314
– Жаңа ай туыпты ғой! – деді.
Айбегім мен Данабек те аспанға қарады. Қолмен қиып
қойғандай әдемі айды көрді. Айбегім:
– Суреттегі
қыздардың қасындай екен, – деді ойланып.
Данабек:
– Иілген садақ сияқты, – деді.
Екеуінің
әңгімесін тыңдап болған соң, әкесі сұрады:
– Ай шалқасынан жатыр ма, тіке тұр ма?
Айбегім мен Данабек жарыса:
– Тігінен тұр! Тігінен тұр! – деп жауап берді.
– Онда бұл ай жайлы болады екен. Қар жауып кетпейді.
Жемістің гүлі үсімейді. Күн жылынады.
– Ал егер ай шалқасынан жатса, шаруаға жайсыз болады.
Жауынды-шашынды, салқын күндер басталады. Егін дұрыс
өспейді. Жаңа ай туғанда тілек тілеу керек.
Осыны айтты да әкесі:
– Ал енді қолдарыңды жайыңдар, – деді. Өзі де қолын жайып,
тілек тіледі:
Ай көрдім,
аман көрдім,
Бұрынғыдай заман көрдім.
Жаңа айда жарылқа!
Ескі айда есірке!
Бұл сөздерді екі бала да қайталады. Айтып болып, үшеуі де
бетін сипады. Әкесі риза болды.
– Бұдан былай жаңа ай туғанын көрсеңдер, осы тілекті айтып
жүріңдер, – деді. Данабек айға қарап:
– Ай ылғи садақ сияқты болып тұрмайды ғой, ә, әке? – деп
сұрақ қойды. Әкесі:
– Дұрыс айтасың, балам. Бұл – жаңа туған ай. Одан соң жарты
ай болады. Отыз күн өткенде дөңгеленіп толады. Оны толған ай
дейді. Айбегім:
– Толған ай – күлше сияқты дөп-дөңгелек, – деп таңдайын
қақты.