94
2)
“Әдеби қаһарман” ұғымы дегенде, адамның бiртұтас бейнесi,
яғни кескiн-кейпi,ой-сезiмi, әрекетi
мен рухани әлемi жинақтала
түсiндiрiледi. Бұл орайда “әдеби қаһарман” ұғымы “характер” терминiне
жақын келедi. Егер “әдеби қаһарман” ұғымын тарлау мағынада қарастырар
болсақ, ол жеке адамның табиғи болмыс-бiтiмiн,
оның iшкi психологиялық
күйiнiң бiр бөлшегiн бiлдiредi.
Кейде оқырман күнделiктi өмiрдегi адам мен әдеби қаһарманды бiрдей
ұғым ретiнде қабылдайтыны бар. Бұл жағдай, әсiресе, әдеби қаһарманның
өмiрдегi прототипi болғанда ерекше байқалады. Алайда, прототип пен әдеби
қаһарман бiр ұғым емес. Мәселен, М.Әуезовтiң “Абай жолы” романындағы
Құнанбайды тарихтан белгiлi Құнанбайдың таза көшiрмесi деп түсiнуге
болмайды. Өйткенi, әдеби қаһарманда қаламгер
концепциясы жинақталады
да, соған орай көркем бейне жасалады. Әдеби қаһарманның бiрегей бiтiмi
мен мән-маңызы тек қана аталмыш туындының жалпы жүйесiнде
айқындалады. Әдеби қаһарманның мән-маңызы мен ерекшелiгi “қаһарман –
қаламгер” мәселесi аясында мейлiнше толық танылады. Әдебиет теоретигi
М.М.Бахтин пiкiрi бойынша, қаһарман мен
қаламгер ара қатынасын екi
жағдай белгiлейдi:
1) Автордың өз қаһарманына қатысты ұстанған
позициясы. Бұл тұста авторлық позицияның анық көрiнуi де, жасырын тұруы
да мүмкiн болатынын ұмытпау қажет. Авторлық позицияға байланысты
кейiпкер халықтық қаһарманға айналуы да,
керiсiнше, келемеж-кекесiн
нысанасына айналуы да мүмкiн.
2) Шығарманың жанрлық табиғаты
кейiпкер сипатына ықпал етедi. Мәселен, сатирада автордың өз қаһарманына
көзқарасы психологиялық прозадағыдан басқаша болары түсiнiктi болса
керек.
Шығарма қаһарманының әрекет еркiндiгi де қаламгердiң көркемдiк
жүйесiне байланысты болатыны және бар.
Достарыңызбен бөлісу: