Қалымбек Аян Советұлы

Енді ешбір әсер жоқ бізде алатын.

Сізді еске салатын сағат сайын,

Ол кезде Күз болатын.

Оранып ап дүние ақ бүлдемен.

Мәні кеткен сияқты бұл жалғанның,

Көктем болса, көңіл де шат күлмеген.

Бақытты аңсап өткінші сол күздегі,

Жүрмін әлі, бітпеді жол тізбегі.

Тағдырыма жазылған бір адам бар,

Айтуынша қиялдың ол – сіз тегі...

Ол – сіз тегі, иә-иә, мүмкін бәрі.

Сағынатын боларсыз күлкімді әлі.

Күздегі қайтқан құстың өзгеріпті,

Көктемгі қайта оралған бұл күнгі әні.
Тым алыспыз бұл күні, болсақ та ізгі.

Жанарым бір мөп-мөлдір моншақты үзді.

Сап-сары сағыныш пен мұң арқалап,

Сіз де жүрген шығарсыз аңсап күзді?..

Жек көрмеймін мен енді Күзді күрең.

Сіз соңғы рет тұрдыңыз қимай қарап,

Мен кете алмай жаныңнан, үздігіп ем.

Жүрегімнің буына гүл терлеген.

Арамызды жалғады жұмбақ сезім,

Ешкім әлі сезініп үлгермеген.

Түндерім де көбейді жамылған мұң.

Сіз менің себепші боп бақытыма,

Мен сіздің жаныңыздан табылғанмын.

Және тағы өкпелі етті Күзге.

Расымен хабарсыз кеттіңіз бе?

Арқалап жүрмін әлі көптен мұңды.

Жаныма дауа таппай жүргенімде,

Кекеткендей кейіпте Көктем күлді.

Сол күндердің айналды бәрі аңызға.

Өзіндің мұң-наласын жиып келіп,

Бұл Көктем жамамасын жарамызға.

Біз тағдырдың білдік пе оңдырмасын?

Өзге енді амал жоқ көндігуден,

Тәңірім бәрін солай болдырғасын...