Экологиялық зоогеография негізін қалаушы ретінде тиесілі орынды біздің отандасымыз Н.А. Солтүстік цов (1827— 1885) алады. Дарвинге дейінгі уақытта шыққан «Воронеж облысындағы аң-құс және басқалардың тіршілігіндегі құбылыстардың қайталануы» атты монографиясында (1855) Солтүстік цов айрықша әдістерді қолданып, мекен ететін және сонда даму ортасы болып табылатын фауна ерекшелігі мен физика-географилық жағдайлардың (климат, топырақ және т.с.с) тығыз байланысы анықталды. Жануарлардың таралуы мен миграциясы қазіргі таңда тек қана экологиялық деректермен түсіндіріледі. Солтүстік цовтың ортазияға жасаған экспедициясынан жинақталған келесі ірі жұмыстарының бірі «Туркістан жануарларының вертикальді /тігінен/ және горизонтальді /көлденең/ таралуы» (1873) атты еңбегінде мынадай қорытындыға келеді: жануарлардың осы таңдағы таралуы қазіргі заманмен емес, ежелгі өткен замандағы географиялық және физикалық жағдайларды көрсететін геологиямен тығыз байланыста түсіндірілуі қажет дейді. Ол жануарлар топтарының шығу тегіне және содан соң таралуына қарай, ортаазиялық, евросібірлік, оңтүстік азиаттық және т.б. аудандарға бөлді. H.А.Солтүстік цовтың еңбектерінде зоогеографияның экологиялық және тарихи бағыттары біріктіріле қарастырылды. Экологиялық принциптерге сүйеніп, ол ландшафтық зоналар - тундра, тайга, аралық, далалық және жағалаулық зоналарын негізге алып, Палеарктиканы зоогеографиялық аудандарға (1877) бөлді.
