары, кәдімгідей-ақ езу тартып жымиюы, оның қалт еткен қылықтары өзімнің де көңіл-күйлерімді сергітіп қуантатын. Тіпті, көп қылықтарының қайсыбірін айта берерсіз?! Бірақ, оның мынау бір мінезін айтпауға да болмайтын сияқты. Баланың осынау үш айлығында, әкесі қатты ауырып ауруханаға түсті де, ол жарты айдан аса уақыттай оны көре алмады. Байқасам, бұрынғыдай емес күннен-күнге көңілсіз күй кешкендей, тіпті езу тартып жымиюын да қойды. Бір күні әкесімен келісіп ауруханаға алып келдім. Ол біздерді мәуелі бағы бар аулада қарсы алды. Әкесі қолына ала салысымен-ақ, кемсеңдей үн қатқан ол: « үбі-бі, үбі-бі.» - деп үілдей берді. Дәл мынадай қылығын күтпеген әкесі: - «Сәбиім-ай, дауысың неткен мұңлы еді,» - деп көзіне жас алды. Бала біраздан кейін көңілденіп, бұрынғыдай жымия күліп әкесінің қолында, рахаттанған күймен ұйықтап кетті. Сол күннен бастап машинаға отыра бастасақ болды, өз-өзінен көңілденіп, кейде жол-жөнекей ұйықтамай да келетінді шығарды. Оның әкесіне келе жатқанын түсінетініне ешқандай күмәнім қалған жоқ. Адам тіршілікте не көрмейді? Тағдырына жазғанының жүктеу/скачать 3,2 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|