230
Қазақ өнерінің антологиясы
Әкелген құштар болып Найман бар ма,
Сарнаған неге керек тіл мен жағың?!
Әсет:
Делбе ақын ұран салып ел мақтайды,
Үйірін байсалды айғыр ат жақтайды.
Қолыңды көрінгенге тарбайтасың,
Көтеріп иығыңа қу тақтайды.
Көпіріп, ақынсынып елді алдайды,
Ершімді ел ұғарлық сөз таппайды.
Мінерге – ат, киерге киімі жоқ,
Көпестей мыңды айдаған алшақтайды.
Емініп, ешкі сауып, ескі киіп,
Күн көріп, әрең-пәрең жан сақтайды.
Достарыңызбен бөлісу: