Айтыс II том «КҮлтегін»

319
Айтыс II том
Бидаймен тапқан малды көрсет көзге.
Бақтыбай, сене берме домбыраңа,
Бес ешкің сауын болып, оңдыра ма?
Кебенек кеп, ешкіден жұрдай болсаң,
Байларың сені қоңсы қондыра ма?
Тіліңді безеп, сауын сұрайсың ғой,
Қу тақтай сабай берсең, болдыра ма?
Қу кедей, не бетің бар мақтанардай,
Малың жоқ сойып жейтін басқалардай.
Жасыңнан көргеніңнің бәрі бейнет
Күнің жоқ тойып ішкен шаттанардай.
Біздің ел тауды жайлап, құмды қыстап,
Жартысы өзен бойын қылар қыстақ.
Құдайым мал мен бақты бергеннен соң.
Білмейміз жер шабуды кетпен ұстап.
Бақтыбай:
Баймын дедің, Бәйімбет,
Қалай айттың, ұялмай?
Отыр едім әуелде
Жаман сөзге қия алмай.
Жүр екенсің, байғұсым,
Өзіңді-өзің ұға алмай.
Көпірме ауыз сорлысың,
Орынсызға мақтанып,
Тіліңді кеттің тия алмай.
Берекелі бай болсаң,
Жүрер ең ғой сұранбай.
Маса менен шіркейге
Қамалғаныңды білмейсің,
Қаратал мен Көксуға
Еркін жатқан сия алмай.
Сұрамаймын бестіңді,
Өлең қылдың ешкімді
Жайлауыңды мақтайсың
Тыртаңдайтын бес күнгі.
Шын ақымақ екенсің

320
Қазақ өнерінің антологиясы
Деуші едім сені ес білді.
Кебенек кеп, қырылса,
Төлеуіне сұраман
Қойың менен ешкіңді.
Кенелеп малы өлді деп,
Сіздің елден бір өсек
Біздің елге естілді.
Ешкім өлсе – қорамда,
Бидайым бар ұрамда.
Намыстансаң, Бәйімбет,
Бізден келіп сұранба.
Жұтап кейде қаласың,
Сасытып құмның арасын.
Берекесіз, қайырсыз
Байлығыңды ұрам ба?
Боғыңды көрмей шашылған
Кеттің шырқап шығанға.
Ақ сүйек боп қырылдың,
Өткен жылғы жыланда.
Ақ шомшы болып сандалып,
Бидай сұрап зарланып,
Қарымбай құсап жер жыртып,
Өлсең еді мұнан да.
Жалайырдың баласы ең
Жер сұрасаң, берер ем,
«Еңбек етсең, емерсің» −
Сенен артық қылам ба?
Жөніңді білмей, Бәйімбет,
Қарға ұқсап қарқ еттің
Алысқа қарар қыранға!

жүктеу/скачать 0,96 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: