Айдын байыс қҰланиек сәт сапар

1 2 3 4 5 6 7 8 9 ... 23

АДРЕНАЛИН

Құлыншақ ем, ұрыншақ ем, соны ұқтым.

(Сан сұрақты терең ойға тоғыттым)
...Он үшімде тоққа түсіп бір күні,
Сорым Құдай, сонда сұмдық қорықтым!

Тоқ қасында қабыл алып жазғанын,

Боқ басында кетіп қала жаздадым.
Құбылысты өне-бойдан өткізіп,
Аман қалдым, айналамда мәз қауым.

Гүлдей болып жайнай берді құшқаным!
Сол күннен соң, алда күтіп ауыр сын,
Қауырсыннан қолға қалам ұстадым.

Содан алғаш ақын деген атақ ап,

Қайнар суға кезіккендей қаталап -
Жырға айналып кете берді табиғат,
Мұңға айналып кете берді махаббат.

Кеуде кернеп сан-алуан сүгірет,

Көкше көлге тұңғыш өлең туды кеп.
Өзеуреген өрім ұлдың өзегін
Осы ма екен жарып шыққан құдірет?!

Түсіндіріп бере алады толық кім?

Бір анығы, қасиетке жолықтым.
Он үшімде тоққа түсіп солайша,
Сорым Құдай, неге сұмдық қорықтым?

Даңғазадан қашып, өстіп, керең боп,

Өткеніме барып-қайтып келем көп.
Тоққа түсу түк емес-ау, көз жетті,
Отқа түсу қиын екен, өлең деп!

ТҮН

Қызықтыра қояды кімді мұңым?..

Тарқатамын білектей Түн бұрымын.
Паранжалы бикеш ол!
Қылығы ерке...
Балбыраймын қызықтап былдыр үнін.

Нәзіктігін жанымның бүрлетеді.
Өлең саулап аспаннан өзегіме,
Түн бикенің толады гүлге етегі.

Сара жолға сезімім бастай ма анық?

Сол бикешке бейне бір бас байланып.
Жібек мұңы жамалын жастағанда,
Жалпақ әлем бір тамшы жасқа айналып.

Сүт сәулелі кеудемді нұрландырды Ай.
Паранжалы, әй, бикеш!
Қылығыңнан
өртеніп кетсем бе әлде, күл қалдырмай!..

***

Түн құшағын жайғанда,

Мұң құшағын,
Өлең еді жанымның тұңғыш әні.
Көктемдегі керімсал көшке ерген ұл,
Құлазудың көзіңде тұр нышаны.

Тұғырына тағы да түн қонады,

Сен білмейтін сәулем-ай, сыр көп әлі.
Кімге обалы жазбаған өлеңдердің?
Жазып қойған өлеңнің кімге обалы?

Жүрегіңді тыңдап қой, тірісің бе?

Алдамайды ол, қалғаны құрысын де.
Отырамыз балконда Ай екеуміз,
Өлең жайлы сырласып түн ішінде.

Достарыңызбен бөлісу:

1 2 3 4 5 6 7 8 9 ... 23