Айтыс II том «КҮлтегін»

315
Айтыс II том
Қырыңнан жерге енесің.
Бақтыбай ақын дегенге
Мәз боласың есіріп.
Бір тойып ішкен көжеңе
Терлейсің, сорлы, шешініп.
Жамыларға көрпең жоқ
Жатарлықтай көсіліп.
Айтыспаққа құмар ем,
Сеніменен шешіліп.
Саған айтар сөзім жоқ,
Қалмаса тілім кесіліп.
Сен Бақтыбай болғалы
Қос атпенен жүресің,
Жеке атқа қашан мінесің?
Дүниенің шолағын
Айтқызбай, өзің білесің.
Далаға шықсаң мақтанып,
Үзеңгіңді шірейсің.
Үйде отырсаң омалып,
Боқтығыңды күрейсің.
Біздей сұғып тіліңді
Қанағат қылмай Құдайға
Елден жылу тілейсің.
Шұбардан, тіпті, көшпейсің,
Көксаудан бұлай өтпейсің.
Құдай тойым бермесе,
Мұрадыңа жетпейсің.
Қай уақытта, Бақтыбай,
Көресің елдің қарасын?
Құдай жазған емес пе
Әркімнің тағдыр қазасын.
Дүниеқордың береді
Өлгенде Құдай жазасын.
Қолыңды жайып, сұранып,
Кетірдің жұрттың мазасын.
Онан-мұнан құрайсың,
Қайырыңды сұрайсың.
Бет алып барған жеріңнен

316
Қазақ өнерінің антологиясы
Алмай, тіпті, тұрмайсың.
Домбыраңды бетке ұстап,
Зулап тұрған сұмырайсың
Бай болмайсың, Бақтыбай,
Барлық қанық бергенге.
Сұраншақтық азапты
Тартарсың кейін өлгенде.
Тырайып барып жатарсың
Өлген қайтып келген бе?
Неңді сойып бересің
Үйіңе мейман келгенде?
Бақтыбай деген атың бар,
Қазаның толмас асың бар.
Сен бір жүрген шерменде.
Жарымаған сорлысың,
Тақыр шалбар тоңдысың,
Берер Құдай бергенге.

жүктеу/скачать 0,96 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: