Дженнифер рис



Pdf көрінісі
бет3/9
Дата24.03.2017
өлшемі0,62 Mb.
#10299
1   2   3   4   5   6   7   8   9

 

 

19 


Ол  сыртында  ―арамшӛптерді  құртуға  арналған  зат‖ 

деген  жазуы  бар  қапты  тауып  алды  да,  сол  жерде 

басына бір құйтырқы ой келе қалды

.  


―Солай

-

солай,  яғни  барлық  ақсүйектер  тәртіпті 



ойынды кӛру үшін жиналады екен ғой... –

 

деп



 

ол ішінен 

күбірледі.  –

 

Бұл  жолы



 

олар  әдеттен  тыс  басқа  нәрсені 

кӛретін болады‖. 

 

Ол  қапты  үйдің  ішінен  алып  шықты  да,  үлкен 



суқұйғышпен  бірге,  бос  жәшіктердің  артына  тығып 

қойды. Даладан су жіберетін тұтқаны тауып алып

кешке 


қарай,  адам  аяғы  басылған  кезде  ұрлана  үйіне  қарай

 

тартты. 



 

Полковник  кешкісін  есікті  жапқанда,  ешқандай 

ӛзгерісті байқамады. Ойын алаңының жанында

 

тұратын 



үйіне  қарай

 

ол  ӛзіне  ӛзі  риза  кейіпте,  ысқыра  әндетіп 



кетіп бара жатты.

  

Таң қылаң берісімен, Джек орнынан тұрды да, киініп, 



үйден шықты. Мұндай уақытта Лонгфилдте бәрі ұйықтап 

жататынын  ол  жақсы

 

білді.  Ӛгей



 

әкелерінің  бірінен  ол 

арамшӛпті  қалай  жою

 

керектігін



 

үйренген.  Ол  бұдан 

гүлдердің де зиян шегетініне

 

қарамастан, арамшӛптерді 



асқан  жеккӛрінішпен

 

ӛлтіруші  еді.  Оның  суға



 

ақ 


кристалды дәрілерді

 

қалай езетінін



 

Джек


 

жиі


-

жиі байқап 

қалатын.  Не  істеу  керегін  ол  енді  білді.  Үлкен 

суқұйғышты  атақты  ойын  алаңына  алып  келді  де,  іске 

кірісті.  Ол,  суқұйғышқа  суды  қалағанынша  қайта

-

қайта



 

толтырды.  Егер  осы  жерде  оны  үлгерімі  нашар 

балаларға  сабақ  беретін  бӛлімнің  оқытушысы  Перси 

мырза  кӛрсе,  онда  ол  Джек  жақсы  жаза  алады  деген 

тұжырымға келер

 

еді



.  

Сүт  сатушы  әлі  келмей  тұрып,

 

Джек


 

қайтадан  ӛз 

орнына келіп жатып қалды. Алаңның күзетшісі есі кетіп, 

полковниктің

 

сән


-

салтанатты  үйіне  келіп,  оны  алаңға 

алып  барған  кезде,

 

бәрі  де  кеш  еді.  Шығынды  орнына 



келтіру еш мүмкін емес

.  


 

Ешкімге тіс жарма



 



деді полковник ауыр күрсініп. 

 



Ол

 

тек  демалыстан  кейін  ғана  белгілі



 

болады  деп 

үміттенеміз. 

 

 



 

20 


* * *  

Осы  сенбі  күні  таңертең  бүкіл

 

ауыл  араның  ұясы 



секілді  шуылдап  кетті.  Георг  жанармай

 

құятын  жерін 



түрлі

-

түсті  жалаулармен  бояған  болатын.  Ақсүйек



 

әйелдер  ең  жақсы  торттар  пісірген;  ӛйткені  крокет 

ойынынан  кейін  Лонгфилд  ӛзінің  дастархан  мәзірімен

 

әйгілі  еді.  Жергілікті



 

газет  бұл  жерге  ең  мықты 

тілшілерін жіберіпті. Бірақ Тидегурстан бірінен кейін бірі 

кӛліктермен  ойыншылар  командасын  алып  келгенде, 

сыбыр

-

күбір  мен



 

мырс


-

мырс


 

күлкі  басталды.  Ойын 

алаңындағы  шӛпті  кӛлденеңінен  сарғайта  күйдіріп 

жазылған


 

ұятсыз


 

сӛздерді  оқығанда,  Лонгфилдтегі 

крокет  командасындағылардың  беттері  ұялғандарынан 

қызарып кетті. Олар асып

-

сасып, жақсы ойнай алмады, 



сондықтан  Тидеугурстік

 

команда



 

90  ұпай  жинап  ұтып 

кетті. 

 

Осы кезде



 

ауылдың полициясы ӛзінің

 

кӛп


 

тер тӛгуді

 

керек  ететін  жұмысын  бастағанша,  газет  тілшісі  ӛз 



мекемесіне 

жақсы 


кӛңіл

-

күймен 



оралып, 

бүгінгі 


мақаласына  мынандай  ат  ойлап  қойған  екен:  ―Құпия 

қаскӛйдің  арқасында  ауылдың  абыройы  тӛгілді‖.  Тілші 

алаңда жазылған жаман сӛздерді газет бетіне шығаруға 

бастығы


 

рұқсат  ете

 

ме  екен  деген  ойда  отыр. 



Тидегурстік  команда  кӛтеріңкі  кӛңіл

-

күймен,  қайтқан 



кезде,  Майк  Турнер  және  Лонгфилд  командасының 

бірнеше


 

жас ойыншылары ӛз жеңілістерінің ашу

-

ызасын 


алу үшін қайтадан алаңға барды. 

 



 

Мұны  кім  істегенін  білсем,

 

ӛлтірер  едім!  –



 

деп 


айқайлады жанармайшы Георг. 

 



 

Бәстесесіңдер ме, мұны

 

пошташының қызыл бетті 



айуаны  істеді



 

деп  пайымдады  полковниктің  немере 

бауыры. 

 



 

Әрине,  сол!  –

 

деп  мазалана  айқайлады  Георг.  –



  

Неге


 

күні бұрын ойланып, алдын алмағанбыз?

  



 



Біздің ауылдың адамы мұндай иттік жасамас еді, –

 

деп  оны  Майк  Турнер  қолдап  қойды.  Осы  ойларын 



ӛрбіткен сайын, олардың

 

ашу



-

ызасы


 

ӛрши түсті. 

 


 

21 


 

Оңбаған  алаяқ!  Оның  жазасын  беру  керек,  –



 

деп 


шешті

 

олар.  Ымырт  жабыла  бастаған  кезде  бәрі 



жабыла

 

Джекті іздеуге кірісті. 



 

Джек әлі де крокет ойынын ойнап кӛрмеген болатын, 

алайда  ол  бүгін

 

шынымен  рахаттанып  қалды.  Ол  ӛз 



кӛшесіндегі  бағандардың  бірінде  ӛзінен  ӛзі  ыржиып  әлі 

отыр.  Кенет  қараңдаған  бірнеше  кӛлеңке  пайда

 

болып,


 

оны жеп қоюға

 

даяр тұрған аш қасқырдай қоршап алды. 



Джек  қауіптілікті  сезді.

 

Қатты  қорыққаннан  оның  аузы 



мүлдем кеуіп қалды. 

 



 

Бүкіл


 

ақсүйектердің алдында бізді ұятқа қалдырған 

сен бе, оңбаған? –

 

деді Майк. Оның бармақтары



 

Джектің 


тамағынан

 

темірдей



 

қысты.  Олар  мұны  ешқашан 

дәлелдей  алмайтынын  Джек  білетін.  Бірақ  олардың 

қарауытқан  жүздерін  кӛргенде,  бұлардан  ешқандай 

жақсылық

 

күтпеу керегін түсінді. 



 

―Сен,  балақай,  ӛмір  бойы  есіңде  қалатын  жазаңды

 

аласың‖, –



 

деді іштей Джек

 

ӛзіне


 



және бұған қарсы

 

еш 



шараң

 

жоқ!‖ 



 

Келесі  сәт  ол  ӛзі  ойлағанынан  әлдеқайда

 

жаман 


болып  шықты.  Ашу  кернеген

 

зіңгіттей



-

зіңгіттей

 

бес  жігіт



 

тепкінің  астына  алғанда

 

Джектің  құлағы  шыңылдап, 



маңдайынан аққан қан бетін жуып кетті. Қабырғасы мен 

асқазанынан  тиген  екі  тепкіден  кейін,  ол  ауаны  әрең

 

жұтып, жаймен ӛлу үшін бір минут тыныштық тіледі. 



 

Шынында


 

ӛмірімнің соңғы минуты қалған шығар

 

деп 


ойлаған кезде,

 

ол Петяның таныс дауысын естіді: 



 

 



Дардай  ақымақтар,  кішкентай

 

балаға  жабылғаны 



несі? 

 

Крокет  командасының  жігіттері  бүгін  ӛздерін  істі 



тындырғандарына  кӛңілдері  толғандай  сезінді.  Оларды 

осы  қуанышынан  айырғысы  келген  қайсыбір

 

он  бес 


жасар Петяға назар аударуды ойлаған да жоқ. 

 



 

Кім біледі, мынау да кӛмектескен шығар. Мұның да 

мұрнын  бұзсақ 

 

дұрыс  болады,



 

 



деді  полковниктің 

немере інісі.

  

Джек


 

дүрс


-

дүрс еткен

 

жұдырық дауысы мен Петяның 



ашулы  айқайын  естіді.  Біраздан

 

кейін  кӛшеде 



 

22 


пошташының  ескі  кӛлігі  кӛрінгенде,  Джек  есінен  танып, 

қараңғы тұңғиыққа батып кетті.

   

Джек  есін  Ярвистер жанұясының  қонақ



 

бӛлмесіндегі 

диванда  бірақ

 

жиды.  Бетіндегі  үлкен  кӛгергенге  сүлгіні 



жауып  креслода  Петя  отыр.  Ӛзінің  командасындағы 

«батырлардың»  қылықтары

 

жайында  бір  нәрселерді



 

айтып


 

мұрнының астымен бұрқылдап қояды

.  

Осы  күні  Ярвис  ханым  ӛзіне  қалай  қамқорлық 



жасағанын  Джек

 

ешқашан  ұмытпайды.  Бұдан  былай



 

оны


 

ешқашан  «Домалақ»

 

деп  айтпауға  ӛзіне  іштей  ант 



берді.  Ол  оған

 

кӛңіліне  тиетін  сұрақтар  беріп  ұялтқан



 

жоқ


 

және  тым  асыра  қамқорлық  танытып

 

мазасын  да 



кетірмеді.  Осы  дүниедегі  ең  маңызды  адамы

 

сол 



болғандай,  ол  Джектің  жарақатын  жуып,  дезинфекция 

жасап,  дәкемен  таңды.  Ісініп,  тілініп  кеткен  еріндеріне 

пошташы  дәмді

 

ыстық  шәй  тамызды.  Табақты  ұстап 



тұрып, Ярвис мырза кенет

 

күлімсіреп



 

былай деді: 

 



 



Түсінікті, мұны ӛзің тілеп алыпсың, ұлым. Ӛкінішті

-

ақ



 



Сіздің  дер  кезінде

 

келгеніңізге,  Құдайға  шүкір, 



папа, –

 

деді Петя мамасының тәтті шокаладты пирогын 



тістеп  жатып.  –

 

Олар  мені  бір



-

ақ  рет  ұрды,  бірақ

 

та 


 

бетім қатты ауырып тұр! Байқұс Джекке жаным ашиды.

 



 



Бұл  жайында  ешкімге  айтпаңдар,  –

 

деді  Ярвис 



мырза.  –

 

Әйтпесе  полиция  мазаны  алады.  Түріңе 



қарасам, 

Джек, 


сазайыңды 

жеткілікті 

түрде 

алғандайсың. 



 

Пошташы  әйелі  екеуі  қояндарға  жем  беріп, 

тауықтарын

 

қамап  келуге  сыртқа  шыққан  кезде,  Джек 



осы үйде бірінші рет аузын ашты.

 



 

Сен неге маған жақтастың

?  



 



Ой

-

ой



басым


-

ай...  мен  ойлай  алмаймын,  –

 

деді 


күліп Петя. –

 

Енді мені командаға мүлдем алмас



.  

 



Жоқ,  мен  неге  екенін  білгім  келеді!  –

 

деп  бой 



бермеді  Джек.  Оған  міндетті  түрде  жауабын  білу  қажет 

еді. 


 

 



Иә

-

ә, –



 

деді жолай

 

жауап беріп Петя.



 

Меніңше, бір 

отбасы ретінде

 

біз бірлікте



 

болуымыз керек. 

 


 

23 


 

Жарайды, не болса да, рахмет! –



 

деді Джек салқын 

үнмен



сӛйтті де



 

кӛзін жұмды. 

 

Келесі  аптада  Джектің  денсаулығы



 

тәуірленіп,

 

мектепке  баратын  болды.  Келгеніне  үш  сағат  болмай 



жатып,  ол  бүкіл  мектепті  аяғынан  тік  тұрғызды:  түскі 

үзіліс  кезінде  ол  ӛрт  сӛндіргіш  дабылды  іске  қосып 

қойды.  Бұндай

 

уақытта  ешқашан  ӛртке



 

дайындық 

жаттығуы

 

жүрмейтін.  Осының  нәтижесінде  орнаған 



тәртіпсіздіктен  кейін,  Джектің  соғысқұмар  рухы  нығая 

түсті. 


 

 

 



Қатерлі

 

лашық

 

 

Бір  жыл  бойғы  Джектің  негізгі  мақсаттарының  бірі 



жанына  тым  жақын  келетіндерді  жек  кӛру  еді.  Бірақ 

уақыт  ӛте  келе  бұл  қағидасын  Ярвистер  жанұясына 

қатысты

 

сақтау



 

оған


 

ӛте  қиынға  соққан.  Егер  абай 

болмаса,  бір  күні  оларды  жақсы  кӛріп  кетермін  деген 

сезім пайда болды. Бірақ мұны ӛте жаман бақытсыздық 

санап,  олардан  аулақ

 

жүруді  ойлаған.  Ол  мектепте 



болған  кезде

 

бәрі  ойдағыдай



ал  түстен  кейінгі 

уақытында ше? 

 

Жексенбі  күнгі  демалыстың  бір  кешінде  ол  күтпеген 



жерден орманға кез болды. Джек жексенбіні жек кӛретін,

 

ал жексенбілік  кеш  одан  да  жаман  еді.  Апта



 

сайын  сол 

бір  нәрсе  қайталана  беретін:  кешкі  сағат  сегізден  кейін 

әр  жақтан  жиналған  жастармен  үйдің  іші  лық  толады

Олар  жаяулап,  велосипедпен,  машинамен  немесе 



мопедпен келіп, үйдің ішінде қожайын сияқты емін

-

еркін 



жүреді. Гитарамен ән айтып, Киелі кітап оқып, бейне бір 

Құдаймен  жақсы  таныс  адамдай,  Онымен

 

сӛйлеседі.  



Шатырдағы бӛлмесіне дейін жетіп тұратын дауыстарын 

естіп,  Джек  оларды

 

жек  кӛретін.  Әйелі  шаршамастан 



пирог  пен  кофе  үлестіріп  жүрген  кезде,  кішкентай 

пошташы жиналысты жүргізіп тұрады

.   

Олармен  араласқанша,



 

Джектің  ӛліп  кеткені 

жеңілірек  болар  еді.

 

Дегенімен,  сонымен  қатар



 

ол  бір 


нәрсесін  жоғалтып  алардай  кері  сезім

 

де



 

пайда 


 

24 


болатын.  Осы  жексенбі  күні  ол  шыдай  алмай,

 

«Тозығы 



жеткен үйіндінің», Ярвистердің үйін

 

ол осылай атайтын, 



есігін тарс жауып, басы ауған

 

жаққа қарай жүріп кеткен. 



Орман  ішіне  жеткенше,  ол  егістік  даласымен  түнеріп

 

келе  жатты.  Тыныштық  пен  жалғыздық  оған  ұнап,  ӛзін 



еркін  сезінді.  Бұл  үлкен  ағаштың  түбінде  оның  қалына 

қадалып


 

қарайтын,  оқи  алмайтынын  мазақ  етіп  күлетін 

немесе  ата

-

анасының  жоқтығын  айтып  жәбірлейтін 



ешкім  жоқ.  Ақырында  ол  ӛзіне  бір  жайлы

 

орын  тауып, 



келесі  апта  бойы  да  осы  орманға  жиі

-

жиі  келіп  тұрды. 



Жұма күні ол бір қоян кӛріп қалды. Джек сияқты қалада 

ӛскен  балаға  мұндай  тірі  жабайы  қоянды  кӛру  қатты 

әсер етіп, оның басына

 

бір



 

ой келді. 

 

Әдетте сенбі күні бүкіл отбасы



 

сауда жасауға қалаға 

баратын.  Осы  жолы  Джек  те  солармен  бірге  барды. 

Ауылдағы  ӛмір  анағұрлым  арзанырақ  болғандықтан, 

Джектің  қалтасында  біраз  ақша  болды.  ―Бір  сағаттан 

кейін  осы  орында  кездесеміз‖  деп  келіскеннен

 

кейін, 


жанұядағылар әр түрлі бағыттарға шашырап кетті. Джек 

басты  кӛшелердің  бірімен  тӛмен  қарай  түсті.  Соңғы 

кездері

 

ол  ақысыз  тәтті  тағамдар  тауып  жеуді



 

шеберлікпен үйреніп алды. Дүкенге кіргенде тиындарын 

сылдырлатып  қойды.  Таңдап  жүргендей  кейіп  танытып, 

қалтасын  мӛлшермен  құны  бір  фунд  стерлинг  тұратын 

ӛзінің  жақсы  кӛретін  кәмпиттеріне  толтырып  алды. 

Лонгфилдтегі  дүкеннің  сатушысы  егде  тартқан  адам 

болатын,  оның  кӛзі  нашар  кӛруші  еді.  Сондықтан 

онымен мұндай қулығын асыруды Джек дұрыс емес деп

 

санаған.  Қазір  ол  қалада  жүргендіктен  оңтайлы  сәтті 



пайдаланып,  кӛздеген

 

спорт  дүкеніне  жеткенше,  жол 



бойы

 

үш  дүкенге  кіріп,  қалтасын  кәмпитке  толтырып 



шыққан.  Ол  спорт  дүкенінен

 

қатты  металдан  жасалған 



рогатка  сатып  алды  да  бүгінгі  істеріне  кӛңілі  толып, 

мәшинеге


 

оралды. 


 

Қайтар  жолда  Ярвистер  отбасы  үздіксіз

 

мәсіхшілік 



ӛлеңдер  айтумен  болды.  Бұл  әндер  Джектің  жүйкесін 

жұқартса  да,  ол  бір  нәрсемен  келісуге  тиіс

 

еді:  олар 



ӛмірге риза бола алатын

.  


 

25 


Бұл  күннің  қалған  уақытында  жаңбыр  құйып

 

тұрды



Орманға бару үшін

 

Джек жексенбі күнгі таңертеңді күтуі 



қажет  еді.

 

Ол  ӛзінің  жаңа  рогаткасын  қалтасына  салып 



алды. 

 

Енді  ол  ӛзін  жабайы  әрі  ұлы  аңшы  ретінде  сезінді. 



Егер  қолайлы

 

шырмауықтар  табылғанда,  ол  ағаштан



-

ағашқа


 

секіріп  жүрер  еді.  Бірнеше  құстарды  атып

 

кӛріп


 

еді


сәтсіз болды

бірақ ол


 

негізі қоян аулаған

 

болатын. 



Кенет  ол  мысықты  байқап  қалды.  Ол  қап

-

қара  жұмсақ 



жүнді,  тура  ертегідегі  сияқты  екен.  Джек  мысықты 

ӛлтірейін  деп  ойлаған  жоқ.  Алайда  сасқалақтап  қалып, 

атып  жібергенде,  оқ  дәл  екі  кӛзінің  арасынан  тиіп, 

мысық бірден жан тапсырды. 

  

Джек  лоқсығын  әрең  басып,



 

ӛліп жатқан жануардың 

қасына келді

 

де, оған тесіле қараған күйі



 

мелшиіп


 

тұрып 


қалды

Ол  мысықты  аяғымен  аударып  арқасымен 



жатқызған

 

кезде, оның жақында балалағанын түсінді. Ӛз 



ісінің мағынасыздығы оған жұдырық болып тигендей еді. 

Осы кезде оның есіне жайсыз бір оқиға

 

оралып ӛтті. Бұл 



елес соңғы үш жыл ішінде оны тым қатты мазалап жүр

 

еді.  Ол  мұны



 

қанша


 

есіне  түсіргісі  келмесе  де,  осы  бір 

бақытсыз  күн  оның

 

кӛз  алдында  тұрып  алып,  қайтадан



 

иттің қорқынышты ұлуын еститін. 

 

Бірде  ол  балалар  үйінің  маңындағы



 

орманның 

қараусыз

 

қалған



 

бір  бӛлігін  ӛртеп  жіберу

 

үшін  бара 



жатқан  еді.  Бұған  дейін  ол  асырап  алған  әке

-

шешесінің 



үйінен

 

жанармай алып шыққан. Сіріңкені алып, енді іске 



кірісе  бергенде,

 

кенет  қасына



 

үлкен  қоңыр  сеттер  ит 

жүгіріп  келе  қалды

 

(аяғы  мен  мойны  ұзын  келген 



жылтыр жүндес

 

ит). Джек оны қуып жіберемін деп текке 



әуре  болды,  ақыры

 

оның



 

шыдамы  таусылды.  Ол  иттің 

үстіне  жанармайды  құйып,  сіріңке  тұтатты.  Мұнан  кейін 

не  болғаны  тіпті  қорқынышты.  Шошынған

 

ит  неғұрлым 



жылдам  жүгірсе,  от  соғұрлым  ӛрши  түсті.  Иттің  қатты 

қыңсылаған  дауысын  естіп,  адамдар  жиналып  қалды, 

сӛйтіп

 

абыр



-

сабыр  болып  жатқан  кезде,  Джек 

жасырынып  үлгерді.  Осыдан  соң  ол  кӛпке  дейін  тамақ 

ішкісі  келмеді,  кешкісін  кӛзін  жұмса  болды,  ӛзіне

 

қарай 


жүгіріп  келе  жатқан  итті  кӛретін.  Қожайынның  жақсы 

 

26 


күтімі  мен  мал  дәрігерінің  сәтті  операциясының 

арқасында  ит  аман  қалды,  бірақ  жүні  қайта  ӛспеді. 

Әрқашан кӛшеде

 

бұлғақтап келе жатқан



 

жарымжан итті

 

кӛрген кезде, ол ӛзін бір түрлі қолайсыз сезінетін. Енді



міне мына байқұс

 

мысық та оның аяғының астында ӛліп 



жатыр. 

 

―Сен сияқты тастандыдан тағы не шығар екен, Джек 



Джонсон?  –

 

деді



 

ол  ӛзіне  ӛзі

 

күбірлей.  –



 

Сен  әбден 

бұзылғансың‖. 

 

Еңсесін 



басып 

алған 


жабырқаудан 

қалайда 


арылғысы

 

келіп, ол ӛліп жатқан мысықты аяғымен теуіп 



шұңқырға  түсірді.  Сонан  соң  сол  жерге  рогаткасын  да 

лақтырып,  басқадай  ермек  табу  үшін,  жалғыз  аяқ 

жолмен жүріп кетті

.  


Бұл  ойы  ӛзі  ойлағаннан  әлдеқайда  жылдам  жүзеге 

асты.  Қалақай  мен  басқа  да  ӛсімдіктер  бойлай  ӛскен 

орман

 

жолынан онша



 

алыс емес жерде

 

иесіз қалған ескі 



лашық

 

кӛрінгендей  болды.  Екі  жүз  жыл  бұрын  осы 



жерде  темір  ӛнеркәсібі  ӛркендеп  тұрған

 

кезде,  мына 



лашық  бір  зауыттың  үйі  болатын.  Ӛнеркәсіптің  бұл

 

жұмысын тоқтатқан соң, кӛп ұзамай зауыт та жабылған.



 

Тек  жылдан  жылға

 

жан


-

жағын


 

қаулап  орман  басқан 

зауыт

 

шеберінің  жұпыны  үйі



 

ғана


 

қалған.  Бұл

 

түнерген 



үй  дәл  Джектің  кӛңіл

-

күйіне  сай  келіп  тұрғандай.  Оның 



ойынша

бұл  үй  жаңа  ғана  ӛзі



 

мысығын  ӛлтірген 

«жалмауыз  кемпірдің»  үйі

 

сияқты  кӛрінді.  Тағы  да



 

шытырман


 

оқиға  іздеп,  ол  жартылай  құлап  жатқан 

қоршауды

 

ысырып,  қалақайлардың  арасымен  кірер 



есікке  келді.  ―Мына  жерде  кӛп  жылдан  бері  ешкім 

тұрмаған‖

 

деп  түйді



 

ол  жақын  арадағы  терезелердің 

бірінен  қарап.

 

Алайда  кӛп  кешікпей  ол  қателескенін 



білді. Үйдің іші аяқ алып жүргісіз болып ыбырсып жатыр. 

Бірақ  ондағы  жиһаздар  ӛте  кӛне

 

және  бағалы  екенін 



Джек  байқады.  Терезенің  алдында

 

сыпыртқы  сүйеулі 



тұр

.  


 

Яғни,  бұл  жерде  шынында  да  жалмауыз  кемпір



 

тұрады  екен!  –

 

деді


 

ол

 



демін

 

ішіне  тартып.  Денесін



 

мұздай


 

суық


 

қарып  ӛте  шыққандай  болды.  Жалпы  ол 

ертегіге  де,  жын

-

шайтандарға  да  сенбейтін,  бірақ  оны 



 

27 


ӛзінің  мына  қызық  ойлары  баурап  алды

―Періні‖  кӛріп 



қалармын деген үмітпен ол барлық терезелерден қарап 

шықты,  алайда

 

ешкім  кӛрінбеді.  Мүмкін,  ол  Ярвистер 



жанұясымен  бірге  қауымға  кетіп  қалған  болар.  Жоқ, 

перілер қауымға бармайды ғой.

 

Кенет  оның  ӛнебойын  қорқыныш  билеп  кетті.  Шаң 



басып  кеткен  терезеден  қарап  еді,  алыстағы  қонақ 

бӛлменің 

түпкірінде 

біртүрлі


 

қимылдап 

жатқан

 

қорқынышты



 

бірдеңені

 

кӛрді.


 

Джек


 

ӛзіне


-

ӛзі


 

перілер 


туралы қорқынышты шақырмағанда, бұл оған ешқандай 

әсер етпес еді. 

 

Оның үрейін қызығушылығы жеңіп, бұл неғылған зат 



екенін білгісі келді.

  

Бұған  дейін  ол  ас  үйдегі  терезе  ашық  екенін 



байқаған. Джек сияқты тәжірибесі бар адамға бір сәтте

-

ақ  үйге  секіріп  кіру  қиын  емес  еді.  Кішкентай  дәлізбен 



үйдің ішіне кірген кезде, ас үй жақтан шыққан

 

жағымсыз 



иістен

 

мұрнын  қысуына  тура  келді.  Жартылай  қараңғы 



бӛлменің  ішінде  ары  қарай  жылжу  үшін  оған  батылдық 

керек  еді.  Кенет  ол

 

ішінде  жеті  қара  мысықтың  баласы 



бар себеттің алдына келіп

 

қаққан қазықтай кілт



 

тоқтады. 

 

Түсініксіз  қимылдап  жатқан



 

нәрсе  аналарын  іздеп 

себеттен шығуға тырмысқан жеті кішкентай қара мысық 

болып шықты. Оларға кӛп болса бір апта болған сияқты. 

Олар әлі кӛздерін ашпаған

 

және



 

соншалықты

 

дәрменсіз 



еді!  Бәрібір  де  олар

 

ӛлетін  шығар  деп  ойлаған  кезде



 

Джектің тамағына кесек тығылғандай болды. 

 

―Мен сендердің аналарыңды ӛлтірдім, балақайлар, –



 

деді 


ол. 

 



Ӛте 

ӛкінішті


-

ақ‖. 


Олардың 

қатты 


қайғыратындарын  сезіп,  ол  тез  теріс  бұрылды.

 

Ол 



алғаш  рет  ӛлікті  және  ӛлгелі  жатқанды

 

кӛргісі



 

келмеді


Іші  күлге  толы  пештің  қасындағы  үстелдің  үстінде 

қолдан  жасалған  үш  әдемі  күміс  құс  тұр  еді.  Мұндай 

сұлулықты  Джек  әлі  кӛрген  емес.  Ол  әр  қолына  бір 

құстан ұстап кӛріп тұр еді.

 



 

Әп,  бәлем,  ұсталдың

 

ба?


 

 



деп,  кіре  беріс жақтан 

қырылдаған дауыс шықты. 

 

Джек  шошып  кетті  –



   

―пері‖  оның

 

қарсы


 

алдында 


тұрған  еді!  Тұла  бойын  мұз  қарып  ӛткендей  болды. 

 

28 


Кемпір  ілмек  сияқты  иілген  және  ӛте  кәрі  еді.  Аппақ 

шаштары жан

-

жаққа қобырап, бетін жауып тұр. Қолында 



тапаншасы  бар.  Джек  қатты  састы.  Ертегілерде 

жалмауыз


 

кемпірлер

 

тапаншамен  емес



 

сыпыртқымен 

жүруші  еді

Ол  кекті



 

қызыл  кӛздерімен  Джекке

 

ашулы


 

қарады. 


 

 



Мен  сені  ӛлтірмеймін,  –

 

деп  түсіндірді  ол.  Мен 



сенің  тізеңнен  атамын

Сонда  мен  уақыттан  ұтып, 



ауылдан

 

полицияны шақырып келуге үлгеремін.



 

 



Жоқ, керек емес! –

 

деп Джек асығыс



 

қарсы болды. 

 

Мен еш нәрсе ұрлаған жоқпын. 



 

Үйдегі  тыныштықты  бұзу  ауыр  қылмыс  болып 

табылады,  –

 

деді  ол  нығыздай  сӛйлеп.  –



 

Ал  менің 

құстарымда  саусақтарыңның  іздері  бар.  Сол  үшін  сені 

балалар түрмесіне отырғызады. 

 

Оның  айтқаны  дұрыс



 

екенін  Джек  түсінді.  Ӛзінің 

басынан  ӛткен  тәжірибесі  бойынша  солай  болатыны 

рас.


 

Ол Лонгфилдтен

 

полицияның ғажайып мәшинесіне



 

мініп  кетіп  бара  жатуды  армандайтын

бірақ


 

осы  жолы 

бұлай еткісі келмеді. 

 



 

Сенің кім екеніңді мен білемін, –

 

деп жалғастырды 



ол

 

қырылдаған дауысымен, –



 

сен пошташының үйіндегі 

жаңа айыпкерсің.

  



 

Мен  айыпкер  емеспін,  –

 

деп  ренжи  қарсылық 



білдірді Джек. 

 



 

Айыпкер  болмасаң

 

боласың,  –



 

деп  айқайлады 

кемпір. 

 

Джек  бұдан  кейін  тіс  жарған



 

жоқ.  Кешірім  сұрап 

жалынуға  оның  тәкаппарлығы  жібермеді.  Кемпір  оның 

қасына жақындап,

 

бетіндегі қалына үңіліп қарады. 



 

 



Қаршадай  болған  жексұрын



 

деді  оны 

жақтырмай

.      


 

Бірақ  сен  әлсіз  емес  сияқтысың.  Даладағы 



қалақайлар  мен  арамшӛптерді  кӛрдің  бе?  –

 

деп  ол 



тапаншасымен  терезе  жақты  кӛрсетті.  Джек  үндемей 

басын  изеді



 



Бір кездері  бұл

 

жайқалған



 

бақ  болған, –

 

деп  жалғастырды  ол,  –



 

бірақ  буындарым  сырқырап 

ауырғандықтан

қазір  бақты  күтуге



 

шамам  келмейді. 

Егер сен

 

күн сайын



 

екі сағат осында жұмыс істеп, бақты 



 

29 


қалпына

 

келтірсең,  мен  үндемеймін.  Ал  егер  келмесең, 



бірден барып қоңырау шаламын. 

 



 

Мұны  мен  бопсалау

 

деп  санаймын,  –



 

деді 


қарсыласқан Джек. 

 

Қария күліп жіберді: 



 

 



Мұны  сол  сияқты  ауыр

 

жұмыс  деуге



 

де

 



болады. 

Сонымен, қайсысы жақсырақ: менің әділ сотым ба

әлде 


заңның әділ соты ма? 

 



 

Сіздікі,  –

 

деді


 

Джек


 

міңгірлеп,  сӛйтті  де  аузынан 

балағат сӛздер шығып кетті. 

  



 

Мен сенікінен де ӛткен

 

кӛп жаман сӛздерді білемін, 



 

деді балағат сӛзді құлағы шалып қалған



 

қария Джекті 

«хош  иісті»  ас  үйден  итеріп  шығарып

 

жатып.  Сӛйтіп



 

оның  қолына  жүзі  ӛтпейтін

 

кетпен  мен  тот  басқан 



орақты

 

берді  де



 



Алдыға  түс,  жұмысты  баста!

 

Ешқандай үзіліс жасама!



 

 



деп бұйырды.

 

      



Қол

-

аяғын қалақай шағып, тікендер терісіне кірді. 



Ыстық күн күйдіріп, мойнынан тер бұршақтап

 

ақты. Бірақ 



ол  тоқтай  қалса  болды,  ұйықтайтын  бӛлменің 

терезесінен  жиіркенішті  кәрі  бас  кӛрініп,  оған  айбат 

кӛрсетіп,  жаман  сӛздерді  қарша  боратып  ұрысты

Ақырында ол шаршап, үсті



-

басы сырылып үйге қайтқан 

кезде,  опасыз

 

рогаткасын



 

лақтырып


 

тастағаны  үшін 

біраз жеңілдеп қалғанын сезінді. 

 

 




Достарыңызбен бөлісу:
1   2   3   4   5   6   7   8   9




©emirsaba.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет