Профессор Намазалы ОМАШҰЛЫНА

370

Белинскийден кейiнгi

Беу, Белгiбай Шалабай...

Белдiгiне мақтанған

Бейкүнə бiр баладай.

Тауман менен Темкеңдей

Таба алмайсың деканды.

Жел жағынан жүргендер

Естен танып «2» алды.

Үкiметтiң үйi едi-ау,

Бiздiң оқып тұрған үй.

Сəуле құйды санаға

Рымғали Нұрғали.

Шетел тiлiн оқытты

Роза мен Нұралы.

Менделеев кестесi –

Мұғалiмдер құрамы.

Ұстаз деген – ұлағат,

Ұстаз болу – ұсталық...

Абдул-Хамид секiлдi

Ал, сөйлейiн қысқа қып.

Осы шақ

Түйгенiмдi айтайын

Дүйiм жұртқа iш тартып.

Əрлегендей əр сөздi

Жазып келдiк қысқартып.

Қысқартуға келгенде

Бəрiмiз де дүрдеймiз.

Қазақстан Республикасын

Қысқа ғана «ҚР» деймiз.

371

«ГКЧП», «ТМД»,

«КГБ»-дай аттардан

«КПСС» пен «СССР»

Бұрынырақ жатталған.

Мүше болып «НАТО»-ға,

«ООН» мен де сырластық.

Сыбайласып жемқормен,

«АО» деген фирма аштық.

Тiреу қойып тiрлiкке

Жариялап тендр бiз,

Радио, теленi

«РК ТРК» деп жүрмiз.

«ҚТ» деген немене,

«ДТ» деген немене?

Қойқабыңды қозғасаң

Қозып кетер делебе.

«ҚТ» деген – Қоңырат та,

«ДТ» деген – Дулат деп,

Қотырыңды қасыма,

Айналайын, шулап кеп.

«ҚТ» деген қысқаша –

Қызметтегi телефон.

«ДТ» деген қысқаша

Домашний телефон.

Профессор жазады

Журналына белгiлеп,

Лекцияға келмеген

Студентке «НБ» деп.

«КазГУ» емес, «ҚазМҰУ» деп

Төнiп тұрған төбеден,

372

Қысқа ғана екi əрiп

Немене екен «НО» деген.

«Н» деген де – күштi əрiп,

«О» деген де – күштi əрiп.

«НО» деген сөз, ойпыр-ай,

Не бiлдiрмек қысқарып?

«НО» деген бе?

«НО» деген

Орысша ғой о, тоба!

«НО»-дан бəрi басталар

Норка, ноғай, нота да.

Қатырсаң да басыңды

Таба алмайсың бал ашып.

«Н» дегенiң – Намаз да,

«О» дегенiң – Омашев.

Ойнаса да Ойталда

Бiр сақамен он асық,

Көп ұтылып көрмеген

НО... бiрақ та – Омашев.

Сусамырдан су iшiп,

Қой санаған қора ашып.

Қой баққан жоқ,

Ой баққан

НО... бiрақ та – Омашев.

Жүзi жарық журфакқа

Түссе-дағы дөң асып,

Гитарист боп атанған

НО... бiрақ та – Омашев.

Курстасына көз салған

О, махаббат!

О, ғашық!

373

Арба жекпес алысқа

«Одналюб» Омашев.

Ғылым қуып жасынан

Көз iлсе де таң асып.

Талып, құлап қалған жоқ

НО... бiрақ та – Омашев.

Атанғасын кандидат

Алматыдан əрi асып,

Бiр-ақ шықты Мəскеуден

Ортекедей Омашев.

Шөл даланың шөбiндей

Шашына да жаны ашып,

Докторлығын қорғарда

Қараған жоқ Омашев.

Барған жерi «Мисс» пен «Бис!»,

Француз,

Немiс,

Ағылшын...

Кларасы тұрғанда

Ағылшынды нағылсын?

Но, бiрақ та қайтейiн,

«НО»-ның да бiр «но»-сы бар.

Ыммен ғана айтайын:

Оның «но»-сы осылар.

«Момент» клей секiлдi

Жабысқанмен жарасып,

Ажырамай қалады

НО... бiрақ та – Омашев.

«Н» дегенiң – Намаз да,

«О» дегенiң – Омашев.

О болса да, «НО» болсын,

Қолы ашықтың – жолы ашық.

Келер шақ

Елу деген ерекше

Ел қарайтын қия-шың.

Етектi де, естi де

Ендi, досым, жиясың.

Қолың ашық құрдасым,

Болсаң егер бай тегi...

«Екеумiзге – жүз жыл» деп

Той жасасаң қайтедi?

Бiз секiлдi ойнасын,

Бұл құрдастар ойнаса.

Жүз жасыңа жекелеп

Тағы да өзiң той жаса!.

 

 

 

 

 

2000 жыл

375

КҐП НЇКТЕ

Ақын Асқар ЕГЕУБАЕВҚА

Барған жерi – басқарма,

Көзi шалар қияқты.

Құрмашұлы Асқар да

Құрмалас сөйлем сияқты.

«Мазаласа ой менi –

Махаббатым!» деп келдi.

Көп болса да сөйлемi,

Аз қояды Леп белгi.

376

Көшелердiң көгалы

Гогольге келсе – елтидi.

Леп белгiдей болады

Көрген кезде ЖенПИ-дi.

Көкте жүрсе көңiлi,

Бiлдiре ме тоқтықты?

Сөйлемiнде өмiрi

Сұрау белгi жоқ тiптi.

Ұрымталдау, ұрма сын

Бiлдiрмейдi пiкiрдi.

Қолда шiркiн, тұрғасын

Қоя салар Үтiрдi.

Шабытына шам алған,

Қою түнге бойлайды.

Екi көздей қадалған

Қос нүктенi қоймайды.

Көлдей қылып жазса да,

Көрiнбейдi сызықша.

Не болады,

Мəссаған...

Сызықшаға – қызықса?

Леп белгi ме?

Ой, əрi..

Тарт бəлеңдi таямай...

Асқар бiрақ қояды

Көп нүктенi аямай...

Балалық шақ... бəрi ыстық...

Октябрят... сүйе бер.

Мойында қызыл галстук...

Салют саған... пионер!

Көрген емес шаршап ол,

Əлi есiнде... əр қия.

Алға, алға... комсомол,

Алда... Ленин... партия!

Үйтiп ең де... бүйтiп ең

Кездескенде бiр ғашық.

КазГУ...

Журфак...

Диплом...

Жыр-ғашықпен сырласып...

Маладес, Мұқа... Қаратай...

Мақала...

Мақтау...

Марапат...

Алапай да талапай...

Бiр басында – бар атақ.

Аузына Олжас түкiрдi...

«Түф!» дедi ме...

«Сүф!» дедi...

...Қойсаңдағы үтiрдi,

Қойма жырға нүктенi!

2000 жыл

378

ҐЗIМ ТУРАЛЫ ЭПИГРАММА

Əдебиеттен қыз алған 

Бəрiмiз де бажамыз. 

Бажалықты байқатып 

Əзiл-қалжың жазамыз.

Қортындылап сөзiмдi

Таныстырсам өзiмдi:

Мен – Көпен,

Əкем – Əмiрбек.

Туған жылым – 1950.

Яғни, Барыспын.

Алпысқа да кеп қалдым

Артын жауып əр iстiң.

379

Толық салмағым – 

90 мың грам.

Қасиетiм – осылай

Қалжыңдасып тұрам.

Бойым – 167 см.

Ауылым Алматыдан 900 км.

Руым?..

Руыммен у iштiм.

Қожанасырмен 

(«Қо» деген жерiне дейiн) туыспын.

Қожекеңнiң руы

«Қо»-дан басталады.

Менiң руым да

«Қо» – дан басталады.

Мiне, «қарға тамырлы қазақ»

Содан басталады. 

«Өзiңдi-өзiң мақта!» деп

Түлен түртiп, жұлқынды ой.

Мақтамасам өзiмдi,

Мақталмауым мүмкiн ғой.

Мен – маладеспiн!

Не жас, не кəрi емеспiн.

Баяғыда қыздарға «Атың кiм?» деп,

Ұстараның жүзiндей қылпылдайтынбыз.

Қазiр ше?

«Кiмнiң қызысың?» деп тымпыңдаймыз.

Сонда да бiр тынбаймыз.

Əйтеуiр тыртыңдаймыз!..

«Үмiтсiз – сайтан ғана» деген екен,

Қиялдап, ой түбiне неге кетем?

Құдай ғұмыр берсе,

2030-жыл болғанда,

Бақбақ басы толғанда

Президент – 90-ға,

Мен 80-ге келедi екем.

Бiр-бiрiмiзден бұқпай,

Түкiрiгiмiздi жұтпай

Сол жылы кездескенше –

 

Сау бол!

 

 

До свидания!!

 

 

 

Гуд бай!!! 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

       2009 жыл

БЕСIНШI Б¤ЛIМ

МЫСАЛ- 

МЫСЌЫЛ

382

БƏТІҢКЕНІҢ БАУЫ

«Жалаңбас» деген мекемеге 

Бəтіңке бастық болды.

Бұ қалай?

«Резюмесі» мынадай:

Аты-жөні:

Бəтіңке Былғарин.

Мінезі:

Сынадай.

Түр десең түрі бар,

Табанының бүрі бар.

Қабілеті:

Лай-суды кешкен емес.

Жұмыс десе жанын салып,

Шұлығын  да шешкен емес.

Білімі:

Жоғары. 

Оқу өтіп кеткендей ұйқылы-өңі бар.

Құлақшын, 

Тымақ,

Телпек секілді оқу орындарын 

Бітірді деген үш-төрт дипломы бар.

«Əй, мынауың 

Майлы ішек қой мафиясы көп.

Құрығанда қу басты

Жылытатын тақиясы жоқ!»

Деп жұрт құрыстанды.

Ал Бəтіңке:

«Қоңылтаяқ жүр едік,

Жағдай енді дұрысталды!»

Деп бір Жіпті жұмысқа алды.

«Түсінбедік түкті,

Жіп-жіңішке жіпті

Жұмысқа алғаны несі?

Көңіліміз күпті!» 

383

Деп бəріміз 

Шығарып ек дау.

«Бұл жіп емес, 

Бəтіңкеге бау.

Дені-басы сау!» 

Деп Бəкең бастық

Ашуға басу айтты.

Ау, 

Бұ неғылған жағымаз бау?

Бəтіңке жайлап жүрсе, 

Бұл да жайлап жүреді.

Бəтіңкені біресе шешіп,

Біресе байлап жүреді.

Күндердің күнінде

Бəтіңкенің сірі кетіп,

Табанының бүрі кетіп,

Орнынан

Түскен еді босап қалып...

Байғұс Бау да

«Бəкеңмен» бірге кетті қосақталып.

АТЫ ӨЗГЕРГЕН ƏТЕШ

Əтеш Қырғиға: 

– Атың кім? – деп еді, 

– Қырғи! – деді.

Əтеш ойланып:

– Менен басқаға

Жақсы ат қойған ылғи! – деді.

Əнебіреуіне

«Атың кім?» десең,

«Бүркіт! дейді.

384

Ал, менің атым

Ешкімді үркітпейді.

Мінəбіреудікі – Ителгі.

Айтуға қандай икемді!

Мені біреулер «Əтеш», 

Енді біреулер «Қораз» дейді.

Шөже мен Шібилерімді

«Көкбақа, арық – қоңы аз!» дейді.

Рас,

Менің атым ат емес.

Қазіргі заманда

Ат өзгерту қате емес.

Мақсат

Өзіме қоюым керек жақсы ат. 

Не десем? 

Самұрыққа теңесем.

– Атың кім? 

– Самұрық!

Самұрық десем, 

Ел қарайды-ау аңырып.

Е – е , ендеше

Еуропаның есімін 

Өзіме қойсам несі мін?

Мысалы, французша: 

«де Атеш»

Болмайды,

Онша көңілім толмайды.

Кəрісше:

«Я и Цо!»

Бір түрлі,

Келтіреді күлкіңді.

Базбіреу:

«Əй, Яйцо, бері кел!» деп шақырса...

385

Сол арамға

Аттай шауып барам ба?

Жөн емес,

Басталып кетер төбелес.

Орысша:

«Петух Нептицский!»

Грузинше:

«Қораз Мекиени!» 

Немесе «Əтеш Шібишвили!»

Өзбекше:

«Əтешжан!»

Болмайды,

Айтуға ауыз толмайды.

Астары бар əр аттың,

Атын қойсам ше арабтың?

«əл-Əтеши Кукареку қыт-қыт Тауық  ибн Қауырсын!»

Демім жетпес,

Айтуға жүдə ауырсың.

«Made in Kazakhstan!» десем ше?

Білмегендер білсін.

– Кімсің?

– «Made in Kazakhstan».

Əй, бірақ,

Қазақстан тұра ма таза Құстан? 

Көкқұтан,

Торғай,

Жапалақ...

Жағың талар 

Əрқайсысын атап-ақ.

Саусақ жетпес

Санасаң да жата қап.

Айналып келгенде

Соның бəрі құс қой. 

Міне, маған түсті ой!

386

Қай құстың атын атап,

Түсін түстейік.

Біз өзімізді

«Қазақстандық Құс» дейік.

Ныспым –

Қазақстандық Құспын!

...Мың құбылтып есімін

Қойсадағы тауып,

Тауықтың аты – тауық!

ЖЫРТЫҚ

– Əлгі бос орынға    

Қоятын кадрды шешіпті.

– Кімді?

– Тесікті.

* * *

– Жемқор екен бұл кісі,

Ашылыпты қылмысы...

Сол тесіктің үстінен

Қозғалыпты іс.

– Құритын шығар?

– Тс-с!...

* * *

– Тесікті босатып,

Құртыпты.

– Орнына кімді қойыпты?

– Жыртықты...

387

САҒАТТЫҢ ЖҮРІСІ

Білейік деп кімнің халі мүшкілін,

Тексеріп ек бір сағаттың үш тілін...

– Жайбарақат

Жүретұғын ақырын,

Мінə бір орта бойлы

Стрелканың аты кім?

– Минут!

– Айлығы қанша?

– 60 доллар!

– Неге 60 доллар?

– Себебі сағатты алпыс рет айналады.

(Көзіміз басқа тілге тайғанады).

– Ал, əнебір жылтың?...

– Аты – Секунд, жүрісі – тымпың.

– Айлығы қанша?

– 360 доллар!

– Неге 360 доллар?

– Себебі сағатына 360 рет айналады.

(Көзіміз басқа тілге тайғанады).

– Кім болады мына мығым тіліңіз?

– Сағат деген осы кісі, біліңіз.

– Айлығы қанша?

– 500 доллар!

– О, сағатына 500 рет айнала ма?

– Жо-жоқ, кешіріңіз,

Жарты рет те айналмайды.

– Е, ендеше неліктен

Аттың құнын ап маймаңдайды?..

– Айтайын ба масқараны?

Ол Минут пенен Секундты басқарады.

388

АУЫЗ МАХАББАТ

Бойжеткеннің

Аты-жөні Қасық еді,

Оған Ауыз

Өлердей ғашық еді.

Есі шығып,

Ернеулеп сүйіп Қасықты,

Ауыз неге

Үйленуге асықты?!

...Қасықтың əкесі

Тостақтың көжесі мол екен.

Ауыздың ғашық болған

Себебі де сол екен.

МАЙ ШАМ

– Ұстамды...

Кім көз ілмей атырды үш таңды?

– Май шам!

– Ыңғайлы...

Құр шытынып, кім бекерге сынбайды?

– Май шам!

– Тиімді...

Кім бар ылғи жарық қылар үйіңді?

– Май шам!

Май шамды əлдекімдер демеп бірде,

Бастық етіп жіберді Электрге.

389

МАГНИТТІҢ МАХАББАТЫ

Темір Магнитке көз салды,

Көз салды да сөз салды.

– Қарындас!

Мен – Темір едім,

Бір сені ойлап

Еңіредім...

Өзіңе болдым көп ғашық,

Өлетін болдым тот басып.

Мінеки,

Махаббатым артып барады,

Магнитің өзіңе тартып барады!...

...Үйтіп-бүйтіп қосылды,

Темір бірақ шошынды.

Бір күні

Магнит қырсықтанды.

Тапа-тал түсте

Темірмен ұрсып қалды.

– Сендей қатігезді

Соттатып жіберем,

Бүкіл өміріңді

Тоттатып жіберем!...

– Пішту! – 

Деді темір де.

Көзіңді ақитып,

Елірме.

Темір тепеңдеді:

– Ажырасам, кетем! – деді.

– Ей, есуас,

Менсіз қайда бара аласың?

Кетсең атамнан арман,

Саған күнім қарамасын.

Ажырасып Магнит

390

Темірменен бет алды.

Айналдырды артынша

Біраз-біраз металды.

Мыспен жүрді,

Тартпады.

Шикі сары түріне қарамай,

Махаббаты артпады.

Қарап жүрмей

Қалайыға да «ғашық» болды.

Ал қалайы бұ сұмпайыдан

Құтылуға асық болды.

Магнит:

– Табылар, – деп, – тағы да ит!

Ағашқа барды,

Жабыспады.

Қуып жүріп

Қурайды тағы ұстады.

Ол да жабыспады.

Енді келіп Магнит еңіреді:

– Жаныма ең жақыны Темір еді!

ШИҚ-ШИҚ

– Сахнаға кім шықты?

(Ешкім бірден

Танымады Шымшықты).

– Білмеймін,

Шошаңдаған құс тұр.

– Өй, мынау Шымшық қой.

Тез кетсін – ысқыр!

– Тс-с несіне ысқырады?

– Шымшықта дауыс жоқ.

391

Шиқ,

Шиқ деп

Ішіңді пыстырады.

...Шымшықтың кесірінен кейбіреулер

Өнеріңе қол сілтеп, пысқырады.

ТОЗҒАН  ШАТЫР

Үйдің төбесінен сылақ түсті.

Төрт қабырғадан

Төтенше сұрақ түсті.

– Əнеукүні де

Тас төбеден тамшы ақты.

Тамшыға табақ тосып,

Үйдің ішін шаршатты.

Су өткізіп Шатыр

Не бітіріп жатыр?!

– Шатыр күннен күнге

Тозып келеді! – 

Əне ауыстырамыз,

Міне ауыстырамыз деп

Уəдесін үй іші созып келеді.

Шатыр оңай ауыса ма

Үй үстіне

Алғаннан соң бір шығып?

Жаңбыр өтіп ақыры

Бармағымызды қыршыдық.

«Біздің ескі,

Жергілікті кадр!» деп,

Шұрық тесік Шатырды

Келеді əлі қадірлеп.

392

САҒЫЗ ШАЙНАУ

«Ауыз» ғылыми-зерттеу институты

Атам заманнан бері істейді.

Штатында шақыр-шұқыр

Отыз екі Тіс дейді.

Түк жаңалық ашпаса да

Ошарылып бірі орнынан түспейді.

Əрі сойдақ, əрі істік

Тістерменентаныстық.

– Тү-ү-у түкпірдегі кім?

– Азу тіс.

– Ол не?

– Жілік мүжитін бөлім.

– Мына қасқиғаны кім?

– Күрек тіс.

– Ол не?

– Қаужайтын бөлім.

– Мінəбір кетигенің ше?

– Ұры тіс.

– Ол да бөлім бе?

– Бөлім ғой.

– Түк жаңалық ашпасаңдар – өлім ғой.

Қу ауызға қамалып

Бірдеңе бітіріп жүрсіңдер ме,

Əлде, əшейін түкіріп жүрсіңдер ме?

Баяғыдан бергі обьектілерің не?

– Сағыз!

Пайдалы зерттеу нағыз.

Шайнап-шайнап

Сағыздан түбі май аламыз.

Жағымыз қарысып қалса да,

Несіне аянамыз...

...Шайнап-шайнап сағызды,

Құр сілекей ағызды.

393

ТАБИҒАТ ТАНУ

Ауыз керіп, айғайлап

Ашық айтсақ – ащы ма?!

Мекемеміз «Табиғат»

Құтаймады басшыға.

«Табиғаттың» таусылмас

Шаш етектен байлығы.

Жаңа бастық жарқ етіп

Келер екен қай күні?

– О, сүйінші!

Сүйінші!

Қуантайын сіздерді.

«Табиғатқа» басшы боп

Күреңсары Күз келді.

«Сен же, мен же!» – береке,

Құтты болды Күз деген.

Қарсы аламыз мейманды

Дəмді нанмен, тұзбенен.

Көтеріңкі көңіл-күй

Ой, көбейді сауық тым.

Күзді күні санадық

Балапанын тауықтың.

Қыз бетіндей қызарып

Қауын-қарбыз пісіпті.

Аузын ашқан адамның

Аузына алма түсіпті.

Марапаттап бетіне

Сөз сөйледік иба қып:

– Күз ағаның арқасы,

Күллі дəнді жинадық.

394

– Құдыретті Күз аға,

Сондықтанда жарқынбыз...

Алтын қосып атына

Деп атадық: «Алтын күз!»

Сары қымыз сапырып,

Сабан тойын жасаттық.

