Қ. Жарықбаев о. СаңҒылбаев

138

ғы»  жайындағы  қағидасына  негіз 

болды.

Л.С.Выготский  тарихи  даму  кезең- 

дерінде адам психикасының өзгеріс- 

ке түсіп отыратындығын, әсіресе оның 

ойлауы  мен  сөйлеуінің  өрістеу  са- 

тыларын жан-жақты іздестіреді. Осы 

тұжырымның  мәні  1934  жылы  жа- 

рияланған «Ойлау мен сөйлеу» деген 

еңбегінде қарастырылған.

Арнайы психология саласында Л.С.Вы- 

готский кемтар балаларды оқыту мен 

тәрбие  істерінде  тиімді  жолдар  ар- 

қылы елеулі табыстарға жетуге бола- 

тындығын  ғылыми  тұрғыдан  ашып 

көрсетті.  Оның  зерттеу  нәтижелері 

тек психологияға ғана емес, адамта- 

ну ғылымдарына қатысты өзге де ғы- 

лыми  пәндер  болып  саналатын:  де- 

фектология,  тіл  білімі,  психиатрия, 

өнер  тану,  этнографияның  дамуына 

пайдалы үлесін қосты.

Выготский  мектебінің  өкілдері  (Бо- 

жович Л.И., Запорожец А.В., Левина Р.Е., 

Леонтьев А.Н., Лурия А.Р., Эльконин 

Д.Б., т.б.). Негізгі еңбектері: 6 томдық 

шығармалар  жинағы  (1982-1984); 

«Педагогикалық психология» (1926), 

«Қылықтар  тарихының  этюдтары» 

(1931),  (А.Р.Луриямен  бірге),  «Өнер 

психологиясы» (1965), т.б.

жүктеу/скачать 11,21 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: