328
Қазақ өнерінің антологиясы
ЗАМАН МЕН ҰМСЫН
Заман:
Ай, Алла, аманатың бізге міндет,
Иа, Мұхаммед пайғамбар, болдық үмбет.
Күнәдан
пәк қылғайсың, иа, Құдірет,
Ажалға сабыр бергей екі жендет!
Ай, Алла, аманатың бізге міндет,
Иа, Мұхаммед пайғамбар, болдық үмбет.
Күнәнің зардабынан қорыққаннан,
Кетіпті кей дәруіштер Меккені іздеп.
Жомарт ер
ақыретте иман табар,
Сираттың көпірінен бәріңді айдар.
Күнәдан бұ дүниеде пәк болсаңыз,
Ішінен сегіз бейіш орын сайлар.
Жомарт ер ақыретте иман табар,
Сираттың көпірінен бәріңді айдар.
Күнәдан бұ дүниеде пәк болмасаң,
Ішінде жеті тозақ сорың қайнар.
Дін күтсе,
иман берер жомарт ерге,
«Қол берген сауап дейді жеті пірге!»
Ақыретке барғанда, сұрау жоқ-ты,
Ішіне сегіз бейіш кіргендерге.
Дін күтсе, иман берер жомарт ерге,
«Қол берген сауап дейді жеті пірге!»
«Ассалаумағалейкүм!» –
дегенмен тең,
Парызға дуа қылып жүрген ерге!
Ассалаумағалейкум – парыз сәлем,
Ғаршы, Күрсі жаратты, Лаух ал-қалам.
«Үлде киіп, хор қызын құшар, – дейді, –
Ішіне сегіз бейіш кірген адам».
Ассалаумағалейкум – парыз сәлем,
Ғаршы, Күрсі жаратты Лаух ал-қалам.
«Жеті
тозақ ішінде жатар, – дейді, –
Иманынан айырылып қалған адам».
Қыз шыдап отыра алмады, өлеңді қоя берді:
Ассалаумағалейкүм, бердік сәлем,
