Дженнифер рис

 

72 

Поттс  ханымның  халі  мүлдем  нашарлады.  Ӛткен 

оқиғадан кейін ол есінен танып, әлі қалпына келер емес. 

 

Бүкіл  ауыл  тұрғындарын

 

Ярвистер

 

отбасына  қарсы 

қою үшін полковник Вит уақытын бекер сарп етіп жүрген 

жоқ.  Ярвистер  отбасы  қатты  қиналды.

 

Пошташыны

 

бұдан  былай

 

ешкім  жылы

 

жүзбен  қарсы  алмайтын 

болды.  Полковниктің  достарының  бірі  тіпті  оған  итін 

айтақтап,

 

одан сырт киімі мен шалбары ғана

 

жыртылып 

құтылғанына кішкене пошташы қуанған. 

 

Автобуста

 

Петяға  да  оңай  болмады.  Қалаға 

жеткенше  балалар  оған  қағаздан  оқ  жасап  атқылайды

. 

Диксон ханым ауылдың әйелдерін Ярвис ханымға қарсы 

қойып қойған: 

 

–

 

Бұл сүйкімсіз

 

баланы алғаш кӛрген кезде

-

ақ ақыры 

осылай  тынатынын  білгенмін,  –

 

дейді  менсінбей 

пысқырынып.

  

Ярвис  ханым  әдеттегісі  бойынша  дүкенге  кірген 

кезде,  осы  уақытқа  дейін  жақын  құрбы

 

болып  келген 

сатушы оған бұдан былай

 

басқа дүкенге баруын ӛтінген. 

 

Тіпті  Дженнидің  ӛзі  мектептен  жылап  оралды

, 

ӛйткені  қасындағы  достары  одан  теріс  айналып  кетіпті. 

Джектің

 

кӛздері  шүңірейіп,  бӛлмесінен  шықпай  тым

-

тырыс жатып алды.

 

Тӛменге

 

тек ас ішу үшін ғана түседі

. 

Тіпті Петя да оның жүрегіне жол таба алмады. 

 

Ӛрттен  кейін  екі  күн  ӛткен  соң,  қайғылы  отбасы 

дастархан  басында  отырып,  сол  күннің  кӛңілсіз

 

сәттері 

жайлы  бӛлісті.  Ярвис  ханымның  дәмді  түскі  асы  сол 

қалпында  желінусіз  қалды.  Джек  олардың  алаңдаулы 

жүздеріне  кезек–кезек  кӛз  тастап  қояды.  Ол  мұндай 

ауыр кӛңіл–күйге бұдан әрі шыдай алмады.

 

Ол орнында 

жападан–жалғыз  оңаша

 

жүргісі  келді,  бұл  мүмкін  соңғы 

рет  болар.  Бірақ  ол  орманға  тағы  да

 

баруға  ӛз

-

ӛзін

 

күштей алмады. Сонымен оның  шатырдағы бӛлмесінен 

басқа барар жері қалмады.

 

Джек бӛлмесіне кетіп қалғанда пошташы былай деді: 

 

–

 

Қой  бұлай

 

отыра  беруге  болмайды.

 

Иса  былай 

деген:  «Әділдік  үшін  қудаланған  бақытты.

 

Қуана 

шаттаныңдар!» 

(Матай 

5:10–12). 

Біз 

Джекті 

қабылдағанымыз  үшін  адамдар  не  айтса  соны  айтсын.

 

 

73 

Оны бізге Құдай жібергенін біз

 

анық

 

білеміз. Сондықтан

 

да  қазір  бәріміз  қуанышты

 

отырып,  аналарыңның 

дайындаған тамағын түгел жеп қоямыз. 

 

Олардың  кӛңіл

-

күйлері  бірден  ӛзгеріп  шыға  келді.

 

Түстен  кейінгі  уақыттарын  да  олар  бұрынғысынша 

кӛңілді ӛткізді. 

 

Ӛз  бӛлмесінде  жалғыз  отырған  Джек  мұның  бәрін 

естімеді.  Олардың  кӛңілсіз

 

жүздерін  кӛз  алдына

 

елестеткенде ішкен  асы  асқазанында

 

түйіліп  қалғандай 

болатын.  Енді  олар  мұны  сыртқа  тебері  сӛзсіз.  Тіпті 

Поттс  ханым  есін  жинап,

 

мұны  ақтағанның  ӛзінде

 

Ярвистер отбасы бұны енді ӛз үйлерінде қалдырғылары 

келмес.  Егер  олар  Джектің  осындай  іске  дәті 

баратынына  сенсе,  онда  тӛсектерінде  тыныш  ұйықтай 

алмас  еді,  ӛйткені  олар  бір  шатырдың  астында  ӛмір 

сүруде. Иә,

 

шынымен де

 

одан бас тартуы сӛзсіз ғой, бұл 

үшін  олар  достарынан  айырылды,  енді

 

әкелері  жұмыс 

орнынанда

 

айырылу  керек  пе?

 

Оларға

 

мұндай  әуре 

неменеге  керек?

 

Тіпті  мұны

 

тәрбиеге

 

алғаны  үшін 

ешқандай ақы да тӛленген жоқ қой. 

 

Кенеттен  қақпаның  алдына  Левис  мырзаның 

мәшинесі  келіп  тоқтаған  кезде,  осы  күдікті  ойларының 

бәрі шынымен де іске асатындай болып кӛрінді. 

 

«Міне

, 

осылай!»  –

 

деп  кӛңілсіздене  ойлады  Джек. 

Мұны асырап алған отбасынан қайта алып кету үшін ол 

жиі

-

жиі  келіп  тұратын.  Дженни  мен  Петяны  басқа 

бӛлмеге  жібергенін

 

шамалап  түсінді

 

Ас  үйдегі  әңгіме 

біресе  кӛтеріліп,  біресе  басылып,  ешқандай  жақсылық 

әкелместей қызып жатты. 

 

Біраз 

уақыт 

ӛткеннен 

кейін 

Левис 

мырза 

баспалдақпен  кӛңілсіз  кӛтеріліп  келе  жатты.  Ол  мұнда 

ұзақ  жол  жүріп  келген.

 

Негізінде

 

қазір  оның  демалыс 

уақыты

 

еді. Бірнеше жылдың ішінде Джек оның басына 

ауыртпалықтан  басқа  еш  нәрсе  әкелген  жоқ.  Ӛткен 

аптада  Ярвистер  отбасы  баланы  асырап  алатынын 

естігенде,  Джектен  ақырында  құтыламын  деп  ойлаған. 

Енді  ӛртеушінің  аты  тағы да шықты.  Асырап алған  ата

-

аналары  соншалық  мейірімді  болып,  оны  сонда  да 

қалдырғысы  келді.  Олар  мұның  кінәлі  емес  екеніне 

 

74 

сенсе  де,  Левис  мырза  Джекті  олардан  гӛрі  кӛбірек 

білетін. 

 

Ол  есікті  ашып,  Джекке  бетпе

-

бет  келіп  қалды.  Жүзі 

қатыңқы, бірбеткей баланың түрін кӛргенде, оның кӛңіл

-

күйі онан сайын түсіп кетті. 

 

«Бұның шыққан тегі нашар

 

–

 

деп ойлады әлеуметтік 

қамсыздандыру  бӛлімінің  қызметшісі.  –

 

 

Алтын 

уақытымды  бұл  сияқты  адамға  сарп

 

етуге

 

тұрмайды. 

Бұл балада қандай да бір сезім барына күмәнданамын». 

 

–

 

Иә,  Джек,  –

 

деп  бастады  ол,  –

 

тағы  да  мәселе 

туындап

 

тұр,  осы  жолы  тым  ауыр  мәселе.  Сені  мұнда 

жіберу  қателік  екенін  алдын

 

ала  білгенмін.  Мына 

қайырымды адамдар мұндай қорлыққа лайықты емес

.  

Оның

 

дұрыс айтып тұрғанын Джек білді. Бұл адамды 

жек кӛргені сондай, тіпті айқайлап жіберді: 

 

–

 

Кет бұл жерден, семіз бақа! 

 

–

 

Байқап сӛйле! –

 

деп айбат кӛрсетті Левис мырза. –

 

Әйтпесе  сот  кезінде  мен  сені  жақтап  бір  ауыз  да  сӛз 

сӛйлемеймін.  Иә,  осы  жолы  саған  жақтасу  тым  қиын 

болады, –

 

деп қосты ол тістеніп

.  

