Сырт бейнесі емес, жан жїниесі Ќўдайдыѕ адамы болєан єана Оныѕ таѕдаулы халќына жатады

«Сырт бейнесі емес, жан жїниесі Ќўдайдыѕ адамы болєан єана Оныѕ таѕдаулы халќына жатады. 

Сондай адамныѕ сїндеттелуі тәнінде єана емес, жан дїниесінде болуы керек. Бўл рухани 

жаѕартылу жазылєан заѕнан емес, Киелі Рухтан пайда болды. Ондай кісіні адам баласы емес, Ќўдай 

мадаќтайды».

 (Рим. 2:28, 29).

Алєысґз

Сан єасырлыќ тарихы бар халыќ ґнерініѕ тереѕ бір арнасы – поэзия. Бўл ґнер адамзаттыѕ рухани 

жан-дїниесініѕ сўлулыќ пен мейірімге іѕкәр ќайнар кґзін ашты. Еѕ кереметі сол поэзия ќанатында 

халыќ ойыныѕтереѕдігі, шексіз ќиялы, кестелі, орамды шешен тілі берік саќталды. Ќазаќ халќыныѕ 

поэзиясы таќырып ґрісіне ќарай, сан-салаєа бґлініп жатыр.

Поэзия – бўл адамныѕ ішкі жан-дїниесінде туындаєан және торда отырєан ќўстыѕ ўшып шыєуєа 

дайын тўратыны сияќты, кез келген уаќытта ќаєаз бетіне тїсіретін жаырын сыры.

Шабыт немесе творчестволыќ кїш жоєарыдан беріледі. Оны сатып алу мїмкін емес. Ол жас баланыѕ 

кґѕіл-кїйіндей ґзгеріп, теѕіз толќынындай ќўбылып тўрады. Алайда, ол әділ әрі шынайы.

Əр аќынныѕ айналаны ќоршаєан ортаны тїйсінуі,

ґмірге кґзќарасы, сенімі әр тїрлі. Сондыќтан олардыѕ мўндай ерекшеліктері шыєармаларына да 

әсер етеді.

 

Осы шаєын кітапшаєа енгізілген аќындардыѕ ґмірін Ќўдай бір кезде жаѕартып, ґзгертті әрі 

олардыѕ аќындыќ шабытын аќиќат жолына пайдалануды їдетті. 

 

Осы рухани ґлеѕдердіѕ еѕ болмаса біреуі сіздіѕ жан-дїниеѕізге әсер етіп, сізге кґмектессе, 

еѕбегіміздіѕ бекер болмаєаны. Ќўдай сіздерге жырлар арќылы да Ґзініѕ шындыєын ашып берсін деп 

тілейміз. Əумин. 

Ќызылбґрікова Айман 1968 жылы Алматы облысы, Райымбек ауданы, Ќарќара ауылында дїниеге 

келді. 

 

Айман бала кезінен ќўмалаќшы, баќсы-балгер, емші және сондай баєыттаєы басќа адамдарды 

Ќўдай мен адамдар арасындаєы елші деп тїсініп, оларды зор ќўрмет тўтты. Сондай-аќ ґсе келе 

ќазаќ халќыныѕ ґміріндегі шиеленіскен кґптеген ќиыншылыќтар мен ґзі жўмыс жасайтын 

перзентханадаєы тастанды нәрестелердіѕ таєдыры да оны тереѕ толєандыратын. Осындай сансыз 

сўраќтардыѕ тўѕєиыєына батып, жауап таппай жїрген кїндердіѕ бірінде оны Ќўдай Ґзі іздеп 

тапты. Алєаш рет ґз ана тіліндегі дўєалар мен Ќўдайєа деген мадаќтау әндерді естігенде, оныѕ 

жїрегі соншалыќты толќыєандай болды. Киелі кітапты зерттей келе Айман ґз халќыныѕ басындаєы 

ќиыншылыќтардыѕ басты себебі – олардыѕ тірі Ќўдайды білмегендігінен туындайтынын тїсінді. 

Сґйтіп Ќўдайєа бет бўруды ўйєарды. Ол Иса Мәсіхті жеке басыныѕ Ќўтќарушысы деп ќабылдап, 

тәубеге келген сәттен бастап, жїрегінен Ќўдай берген ўлы ќуаныш орын алды. Айман жїрегін 

кернеген Ќўдайдаєы бўл зор ќуанышын ґзініѕ тереѕ де мәнді ґлеѕдерімен бґліседі.

Тәубеге келгін адамдар

Їйіѕ бе сеніѕ іздеген,

Ќауым єой келгін бізбенен.

Сўхбаттасып ќайтарсыѕ,

Рухани әндер айтарсыѕ.

Тәубеге келгін ќашпаєын,

Тар жол деп, ќорќып саспаєын.

Сеніміѕ болса болєаны,

Кґктегі Əкеѕ ќорєаныѕ.

Ќўдайдыѕ Ґзі жолдаєан,

Киелі Сґзін тыѕдарсыѕ.

Ашылып кґзіѕ, ќўлаєыѕ,

Ќўдайєа алєыс айтарсыѕ.

Рухани нан жеп, кїш жиып,

Əлденіп, сергіп, тоярсыѕ.

Ойланып жїрген кґкейде,

Сўраєыѕ болса ќоярсыѕ.

Осы бір жалєан дїниеден,

Нені іздейсіѕ адамдар?

Жаутаѕдап артќа ќарама,

Дїние опа бола ма?

Кїнәєа сені ќимаєан,

Мәѕгілік ґмір сыйлаєан,

Иса деген панаѕ бар,

Тәубеге келгін адамдар.

«Əркім кїнәсі кешірілуі їшін теріс жолдан

 ќайтып, шомылдыру рәсімінен ґтсін! Сонда 

сендер Ќўдай сыйлаєан Киелі Рухты 

ќабылдайсыѕдар»

(Ел. Іст. 2:38)

Кґз тігіп, достым, ќарашы, жап – жасыл кґлдіѕ жаєасы,

Тыныштыќ бәрін жайлаєан, адамдардыѕ арасы

Кґгершіндер ўшады, кґл жаєалап, биіктей,

Бу шыєады болымсыз, саєым ойнап киіктей.

Самалы әлсіз еседі, еркелеп жїрген баладай,

Кґгілдір аспан астында бўлттар кґшті жаєалай.

Ќўдіретті Ќўдайдыѕ бәріне жетер шамасы,

Табиєатпен кґрсеткен, єажабын оныѕ ќарашы.

Ал, халыќ неге жиналєан, мейрам ба, мына арада,

Аќ шаєаладай тізіліп, кімдер тўр мына жаєада?

Ўлттары бґлек, тіл бґлек, киінген бірдей біраќта,

Кґздерін тікті оларєа, бар адам тўрєан жыраќта.

Олар шомылдыру рәсімінен ґтіп, тазаруєа келгендер,

Ќўдіретті Ќўдайдыѕ Сґзіне сеніп, ергендер.

Жїрегі бір, сенімі бір, рухы да бір адамдар,

Бір дене оныѕ тўраєы, мїшесі болып енгендер.

Жїрегі тўнып шаттыќќа, ќуаныш билеп бойларын,

Баќытты жїзбен ќарайды, орындап Əке ойларын.

Тәубеге келіп, шомылып, тазарып шыќќан ґздерін,

Баласы болып санайды, сїйетін Əке Сґздерін.

Тар жолєа тїстіѕ тарыќпа, шыдамдылар жетеді,

Тґзім беріп жетелер Киелі Əке жетегі.

Адастырмай апарар, кґпірмен Иса Тәѕірім,

Кґктегі Əке пейіші – мәѕгілік ґмірїйіне.

Ќўдай Əке баќшасы

Жїр едім осы дїниеде,

Ґзімше ґмір кешіп.

Кей кезде кґѕілсіз боп,

Кей кезде желдей есіп.

Ойланып, ойєа батќан,

Тўѕєиыќ кей кездерім.

Баќытты тапќандай боп,

Шаттанып ой кезгенмін.

Адасып жїрген кезде,

Ќўдайым жол сілтеді.

Ќауыммен ќауыштырды,

Шындыќпен табыстырды.

Ќазіргі кездеріме

Еш нәрсе теѕеу емес.

Ќазіргі баќытыма

Ешнәрсе керек емес.

Келіп-кетіп жай жїргендей,

Кґрінер сол шаќтарым.

Əрќайсыныѕ ќылыќтарын,

Жїрегімде жаттадым.

Асыєам мен ќауымыма,

Тез-тез кїнім ґткенше.

Ќўдай ќосќан бауырларєа,

Аєаларєа жеткенше.

Баќыттымын, баймын енді,

Жанўямыз їлкен біз,

Бір адамныѕ мїшесіміз,

Бір денеге енгенбіз.

Ќауым менсіз ґмір сїрер,

Менсіз атар таѕдары,

Менсіз ґтер әр кїндері,

Менсіз толар отары.

Ќауымсыз мен ќандаймын,

Адасќан бір жандаймын.

Алдымдаєы тїнектен де,

Ќауымымды таѕдаймын.

Тіл жетпейді жеткізуге,

Жїрегім ґзі сарнайды.

Ґмірдегі еѕ баќытты кездерім,

Ќўдай Əке баќшасы –

Ќауымда жїрген кездерімдей болмайды.

Ґмірдіѕ кґп жолдары

Тыѕдаумен жїріп Ґзіѕді,

Сырыѕа бойлап келемін.

Киелі әрбір Сґзіѕмен,

Баќытќа мені бґледіѕ.

Ґмірдіѕ кґп ќой жолдары,

Шартарапќа тараєан.

Ал Сеніѕ жолыѕ біреу-аќ,

Одан ґтер «жаѕа адам».

Бір кїндер Ќўдай кїш беріп,

Ўєармын сґздіѕ астарын.

Ќазірше жїрмін тыѕдаумен,

Рухани бауырластарды.

Киелі кітап ќолєа алып,

Сырыѕа сїѕгіп келемін.

Тәй-тәй тўрєан баладай,

Ґзімді әлсіз кґремін.

Аќ бата беріп, Ќўдайым,

Ґзіме ќабыл ал мені.

Уаєыздап сені жїрейін,

Аќ жолыѕа сал мені.

Мәѕгі кґктем болсын десеѕ жїректе

Ау, бауырым, мына келген кґктем бе?

Кїн жарќырап, жерге нўрын тґккенде.

Ќарлар еріп сай-салада су тасќын,

Туєан жерге ќўстар да ўшып жеткен бе?

Дихан ба, анау жер жыртуда алаѕда,

Бїршік жарды-ау талдарыѕ да далада,

Ўйќысынан оянды аѕдар керіліп,

Шыќты ґріске малдарыѕ да тебініп.

Тіршіліктіѕ бастауындай даламда,

Ќыз кґктем кеп есігімнен ќарады.

Нўр кґктемдей Иса келіп біздерге,

Тїнек басќан әр жїректі ќаєады.

Иса Тәѕір жїрекке дән егеді,

Ґссін дән деп, шуаєын мол тґгеді.

Мәѕгі кґктем болсын десеѕ жїректе,

Иса ќабыл алєын, ќўр кетпе.

Жїрегіѕде ќыс болмасын ол ќиын,

Жетелейді тїнекке ол, сол ќиын.

Жїректегі кґктем сені мәпелер,

Жўмаќтаєы мәѕгі ґмірге жетелер.

«Мен ант етемін, Меніѕ алдымда әрбір жан

тізе бїгіп, тіл біткен пенде Ќўдай екенімді

мойындайтын болады»

(Рим 14:11)

Тізіле кґкте ќиќулап ќўстар еліне ўшып барады,

Уылжып піскен егіске

Дихан ораєын әкеп салады.

Тамылжып піскен, ґнім берген әрбір жемісті,

Уаќыты келгенде баєбан да жинап алады.

Мезгілі жеткенде жимаса бәрін болмайды,

Шашылып ґнім жиналмай ќалса сол ќайєы.

Їсік шалады, ќарда ќалады бўзылып,

Нәр жоќ, пайда жоќ жарамсыз бәрі болады.

Рухани кґзбен ќарайыќ, біз жеміс бере алдыќпа,

Піскен егінді оруєа, іздеп тауып бардыќ па?

Əр дән їшін ќиналып, кґмектесіп кґрдік пе?

Ораќтарды ќолєа алып, мезгілімен ордыќ па?

Бір кїні есеп беретін, ќаћарлы ќыс боп келетін,

Кґктегі сотта тўрмайыќ, кез осы жеміс беретін.

Бар ґлкеніѕ жемісі жиналмай жерде ќалмасын,

Исаныѕ ўл-ќыздары бар алќапты шарласын.

Иса Тәѕір кїтуде, тґзіммен бізді әлі де,

Кґктем берді, жаз берді жердіѕ бәріне

Кїз болып, есеп беретін уаќыт жеткенде,

Жеміссіз болсаќ, сїрген ґмірдіѕ мәні не?

Ґмірдіѕ де тоќталатын кезі болар,

Аспан мен жер жоќ болатын кез болар.

Кешір Иса, кеш ўєыппын дегенге,

Кешірмейтін сот болатын кез болар.

Жўмаќта мәѕгі ґмірде ќалєан жаќсы,

Тәѕірден ґз сиыѕды алєан жаќсы.

Сол їшін кешірімін жерде алып,

Ќўдайєа баласы боп барєан жаќсы.

Кґп соќпаќтыѕ аяєы...

Жалєан дїние жалпаќ басып ґзіѕде,

Əзәзілдер билік ќўрып кезуде.

Адамдарды байлап-матап тастаєан,

Ґзіндегі айлаларєа тґзуге.

Адамдарды тїсірді де, ґзі ќўрєан торына,

Салып ќойды әр соќпаќтыѕ соѕына.

Байлыќ, билік, жоќтыќ, алдау – бәрі бар,

Ґзі ќўрєан жоспары мен жолында.

Кей адамныѕ атаќ-даѕќ, байлыєы бар,

Кей адамныѕ шытырлаєан айлыєы бар.

Кей адамдар мўќтаждыќтан ќажыєан,

Кей адамдар ішер ас жоќ, азєан.

Кей адамдар дїние жинап ізденеді,

Кей адамныѕ той-думан єой іздегені.

Кей адамныѕ ішіп-жеумен ґмірі ґтіп,

Кей адамдар тояттаєан жїзге енеді.

Кей адамдар ґмір сїрер шаттанып,

Шет елдерге сапарларєа аттанып.

Кей адам жїр шаршауменен тарыќќан,

Кей адам жїр бўл ґмірден жалыќќан.

Кей адамар арќалайды ауыр жїкті бір ґзі,

Кей адамдар ауырудан ќўлардай боп тўр ґзі.

Ќўлап кетсе кім сїйері белгісіз,

Тўра ала ма, тўра алмаспа ќиын болды енді ґзі.

Кей адам жїр ўрлыќпенен, алдауменен кїні ґтіп,

Кей адам жїр жаман оймен ґз ґмірін жїдетіп.

Кей адамдар жез ґкшелік кәсіп ќылєан батпаќта,

Кей адам жїр басќа адамныѕ несібесін кїзетіп.

Кей адам жїр шындыќ іздеп, шыѕєырып,

Кей адам жїр їлкен істер тындырып.

Кей адам жїр баќсы-балгер, емші боп,

Кей адам жїр кґз жасына тўншыєып.

Шатасќан жіп тарќалмайтын ґмірі,

Жїрегінде тыныштыќ жоќ, шеру тартќан кґѕілі,

Ќўдайсыз әр жїректіѕ алданумен, азаппен,

Осылай ґтер әркезде әзәзіл билеп ґмірін.

Əзәзілдіѕ кеѕ жолы – кґп соќпаќ деп аталар,

Кґп соќпаќтыѕ аяєы тозаќќа сені апарар.

Ќўдай салєан жалєыз жол жетелесе бәріѕді,

Осы шындыќ сїрлеуі – жўмаќ деп ол аталар.

Кґктем келді халайыќ!

Кґктем келді халайыќ, кґктем келді далаєа,

Ќолєа алып ќаламды, жыр жазбаса бола ма.

Сўлу әсем табиєат, жан бітті бїгін ґзіѕе,

Кїнніѕ кґзі кїлімдеп, шуаќ шашты далама.

Ќар, мўз еріп тасќындай, сел жїріп жатыр жаєада,

Ќўстар келді ән салып, оралды біздіѕ араєа.

Шўрќырасып, табысып, мал шыќты бїгін ґріске,

Адамдар шыќты алќапќа, дән себуге егіске.

Жїректе де сен кґктем керемет бір мезгілсіѕ,

Ќыс болмасын ґмірде, бїршік атар кез тўрсын.

Иса сґзі ерітер жїректегі ќар, мўздарды,

Сеніѕ сґзіѕ әкелер жїрекке нәзік кґктемді.

Жїректегі кґктемді ўрлатып біздер алмайыќ,

Ўрлатып алып байќаусыз, мәѕгілік мўзда ќалмайыќ.

Иеніѕ сґзін ќабылдап, ерітейік мўздарды,

Саќ болайыќ халайыќ жїректегі кґктемге.

Ќызылбґріков Болат Нўрќайдарўлы 1959 жылы Алматы облысы, Райымбек ауданы, Ќарќара 

ауылында дїниеге келді. Бала кезінен әдеби кітаптарды оќуєа деген ынтасы ой-ґрісініѕ ґсуіне, ґмірге 

деген кґзќарасыныѕ ерте оянуына септігін тигізді. Ґмірдегі келеѕсіз жәйттар: алдап-арбаушылыќтар, 

тїрлі әділетсіздіктер, әр ќилы озбырлыќтар балєын жїректі жастайынан ойландырмай ќоймайтын. 

Сондай-аќ отбасындаєы шиеленістер мен тыєырыќќа тірелгенауыртпалыќтар да еѕсесін тїсірмесе 

кґтермеді. Ґзін мазалаєан ойлартереѕінде жїрген кїндердіѕ бірінде Ќўдай оєан «Іздесеѕдер, 

табасыѕдар!» деген сґзіменҐзініѕ шындыєын ашып берді. Киелі кітапты оќу арќылы ґзініѕ кїнәћар 

екенін және кїнәсінен Иса мәсіхтіѕ тґгілген киелі ќаны арќылы єана аќталатынын тїсініп, Оны 

жїрегіне ќабылдап, тәубеге келді. Сол сәттен бастап, ґмір ол їшін шынайы мәмаєынаєа ие болды.

 

Болаттыѕ ґлеѕдері ґзініѕ бўрынєы ґмірініѕ ќандай болєаны жайында, Ќўдаймен табысќан 

сәттен бастап, жїрегініѕ тыныштыќќа ие болєаны жґнінде сыр шертеді және оныѕ кейбір ґлеѕдеріне 

әндер жазылєан. Болаттыѕ ґміріндегі ґзгерістер, ата-анасы мен туєан-туыстарына їлкен куәлік 

болды. Ќўдайєа рахмет!

Тек Ґзіѕсіѕ Ќўтќарушым!

О, Ќўдіретті Иса Тәѕір, Саєан сенемін,

Жїрегімді, ґмірімді Саєан беремін.

Ќуанєанда, ќиналєанда, тарыќќан кезде,

Басымды иіп тәубе етіп Саєан келемін.

Тек Ґзіѕсіѕ табынарым,

Тек Ґзіѕсіѕ саєынарым,

Тек Ґзіѕсіѕ Ќўтќарушым,

Азаптардан да.

Адасып мен кетер ме едім,

Сен Ґзіѕе жетеледіѕ.

Мәѕгіліктіѕ жолын кґрсетіп.

Жер әлемді кезіп келеді Сеніѕ сґздеріѕ,

Адамдарєа мәѕгі ґмірді тек Сен бересіѕ.

О, адамдар, ќарсы алыѕдар толыќ сеніммен,

Шеру тартып, мәѕгі ґмірде сонда жїресіѕ.

Ќўрбандыќќа ќиєан сеніѕ ґміріѕ їшін,

Адамдарєа деген сенім, кґѕіліѕ їшін.

Атыѕ Сеніѕ мәѕгілікке марапатталсын,

Ал тірлігіѕ адамдарєа їлгі болып ќалсын.

«Исадан басќа ешкім де бізді ќўтќара алмайды,

Аспан астында бізді ќўтќаратын басќа біреудіѕ

Есімі адамдарєа бўйырмаєан!»

(Ел. Іст. 4:12)

Мен Сеніѕ алдыѕа кеп, жылап тўрмын,

Кешірім кїнәм їшін сўрап тўрмын.

Білемін мейіріміѕніѕ мол екенін,

Сенемін, Сен мўѕыма ќўлаќ тїрдіѕ.

Сен єажайып нўрландыѕ,

Жер әлемге таралдыѕ.

Ќўтќарушым, Ґзіѕсіѕ єой,

Саєан сеніп оралдым.

Мен Ґзіѕнен ќуат алдым,

Мейіріміѕмен жўбата алдыѕ.

Жан дїниеме сая болып,

Сенімімді ояттыѕ.

Ґзіѕнен зор ќуаныш алып тўрмын,

Мәѕгілік ґмір жайлы сыр ўќтырдыѕ.

Сырласып жеке ќалєан сәттерімде,

Жаќсылыќтыѕ нышанын сезіп тўрдым.

Білемін, Сен мен їшін жан ќиєансыѕ,

Кїнәмнан тазартуды ойлаєансыѕ.

Сен меніѕ ґмірдегі кїнәм їшін,

Ґзіѕді аєашта айќыш ќинаєансыѕ.

Мені енді, Ќўдай Əке, ќабыл алєын,

Келетін сәтіѕді мен саєынамын.

Жаќсы їлгімен сґздеріѕді уаєыздап,

Арасынан ўлдарыѕныѕ табылармын.

Баяны баќыттылыќ

Баќыттымын ґмір таптым мәѕгілік,

Жїрегімді баурап алды зор їміт.

 Мазасыздыќ бўлты менен сейілді,

Шыєа келді ќарсы алдымнан таѕ кїліп!

Таѕєажайып баќќа кірдім тамаша!

Ќарай берем бўл ґмірге балаша.

Кілтін таптым сыр сандыќтыѕ єажайып,

Бауырлармен жїрмін бїгін жараса.

Исаменен жаѕа ґмірді бастадым,

Шайдай ашыќ бїгін меніѕ аспаным.

Орын бердім жїрегімніѕ тґрінен,

Еді-ау маєан тозаќ жаќын ґмірден.

Исаменен жаѕа ґмірді бастадым,

Шайдай ашыќ бїгін меніѕ аспаным.

Орын бердім жїрегімніѕ тґрінен,

Еді-ау, маєан тозаќ жаќын ґмірден.

Осы жолєа шаќырамын, сен де кел,

Сан жарасы жїрегімніѕ емделер.

Шипа іздесеѕ пендешілік дертіне,

Жїрегіѕді бер Исаныѕ еркіне.

Байлыќ бар ма жїрегіѕніѕ тґрінде?

Баќыт бар ма мына жалєан ґмірде?

Ескек бар ма сен отырєан ќайыќта?

Осы жаєын ойєа салып байыпта.

Талай адам баќыт іздеп жалыєар,

Мўѕєа батар меѕіреу боп тарыєар.

Сырт бейнеѕде сен де жалєан кїлерсіѕ,

Бітеу жара жїрегіѕде білерсіѕ.

Мўѕєа батып оѕашада торыќпа,

Шындыќ жолы Исаєа кел ќорыќпа.

Адамдар-ай пенделікті тастаєын,

Исаменен жаѕа ґмірді бастаєын.

Исаменен табысќан кїн тамаша!

Енді ґмірге ќараймын мен жаѕаша.

Пендешілік бўлты менен сейілді,

Мен Исаєа сенем енді балаша.

Ґмір деген тоќтамайтын аєыста,

Таєдырыѕды сен Исаєа табыста.

Жансын десеѕ саєан мәѕгі шамшыраќ,

Дўєаѕды да сен Исаєа баєышта.

Шаттыќ кґрер сонда сеніѕ кґзіѕнен,

Тек ізгілік шыєар сеніѕ сґзіѕнен.

Екі жолдыѕ арасында тўрсыѕ сен,

Таѕдау еркі ал бауырым, ґзіѕнен.

Исаєа кеп, мен де сая тапќанмын,

Бўзып шыєып шайтан ќўрєан ќаќпанын,

Баќыт та бар, байлыќ та бар Мәсіхте,

Мәѕгі-баќи есіѕізде саќтаєын.

Ере берме, мўнарланєан саєымєа,

Ойєа салып баєытыѕды пайымда.

Шешімге кел, кеш ќаласыѕ бауырым,

Сен Исаєа жїрегіѕді аш дайында.

Ќарсы жїрме арындаєан тасќынєа,

Əлде ќалай пенделікке бастыѕ ба?

Бўл дїниеніѕ торына сен шырмалып,

Ќалып ќойма бір толќынныѕ астында.

Ґкінерсіѕ, сонда біліп ќатеѕді,

Тар ќаќпадан менен ќалмай ґт енді.

Уаќыт тар ќарайлама бауырым,

Барлыќ кїнәѕ Иса арќылы ґтелді.

Кґктегі Əке

Кґктегі Əке, ќандайсыѕ?

Жарќырап жанєан шамдайсыѕ.

Їзілген їміт жіптерін,

Айќыш аєашпен жалєайсыѕ.

Кґктегі Əкем, шыраќсыѕ,

Кеудемде тўнєан бўлаќсыѕ.

Їмітпен Саєан ќараймын,

Ќолыѕды бўлєап тўрєайсыѕ.

Кґктегі Əкемніѕ Киелі,

Рухы маєан тиеді.

Кїнәмді кешіп, мәпелеп,

Сәбише мені сїйеді.

Кґктегі Əкем – Ґмірсіѕ,

Баратын жол да Ґзіѕсіѕ.

Адаспай Саєан баратын,

Кґзімніѕ нўры Ґзіѕсіѕ.

Кґктегі Əкем, тірексіѕ.

Астыѕа жинар білексіѕ.

Сезінер Сені алыстан,

Кеудемде соќќан жїрексіѕ.

Кґктегі Əкем, ќуатым,

Кїнім де Сенсіѕ туатын.

Ќияме-ќайым болса да,

Ќорєаным Сенсіѕ тўратын.

Кґктегі Əкем, әнімсіѕ,

Арайлап атќан таѕымсыѕ.

Саєынып, аѕсап жїргенде,

Басыма ќонєан баєымсыѕ.

Кґктегі Əкем, ќандайсыѕ?

Ќиялєа ќанат жалєайсыѕ.

Батып кетсем де ќўрдымєа,

Іздеуден мені талмайсыѕ.

Ќўдайым

Саєындырєан, саєындырєан Ќўдайым,

Бар әлемді баєындырєан Ќўдайым.

Ќасіреттіѕ бар екенін білдіріп,

Мені Ґзіѕе табындырєан Ќўдайым.

Неге Сен, ќиналдыѕ,

Мен їшін Ќўдайым,

Лайыќсыз еді єой жїрегім.

Жараѕнан ќан аќты,

Жаныма тым батты.

Ќайтуєа Ґзіѕе бет алдым.

Пәк ќаныѕ жебесін,

Рухыѕ демесін.

Əлсізбін сеземін,

Кїш берші Ќўдайым.

Əзәзілді жеѕіп берген Ќўдайым,

Бар адамєа теѕдік берген Ќўдайым.

Иса болып дїниеге келіп Сен,

Кїнәм їшін ќорлыќ кґрген Ќўдайым.

Санамды сан сўраќ,

Жїруші еді жаншылап.

Жауабын Ќўдайым,

Бердіѕ Сен, Ґзіѕ-аќ.

Айќышќа барамын,

Артыма ќараймын.

Ќош болєын кїнәћар дїние.

Назарыѕды салшы Сен,

Пәк ќаныѕмен тазалап,

Ќамќорлыќќа алшы Сен.

Мендегі ґмірдіѕ ґзегі Ґзіѕсіѕ,

Мәѕгіліктіѕ аєатын ґзені Ґзіѕсіѕ.

Тўѕєиыќ дарияєа барып мен батайын.

Оятып, ой берші жїрекке Ќўдайым.

Ой, ќандай тамаша!

Шаттанам балаша.

Сен тўрсыѕ алдымда данаша.

Таѕ атты арайлы,

Əзәзіл ќарайды.

Ґкініш кеудесін жанайды.,

Мәѕгіліктіѕ есігі,

Болсыншы бесігім.

Мыѕ алєыс айтамын,

Ґзіѕе Тәѕірім!

«Кїнәніѕ беретіні – мәѕгілік ґлім, ал Ќўдайдыѕ

беретін сыйы – Иеміз Иса Мәсіхпен тыєыз

байланыста болатын мәѕгілік ґмір»

(Рим. 6:23)

Адамдар, ойлаѕдаршы ґмірдіѕ келте екенін,

Сені ґлтіру шайтанныѕ серті екенін.

Жїрегіѕді әзәзіл билеп алєан,

Кїнә деген жазылмас дерт екенін.

Кїнә деген бўл дїниені жайлап алєан,

Ќўл ќылып бар адамды байлап алєан.

Тамыры тым тереѕде бўл кїнәніѕ,

Адам ата жїрегінен бастау алєан.

Кїнә сені еш ўмыт тастамайды,

Жаќсылыќќа ешќашан бастамайды.

Кезігер кейде саєан Ќабыл болып,

Кейде сені әлсіретер дауыл болып.

Кїнә жатыр жїрегіѕніѕ астарында,

Ќан боп тебер миыѕа, бастарыѕа.

Ґрмекшідей бойыѕда торлап алєан,

Жеѕу ќиын адамзат, достарым-ау!

Кїнә бїгін біз їшін сыйлы орында,

Ресторанда, барларда, ќилы орында.

Бар азабын кґпшілікке артып ќойєан,

Кїнәніѕ жемісі бўл, сен мойында.

Сондыќтан сен кїнәдан ќўтылмайсыѕ,

Исаєа сенсеѕ біраќ ўтылмайсыѕ.

Исаєа тапсырсаѕ сен таєдырыѕды,

Сонда сен әзәзілге жўтылмайсыѕ.

Жалт берер шайтан сіздіѕ бойыѕыздан,

Жаманшылыќ кетер сіздіѕ ойыѕыздан.

Исаныѕ ќаны арќылы аќталасыз,

Аспанда болар сонда тойыѕыз да.

Исамен келдім мен де жарасќалы,

Пейіште сыйлы орынєа таласќалы.

Бәрімізге орын жетеді бауырым-ау,

Дейді єой айыбы жоќ адасќанныѕ.

Адасќанныѕ алды жар, арты соќпаќ,

Ќалмаса тозаќќа келіп, жолыѕ тоќтап.

Кїнәѕді айтып одан да Исаєа кел,

Уаќыт тар, кїтіп тўр, сені тоќтап.

Иса келіп соттаса егер, оѕдырмайды,

Пейішке бір секунд та ќондырмайды.

Аз єана уаќытыѕныѕ баєасын біл,

Жаны ашып, әлі саєан ќол бўлєайды.

Рухани байлыќ

Байлыќ керек, керек шыєар ќызмет те,

Шын ќызмет біраќта ізгі ниетте.

Ізгі хабар таратсам Ќўдай сґзін,

Ойлаѕдаршы, осы осал ќызымет пе?

Керегі жоќ, тіпті маєан айлыєыѕ да, 

Бґлісіѕдер жїректегі байлыєым да.

Баќырайтып тонап ал, тал тїсте кеп,

Ґкінбеймін керегі жоќ ќайєыныѕ да. 

Бґлісіѕдер таусылмайтын байлыєымды,

Тауыса алмайсыѕ біраќ та шайлыєымды.

Кеѕ ќазына жїрегім – Ќўдай їйі,

Алыѕдаршы, әрќайсыѕ айлаєыѕды.

Ґмірде мен ќазаќ боп туылєанмын,

Керек емес Иорданда жуынєанмын.

Керек емес кїнә їшін ќан тґгіп те,

Киелі Рух жїректе туындадыѕ.

Керек шыєар мен їшін ќазаќ болу,

Ќырыќ жаста кїнәмнан азап болу.

Аѕќау елге арамза молда деген,

Ќўдайымды тонап алар кәззап болып.

Сондыќтан да керегі жоќ, байлыќ маєан,

Жїрек керек кїнәдан, шайлыќпаєан.

Сен де ќосыл, сапќа тўр, бізбен бірге,

Ізгі хабар айтудан еш ќаймыќпаєын.

Сонда аласыѕ Исадан їлесіѕді,

Їйренесіѕ шайтанмен кїресуді.

Сонда етесіѕ ќызмет Ќўдайыѕа,

Тәж киесіѕ Исадан їлесіѕе.

Сен кешірім алып бердіѕ...

Шеге сеніѕ денеѕе ќадалєанда,

Ќарап тўр-ау соєан шыдап адамдар да.

Мәз болады-ау соќыр сезім билеп алєан,

Сен кешірім алып бердіѕ адамдарєа.

Мен жасаєан кїнә їшін Ґзіѕ ґлдіѕ,

Мен кґретін азапты Ґзіѕ кґрдіѕ.

Шеге маєан ќадалса шыдайтындай,

Маєан сондай мейірім мен тґзім бергін.

Ґз еркіѕмен айќышќа барєанымда,

Тїнегімде таѕ болып жанєаныѕда.

Жїрегімде жарќ етті жарыќ сәуле,

Аспанда бірге болу арманым да.