416
салыстырмалы дербестігін, орнықтылығын және өз негізінде дамуға
деген қабілетін қамтамасыз етеді.
ғылымтану
– ғылымның жұмыс істеуін, дамуын, ғылыми білімнің
құрылымын және серпінін,
ғылыми қызметін, ғылымның қоғамның
басқа әлеуметтік институттары мен материалдық, рухани салаларымен
өзара қарым-қатынастарын зерттейтін пән.
ғылымның даму заңдылықтары
– қолдан жасалу сипаты-
на
қарамастан, ғылымның жүйе ретінде бірқатар объективтік
даму заңдылықтары бар. Олардың аса маңыздылары: 1) үзіліссіз-
дискреттік сипат (оның сапалы секірістері, когнитивтік мазмұнының,
құрылымының және әлеуметтік-мәдени қызметтерінің революциялық
өзгерістері бар дамуында эволюциялық кезеңдердің алмасып отыруы
(бұл тұтас ғылымның өзінің де, оның
жекелеген салалары мен тео-
рияларына да қатысты); 2) ғылыми мағлұматтың, ғалымдар саны мен
ғылымға жұмсалатын материалдық шығындардың экспоненциалдық
өсуі; 3) білімдік және институттік көзқарас бойынша ғылым құры-
лымын күрделендіру; 4) ғылымның мәдениет жүйесінде, әсіресе
материалдық қызмет және т.б. саласында салыстырмалы салмағының
артуы.
Достарыңызбен бөлісу: 
