Күйшінің домбырасы – күй тартуға арналған, кең шанақты, мойны ұзын, пернесі көп шешен домбыра. Күйшінің домбырасы мен әншінің домбырасының бір-бірінен айырмашылығы бар деп саналады. Күйшінің домбырасы әдетте дыбыстау мүмкіншілігі күшті, оның бетіне, әдетте ою-өрнек салынбайды.
Әншінің домбырасы – дауысымен қатар сырт көрінісі сәнді, ою-өрнекті болып келеді. Оған шешен болу да міндетті емес. Әншінің өз дауысына сәйкес, ыңғайлы болғаны абзал.
Қауақ домбыра - форма жағынан ешқандай түрленбейді. Өзгеретіні тек шанақтың көлемі мен мойнының ұзындығы ғана.
Қалақ домбыра - өзінің сыртқы түрінің қалаққа ұқсас болғаннан кейін осылай аталған тәрізді.
Шаппа домбыра – домбыра шеберлерінің айтуына қарағанда, домбыраның бұл түрі шанағын тұтас ағаш кесіндісінен ішін ойып, шауып алып жасайды. Сырт тұлғасы Жетісу, Арқа домбыраларының стиліне келеді. Үні жатықтау, есесіне – қазақы.
