8-775-909-01-77 121 – Басқа құлдар қолдары босай қалса, бір-бірін із-
дейді, сен неге шатырда жападан-жалғыз отырсың?
– Бір кезде айтқан сөзің мені әлі толғандырып
жүр, – дедім. – Менде құлдың жаны жоқ екен.
Олармен бірге жүре алмаймын, сондықтан жалғыз
отырмын.
– Маған да жалғызсырауға тура келеді, – деді ол.
– Жасауым орасан мол болғандықтан, қожайын ма-
ған үйленген. Бірақ ол мені сүйген емес. Әйел де өзін
сүйгенді қалайды ғой. Сол себепті де бедеу болдым,
ұрпақсызбын, ұлым да, қызым да жоқ. Үйде жалғыз
отыруға мәжбүрмін. Егер еркек болсам, құлдықтан
гөрі, өлімді лайық санар едім, бірақ тайпамыздың
әдет-ғұрпы әйелдерді еріксіз күңге айналдырады.
– Бұл жолы мен туралы не ойлайсың? – деп сұра-
дым. – Мендегі рух кімге лайық, ерікті адамға ма,
әлде құлға ма?
Өз кезегінде, ол:
– Вавилондағы қарызыңды өтегің келе ме? – деп
сұрады.
– Иә, сол ой мазалап жүр, бірақ оған мүмкіндік
жоқ қой.
– Егер бірнеше жыл өтіп, сен оған талпынбасаң,
онда жаның бұрынғысынша құлға тән болғаны. Ер
адам өзінің абыройын ойлауы керек, ал қарызын
өтемейтін адамды сыйлауға бола ма?
– Қолымнан не келеді? Сирияда, құлдықта жүр-
ген жоқпын ба?
– Ендеше Сирияда құл болып қала бер, босбелбеу.
– Әлсіз емеспін, – деп қызбалана ақталдым.
– Дәлелде соны.