–

 

Кет  бұл  жерден!  –

 

деп  қайталады  Джек.  Левис

 

Джектің  түюлі  жұдырығын  кӛрген  соң,  есік  жаққа  қарай 

тез  бұрылды.  Баспалдақпен  түсіп  келе  жатып,  ол  тағы 

да ӛзінің Джекпен дұрыс сӛйлеспегенін сезді. 

 

Джек ашудан булығып, бӛлменің ортасында мелшиіп 

тұрып  қалды.  Левис  мырзаның  кетіп  бара  жатқаны

, 

Ярвистер

 

жанұясының  ӛзара  сӛйлескендері

 

еміс

-

еміс 

естіліп тұр.

  

Оның  бойын  қатты  ашу

-

ыза

 

билеп  алды.  Ол 

барлығы  үшін  бәріне  де  ыза  болды:  кішкене

 

сәби 

кезінде  тастап  кеткен  анасына,  әркез

 

сыртқа  тебетін

 

асырап  алған  ата

-

аналарына,  шын  мәнінде  бұған 

дұрыстап  кӛңіл  бӛлмейтін  Левис  мырзаға,  Витке  және 

Паркер  мырзаға,  әсіресе  ӛзін  қамқорлыққа

 

бекер

 

алған 

Ярвистер отбасына қатты ыза болды. Олар бұған әдемі 

бӛлме

 

және  веловипед  сыйлап,  жүрегін  жібітті.  Ал  енді 

бұл  оларды  соншама  керек  еткен  кезде  олар  бұған 

қарсы  шыққаны  ма?  Кенет  оған  бүкіл  әлем  дӛрекі 

футбол  ойыны  сияқты  болып  сезілді.  Әркім

 

екінші 

 

75 

біреуін  батпаққа

 

итеріп  жібергісі  келіп  тұратын  сияқты.

 

Енді  кӛтерілемін  деген  кезде,  оған  қайтадан  шабуыл 

жасап тап береді

.  

–

 

Жарайды

! 

–

 

деді  ол  тісінің  арасынан  сыздықтай 

сӛйлеп

. 

–

 

Маған  бәрібір!  –

 

Ол  қабырғада  ілініп  тұрған 

футбол  ойыны  бейнеленген

 

суретті  жұлып  алып, 

умаждады  да,  басқа  да  бірнеше  журналдармен  бірге 

еденге  тастады.  Баяғыда  шылым  шегіп  жүрген  кезінен 

қалған бірнеше  шиді  тауып  алып,  үйіліп  тұрған  қағазды 

ӛртеді. Сонан кейін ол от жақсы тұтану үшін жел соқсын 

деп терезені ашты да, қалтасына әмиянын

 

салып, үйден 

сытылып

 

шығып кетті.

  

 

Ол бақшаның ішімен

 

келе жатқан кезде, шатырдағы 

ашық терезеден түтін ақырындап шығып жатты. 

 

«Енді  біраз  уақыттан  кейін  мына  ескі  үйшік  лаулап

 

ӛртенеді, –

 

деп ызалана ойлады ол. –

 

Мен үнемі осылай

 

қоштасуды жақсы кӛруші едім». Ӛзі жақсы кӛретін, онда 

ӛзін  бақытты  сезінген  жайлы  үйдің

 

орнында  енді 

біраздан  соң  қара

-

құрым  үйінді  қалатынын  ойлаған 

кезде іші удай ашыды. 

 

Алғашында

 

ол  велосипедін  ӛзімен  бірге  алғысы 

келген.  Бірақ  ол  ӛзіне  Ярвистер  сыйға  тартқан  нәрсені 

алмауға бел буды. 

 

«Егер  мен  егіс  алқабы  арқылы  тіке

 

жүрсем,  –

 

деп 

ойлады  ол,  –

 

қалаға  қарай  жүретін  сағат  жетідегі 

автобусқа  үлгеремін,  сонан  кейін  полиция  мені 

іздегенше

 

лондондық  пойызға  жетермін».  Жаңа 

жоспарға кіріскенге дейін қалтасындағы

 

ақшасы пойызға 

билет алуға және тамаққа

 

жетеді. 

 

«Олар  бәрібір  де  мені  тек  бүлдіруге  ғана

 

қабілетті 

деп  ойлайды,  –

 

деді  ол.  –

 

Мен  енді

 

оларға  соның  бәрі 

қолымнан жақсы келетінін кӛрсетейін». 

