Бағдарламасы бойынша жарық көрді Әмірбек К
жүктеу/скачать 4,3 Mb. Pdf көрінісі
|
| – Қарындас, атыңыз кім?
– Сюзи. – Шын атыңызды айтыңызшы. – Сюзанна. – Қойыңызшы, қазақ өйтіп ат қоймайды ғой. Шын аты- ңыз кім? – Атым – Сақыпжамал. Ал, қайтесің?! (Қазіргі заманның қалжыңы) Бүгінгі қыздардың көбісі – Сюзи, Сюзанна... Баяғы Са- қыпжамалдың бəрі – сары қарын бəйбіше ғой қазір. Қазынасы осы деп қаламгердің, Тағы да Астанадан сəлем бердім. Берекелі «Жұма» деп жазылыпты, Бетіне қарап едім календарьдың. Бетіне қарап едім календарьдың... О, календарь, сен менің зəремді алдың. Күн сайын бір парағы жыртылатын Саған ұқсас өмірі адамдардың. Азаймай тұрған кезде парағымыз, Ардақтап жүрсек болды ағаны біз. Амандасу – астаумен ас қойғандай, Сəлем бердік Өмеке, дəм алыңыз!... Сəлем бердік Өмеке, дəм алыңыз, Хал сұраған – мұсылман халəліміз. ...Құрт көжені қайнатып беретұғын, Айда жүр ме, қайда жүр саналы қыз? 28 №4 Ж±МА С¦ЛЕМ «Достық нешеу?» деген сауалға əйгілі Əйтімбет би: – Екеу, – депті мүдірместен. – Бірі – адал достық, екінші- сі – амал достық. – Оны қалай ажыратамыз? – Адал достық – өмірлік нұсқа болады, амал достықтың өрісі қысқа болады. (Ел аузынан) Тараздан тағы сəлем қожа ағама, Елу пайыз етжақын өз ағама. Көк есекке мінгізіп, Тепеңдетіп Көкпарға салдың мені о, замана!... Көкпарға салдың мені о, замана!... Көк есекпен шабандоз оза ала ма? Əулие Ата секілді Қамыққанда Қамқоршым болып жүрген Қожа ғана. Кең болсам, кем болам деп өспеп едім, Досым суға батқанда «SOS!» деп едім. Айқас болса, Аржаққа ауып кетер Айнымалы адам ба дос дегенің?... Айнымалы адам ба дос дегенің?... Астыртын аунаса да «Қош!» демедім. Сол досым суға кетіп тұншыққан жоқ, Құйрығын ұстаса да қос кеменің. 29 №5 Ж±МА С¦ЛЕМ Əскерден оралған баласына əкесі: – Қалың орыстың ортасында жүріп, орысша үйренген шығарсың. Қамшының орысшасы не? – деп сұрапты. Бала- сы бүлк етпей: – Аттин жанин шигаргиш! – депті. – Дұры-е-ес. Ал, бір орысты өзіме шақыру үшін не дей- мін? – «Иди сюда!» дейсіз. – Ал, «Кет!» дегенді қалай айтам? – Аржағына барып «Иди сюда!» дейсіз. Болды. И все! Орысшалап айтқанда «отпуск» алдым. Бір ай бойы не іс- теймін? Қайда барарымды білмедім. Қарап отырам ба, ерік- кен сарттай екі қолымды ысқылап, Өмекеңе жұма сəлем жолдадым. «Иди сюданы» қай жағыма шығып айтар екен? «Əлһамдуллаһ!» дедім де Алла атынан, Жұма сəлем жолдадым Алматыдан. Көңіл-күйді көкетай, Сезінерсіз Ініңіздің жолдаған əр хатынан. Тараздан Алматыға аялдадым, Сырымды сыртқа шашып жая алмадым. Атқа демеу болады «Əйт, шу!» деген. Келіп тұр бір əңгіме баяндағым. ...Бір адам тəлімінен қате кетті, Баласын жалқау қылып мəпелепті. Сол ұлы армияға бара жатып: – Хат жазуға ерінем, əке! – депті. Сөз боратып хат жазу қалған бүгін, Жек көремін сəлемнің жалғандығын. Хат келмесе аман-сау деп біліңдер, «А» деп жазсам – ауырып қалғандығым. Ай артынан ай туып, жыл өтеді, Ата-анасын хат салмай жүдетеді. Бір күні жалқау ұлдан хат алғанда, Əкесінің жүрегі дір етеді. Əуелі ебіл-дебіл жылап алып, Конвертті ашыпты тұра қалып. Ой, масқара-ай, Парақтың бір бетіне «Ө» депті де қойыпты бір-ақ əріп. Хабарласып хат келді, тəуір бəрі, «А» деп жазса – баланың ауырғаны. – «Ө» дегені – өлгеннің белгісі ғой! – Деп жылапты шетінен бауырлары. Қамығып жүрсе бəрі сол хатына, Армиядан келіпті «солдаты» да. – «Ө» дегенің немене? – депті əкесі, – «Қара қағаз» салғандай сонда атыма. Баласының бұтына шоқ түсті ме, Атып тұрып ақылын төкті үстіне: – Сіз немене орысша білмейсіз бе, Шықтым деп жазғаным ғой «өтпіскіге». Ағын судай ойымды бөгейін бе, Көп сөзім лықсып тұр-ау көмейімде. «Өтпіскіге» таяуда шығып едім, Өмеке, «Ө» дейін бе, «О» дейін бе? |