58
59
Жәнібек пен Керей жаңғырып,
Көрсеткен арай таң қылық.
Хан сайлап, Алаш көтерген,
Елім-ай, деумен ән қылып.
Жұртымның мәні сақталған,
Ұлтымның бағы мәңгілік!
Бес
ғасыр бойы барыстай,
Бес елі бақтан қалыспай.
Түркінің тарлан ұрпағы,
Құлашы кең боп ғарыштай.
Құдайдың берген қуаты,
Қазақтан тұрған бақ ұшпай.
Қасым ханында қайсарлық,
Есімінде
бар байсалдық,
Әз Тәуке нық қып жарлығын,
Жасаған әр кез жайсаңдық.
Жоңғардың жонын тік тіліп,
Көп ұлтқа қорқар ой салдық.
Жұт келіп жұрттан бақ ұшқан,
Тізгінге
қолы қарысқан,
Арғымақ мініп айбатпен,
Дұшпанын жеңген данышпан,
Қазақтай қайсар, қайырлы ел,
Қазақтың бәрі арыстан!
Қажырлы
болған хандары,
Қажымас болған арманы.
Кең байтақ тұран даламыз,
Барша жұртымның бар бағы.
Шапақпен шаттық сыйлаған,
Тәуелсіздіктің таңдары.
Тәуелсіздікпен басталған,
Асудан өткен, асқардан.
Тізгінді
нық қып жас буын,
Риясыз көңіл расталған.
Тағы бір тарих, ұлы жол,
Басталды жайсаң Жастардан.
* * *
Дүрбелең күнде дүрбелең
Жайланбас көңіл жайғана,
Дүрбелең күнде дүрбелең.
Не боп барады, айналам?
Жоқ едім бұрын үндеген.
Наразы
ойлар ақ көбік,
Ағылта жазған дәптерге.
Айтайын, дейін дәттеніп,
Айталмай басам, әттеңге.
Күмәнім қоса кешкірген,
Түйнектей беред(і) түрлі мұң.
Жан таба алмадым ес кірген,
Дертімнің аштым түңлігін.
Дамуым қайда қарыштап?
Алабырттанған аспан ой.
Өзімді
аламын жаныштап,
Өлеңнің жөні басқа ғой.
Табармын бәлкім мән үлгі,
Таудың таң қылып ұларын,
Таңдандырайын бәріңді,
Басылмай тұр ғой құмарым.
Құлшылық қылып құр денем,
Бойымды билеп бір үміт.
Жетер мәреге үлгерем,
Қалмасам қалқам сүрініп.
Пікірлес болмай пірменен,
Дүрбелең күнің дүрбелең.