Күндердің бір күнінде

Күз сыртынан тас аттық:

– Сары алтыннан садаға,

Сұмпайы Күз сұр екен.

Табиғатқа хауіпті

Зиянкестің бірі екен.

Қара суды суытып

Жасаған жоқ Күз байлық.

Қаз-үйректі қайтарды

Байдан шыққан қыздай қып.

Жапырақты сарғайтып,

Бүрістіріп жіберді.

Олақ күзді орнынан

Дұрыс біліп жіберді!...

... «Табиғаттың» таусылмас

Шаш етектен байлығы.

Жаңа бастық жарқ етіп,

Келер екен қай күні?

– О, сүйінші!

Көңіліміз

Орнына түсті енді.

«Табиғатқа» басшы боп

Қытымырлау Қыс келді.

Құтты болсын айтуға

Ат шанамен барып кеп,

395

Шекпен, тонын кигізіп

Қолпаштадық дəріптеп.

– Қылышын қыннан суырып

Қысқан кезде Қыс деген,

«Түфə» деген түкірік

Жерге жетіп түспеген.

Ауылымызға қыдыртса

Аяз деген атасын,

Безгек құсап селкілдеп,

Қамсыз болсаң – қатасың.

Қара жерді тазартқан

Пайдалы екен қар тіпті.

Осылайша Қыс аға,

Орната бер тəртіпті!

Қанша қатал болса да

Түсіп қалды Қыс бірақ.

Қудың көбі қуанды

Екі қолын ысқылап.

– Ақи-тақи айнала,

Дүниені боран қып,

Бір уыс боп бəріміз

Жыртық тонға орандық.

Маңғаз, марғау далаға

Салды талай Қыс бүлік.

Қойды қырып тастады

Ұйтқи соққан үскірік.

Қабағынан қар жауған

Сұсы құрсын – беті аулақ!

Жанның бəрін жауратқан

Қысы құрсын – беті аулақ!

396

... «Табиғаттың» таусылмас

Шаш етектен байлығы.

Жаңа бастық жарқ етіп

Келер екен қай күні?

– О, сүйінші!

Сүйінші!

Сөйлемейтін өктемдеп,

Беу, табиғат жарыды

Басшылыққа Көктем кеп.

Бусандырып, жіпсітіп

Мадақтадық Көктемді.

– Қыстан шықтық қысылып,

Айналайын дөп келді!

Қос бүйірі томпайып,

Жамырады қозымыз.

Кірпігіміз қимылдап,

Жылтырады көзіміз.

Ансамблі аспанның

Тырна жетті тыраулап.

Керегі жоқ əтірдің

Тұрсаң көкке бір аунап.

Шекемізді қыздырды

Шешеміздей Көктем кеп.

Бəрекелді бəріне,

Рахмет көптен-көп!

Құлдық ұрып жүргенде

Құдай атып бір күні,

Көктем бұты көктен кеп

Қызметтен сырғыды.

Сол-ақ екен.

Əмпейлер:

397

– Көктем рас, қу! – деді.

Бұра тартқан бұралқы

Əңгімелер гуледі.

– Көрсек шықсын көзіміз

Көктем тектес бұзықты.

Жіңішкертіп жуанды,

Жіңішкені үзіпті.

Құс келгенде талайдың

Жүйкелерін тоздырған.

Ұстамасын ұстатып,

Қояншығын қоздырған.

Қақ айырып аспанды

Күркіреді-ау о неме.

Жарқылдатып найзағай

Ойнататын төбеңе.

Су тасытып, долданып

Талай сойқан істеді.

Көкбет Көктем орнынан

Жақсы болды түскені.

... «Табиғаттың» таусылмас

Шаш етектен байлығы.

Жаңа бастық жарқ етіп,

Келер екен қай күні?

– О, сүйінші!

Біздерге

Жаңа бастық Жаз екен.

Пейілі ыстық, періште

Бəрінен де таза екен.

– Таза болса шекеңнен

Тұрады ма тер шығып?

398

Жайдары деп мақтаған

Жазда жоқ па кемшілік?

– «Таңдайыңды тандырдай

Кептіру де ірі іс!» деп,

Қырық күндік шілдесін

Қабылдадық дұрыс деп.

                  

* * *

– Айтайыншы ағайын,

Мысалымның жалғасын...

Жаз бастығым жалп етіп

Орнынан түсіп қалғасын.

                

жүктеу/скачать 4,3 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: