Таланттар

185 
 
бикештер  оны  елей  қоймайды,  өздерімен-өздері  әуре.  Үзілісте 
мынандай сөздерді естисіз: 
–  Кешіріңіз, байқамай қағып  кеттім. 
–  Оқасы жоқ. 
–  Өтіп кетуге рұқсат етіңізші. 
–  Қаламыңызды бере тұрасыз ба? 
–  Бағамды қойып беріңізші, мамам қуанатын болды ғой. 
Алтыншаш «ң»- ды айта алмай тұр. «Көңілді» – «көңіл» дейді. 
Айсұлу  екеуміз    екі  жақтап,  ыңылдап  жатырмыз  (Сабақты  екі 
мұғалім  бірлесіп  өткіздік).  Аузымызды  ашыңқырап,  тілді 
таңдайдың ортасына дірілдетіп қойып ыңылдаймыз. Алтыншаш 
аузымызға  үңіліп  тұрып-тұрып:  «н…  н»  дейді.  Талабына  риза 
болып  алақанымызды  шарт-шарт  еткіземіз:  «Жарайсың! 
Жарайсың!». 
Айсұлу  бике  басқа  балалардың  өлеңдерін  тыңдай  бастады. 
Ділдаш  мына  жақтан    жаңадан  жаттаған  өлеңін  құлағыма 
сыбырлап    айтып  отыр.  Ол  –  көңіл  бөлуді  тілейтін  бала.  Жаңа 
тақтаға  шыққанда  онша  болмап  еді,  артынша  екеулеп  тез-ақ 
жаттап  алыппыз.  Бұрылып  кетпесін  деп  құлағымның  ұшынан 
ұстап алған: 
 
Сақалы аппақ күмістей,  
Тісі бар аппақ  күріштей…  
Ентігін  әрең  басып,  айтып  болды  да,  құлағымды  жіберіп, 
«қалай» дегендей бетіме  үңілді. 
– Тамаша! Қалай тез жаттап алдың! Жазуың да күннен-күнге  
жақсы  болып  келе  жатыр  (алғашында  бір  бетке  бір-ақ  әріп  
салатын). 
Ділдаш тағы тағы бір өлеңді ежіктеп оқи бастады. Арт жақтан:  
–  Алма бибі… – деп сыбырлаған дауыс шықты. 
Қарасам, Алтыншаш екен. Аузын ашыңқырап, кішкене тілін 
таңдайына жеткізбей дірілдетіп: «ң… ң… ң» дейді.  
–  Керемет! 

186 
 
Мен арттағы екі баланың басынан асырып, төрт саусағымды 
жұмып, бас бармағымды қайқайттым. Алтыншаш күліп жіберді. 
Көздері  қуаныштан жайнап тұр.  
Біраздан соң арт жақтан хат келді: «Сәлеметсіз бе, Алма бибі, 
сіз өте кереметсіз…» 
Үзілісте  тақтадан:  «Айсұлу  бике,  сіз  керемет  әдемісіз!»  – 
деген жазуды оқыдық. 
 

жүктеу/скачать 2,04 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: