Диф/диагностика: ревматоидты артрит, ишемиялық контрактура, склеродерма, тендовагинит, дәнекер тінінің ісіктері. Диагностикасы: Қолдың рентгенографиясы-буындардың зақымдану дәрежесін білуге мүмкіндік береді.
Реовазография-тіндердің дистрофиялық өзгерістерінің шекараларын анықтайды.
Апоневроздың биопсиясы-ұқсас ауруларды болдырмау, асқынулардың болуын анықтау.
Емі: Консервативті емдеу Бастапқы кезеңде консервативті емдеуге артықшылық беріледі. Ол патологиялық процестерді бәсеңдетуге, тыртықтың деградациясына және алақан апоневрозының созылуына бағытталған. Бұған келесі іс-шаралар кіреді:физиотерапия;емдік гимнастика;массаж;гормоналды блокадалар;
коллаген инъекциясы;талшықты сымды бұзатын дәрілерді енгізу.
Түнде саусақтарды түзетілген күйде бекітетін таңғыштарды (лангеттерді) қолдану ұсынылады. Бірақ тәжірибе көрсеткендей, бұл тиімсіз.
Оперативты ем:Хирургияның бірнеше әдістері бар: селективті және сегменттік фасциэктомия, эндоскопия және дермофасциэктомия.
Апоневрэктомия-Соңғы уақытқа дейін ең көп қабылданған хирургиялық араласу. Ол жергілікті анестезиямен немесе жалпы анестезиямен өтеді. Хирург қан ағымын мүмкіндігінше шектейді, тікелей немесе Z-тәрізді кесу жасайды. Ашылған қол жетімділік арқылы тыртықтар мен өзгертілген жерлер кесіледі. Осыдан кейін хирург 10-14 күннен кейін алынып тасталатын тігістер жасайды. Саусақтарды өздігінен бүгу және созу қабілеті операциядан кейін бірден пайда болады. 6 аптадан кейін толыққанды өмірге оралуға болады. Бірінші аптада науқас қысым таңғышын киюі керек.
Минималды инвазивті араласу (апоневротомия)-Кесуден бас тартуға мүмкіндік беретін хирургияның заманауи әдісі. Операция тері астындағы инелермен жасалады. Сым сегменттерге бөлінеді және инелермен тері астына бөлінеді. Тігістер қажет емес, щеткаға 24 сағат бойы таңғыш қолданылады. Келесі күні науқас қолын шектеусіз қолдана алады.
Осложнение:
6. Скафоидты сүйек сынығы. Скафоидты сүйектің анатомиялық ерекшеліктері. Клиникасы. Диагностикасы. Емдеу әдістеі.
Ладьевидная кость повреждается из костей запястья наиболее часто. Переломы ладьевидной кости обычно происходят при чрезмерном разгибании запястья, обычно при падении на вытянутую руку. При переломе может нарушаться кровоснабжение проксимального ладьевидной кости. Частое осложнение – развитие остеонекроза, даже при идеальном первоначальном лечении. Он может быть причиной нетрудоспособности и развития дегенеративного артрита.
