Таланттар
жүктеу/скачать 2,04 Mb. Pdf көрінісі
|
| 4 желтоқсан 1995 жыл
Бүгін ауылға ауданнан өкілдер келген екен. Мен жылағандай болып клуб үйінің суықтығын айттым. Кішкентай мектеп ашып отырғанымызды, ондағы мақсат ауыл баласына азғантай да болса көмегіміз тисін деген ой екенін түсіндірдік: – Бізден екі түрлі пайда бар. Біріншісі, үкіметтің қалтасына түспей, мұғалімдерге айлықты өзім тауып, осы ауылдың баласын оқытып отырмын. Екінші, имандылық, зиялылыққа тәрбиелейміз. Бірақ бүгінгі оқып жатқан баладан да дәл бүгін қайтарым бола қоймайды. Қайтарым енді 10-15 жылда көрінеді. Бізден тәлім алған 50-60 баладан маңдайалды азаматтар шықса, сол қайтарымы емес пе? Суықта жөтеліп отырған балаларды аяп, мектебімізге жылу жіберетін осы ауданнан азамат табыла ма? – дедім. Бір кезде: – Мына Алма апай бізді неге қорлап тұр, а! – деген бір пенденің даусы шықты. Өз таныстары да, стол басындағылар да бірден тыйып тастады. Теріс айналып кетті жігітіңіз. Ол жігіт өз өресін көрсетіп үлгірді. Оған ренішім жоқ. Бірақ біздің мектеп ашқанымызды өзін қорлау деп түсінетін өресіздіктің бұлтының көзінен жарқ еткен найзағайды таныдым. Ол келіп, жүрегімді күйдіріп кетті. Ол тек бір өресіздіктің найзағайы емес, оның артында талай өресіздік жатпаса не қылсын! Достоевский Ф. кемеңгер айтыпты дейді: «Бір мақсатты көздеп үлкен жолға шыққанда саған үрген кез келген итке тұра 242 қап кесек ата берсең, онда еш уақытта көздеген мақсатыңа жете алмайсың». жүктеу/скачать 2,04 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|