46
Бұл тілдерге тән қасиеттер:
1) жоғарыда аталғандай қосымшалар қосылмайды (яғни сөздер түрлене
бермейді);
2) сондықтан ол тілдерде омоним сөздер көп (мол) болады;
3) олар бір- бірінен музыкалық екпін арқылы ажыратылады;
4) синтаксистік жағынан негізгі тәсіл - қабысу (қой қора,
көк терек, мың қой,
ана кісі) және жанасу (тез келді);
5) синтаксистік қатынастар сөздердің орын тәртібі,
интонация және көмекші
сөздер арқылы беріледі;
6) сөз тудырудың ең басты тәсілі — түбірлерді біріктіру.
3. Қопарылмалы (флективті) тип. Бұған орыс, неміс, араб, грек т.б,
тілдер
енеді. Бұл тілдерге тән қасиеттер:
1) грамматикалық мағыналар негізінен ішкі флексия арқылы беріледі. Мыс: Он
шел - она шла; Я ем — ты ешь; Он (она) ест. Я бегу, ты бежишь, он бежит.
2) сонымен бірге, грамматикалық мағыналар
сыртқы флексия арқылы да
беріледі. Мысалы:
И. что? книг+а, книг+и;
два (две);
он
Р. чего? книг+и, книг;
дв+ух;
ег
о
Д. чему? книг+е, книг+ам;
дв+ум;
ем
у
В. что? книг+у, книг+и;
два (двух);
ег
о
Т. чем? книг+ой, книг+ами;
дву+мя;
им
П. о чем? о книг+е, книг+ах;
о дв+ух;
о
нем
3) жалғамалы тілдерде қосымшалар көбінесе дара мағыналы больш,
бір ғана
қызмет атқарса, қопарылмалы тілдерде бір қосымша бірнеше грамматикалық мағына
білдіріп, әр түрлі қызмет атқарады.
Мысалы: книг+и дегендегі
и жалғауы әрі атау септік пен көптікті, әрі ілік септік
пен жекешелікті, әрі табыс септік пен көпшелікті білдіреді;
4)
флективті тілдерде аффикстер сөздің түбіріне сіңісіп кетеді де, түбірлер аффикссіз
дербес қолданыла алмайды. Мыс: пис+ать, пись+мо, пис+ание, дет+и, дет+ство, дет+ский;
5) флективті
тілдерде аффикстер префикс, суффикс, инфикс больш бөлінуіне
карай олар сөз құрамында әр түрлі орынға (басында, ортасында, аяғында) ие болады.
Мыс:
по
-кетті
при
-келді
во
-кірді
Он (она, они) вы > шел (шла, шли)
-шықты