 

Ол 

алқаптан 

жүгіріп 

ӛтіп, 

онша 

қараңғы 

батпағандықтан,  жыңғылдардың  кӛлеңкесімен

 

жүруді 

ұйғарды. Сағатқа қарап, автобусқа үлгеретіндей уақыты 

әлі  жеткілікті  екенін  байқаған  соң,  ол

 

бӛгеттің  үстіндегі

 

жолға  тоқтады.  Жаздың  ұзақ  ыстық  күнінде  Петя  екеуі 

осы  жерден  балық  аулап,  кӛптеген  кӛңілді  күндерді

 

 

76 

ӛткізген.  Қазір

 

наурыз  айы  болғандықтан,  қатты  нӛсер 

ӛзеннің

 

суын 

қоп

-

қоңыр 

буырқанған 

тасқынға 

айналдырып,

 

бӛгеттен  асып

-

тасып

 

ағып  жатыр.  Дәл 

қазір  суға  секіре  салу  қиын  емес!  Ӛмірден  ол  енді  не 

күтпекші?  Ол  қай  жерде  жүрсе  де,  ӛмірін  темір  торда 

ӛткізерін  білді.  Енді  ешқандай  да  футболды,  балық 

аулауды  және  ең  қорқыныштысы  Петяны  кӛрмейтін 

болады!  Неге  оған  ӛз  ӛмірін  дәл  қазір

 

қимасқа?  Ол 

сүйеніштің  қасына  қарай  баяулап  жақындағанда,

 

астында

 

ӛзен буырқанып жатты. 

 

Ярвистер  Джектің  бӛлмесіне  кірген  кезде,  ӛрт 

қабырғаға  ӛрлеп,  жел  оны  тӛсек  тұрған  жаққа  қарай 

үрлеп  тұрған  болатын.  Джек  бақша  жақтағы  есіктен 

шығып  кеткеннен  кейінгі  бірнеше  минуттан  соң  олар 

түнге  қарай  тауыққораның  есігін  бекітуге  шыққан  кезде 

түтінді байқады. 

 

–

 

Мен  ӛрт  сӛндірушіні  шақырайын!  –

 

деп  түңіле

 

айқай салды Ярвис ханым. 

 

–

 

Жоқ,  тоқта!  –

 

деді  күйеуі.  –

 

Меніңше,  ӛзіміз  де 

сӛндіре  алатын  сияқтымыз.  Үйдегі  шелектерді  жина  да, 

маған  Петяны  тезірек  жібер! 

 

Сӛйтті  де  ол

 

ӛртке  қарсы 

батыл күресіп,

 

бӛлменің тӛбесіндегі ағаш қаптамасында 

тұрған ішінде суы бар үлкен ыдысты алды. 

 

–

 

Соңғы  минуттарда  үлгердік!  –

 

деп  терең  тыныс 

алды

 

ол  шелектері

 

судан  босағанда.  Ӛрт  сӛндірілді, 

бірақ  Джектің  бӛлмесі  астан

-

кестен

 

еді:  жан

-

жақтан  су 

тамшылап, барлық жер қарақұрым күйе. 

 

Отбасындағылардың  естері  ауып,  бұрынғы  жатын 

бӛлмелеріне  қарап  тұр.  Ярвис  мырза  қасындағыларға 

кезек

-

кезек кӛз тастап

 

былай деді: 

 

–

 

Бұл туралы ешкімге тіс жармаңдар!

 

–

 

Бӛлмені ол ӛзі жақты ғой! –

 

деді Петя ашуланып. 

 

–

 

Әрине,  мұны  жасаған  сол,  –

 

деді  әкесі.  –

 

Бірақ 

онымен  сӛйлесіп  неге  олай  істегенінің  себебін  білмес

 

бұрын, мен оған

 

ештеңе істегім

 

келмейді, онсыз да оның 

басындағы мәселелері

 

жеткілікті. 

 

Қалғандары байсалдылықпен бастарын изеді. 

 

–

 

Мына «иесіз орынды» осы қалпында қалдырайық. 

Бұл  жермен  не  істейтінін

 

баланың  ӛзі  шешсін.  Жаңа 

 

77 

перделер мен қабырғаға

 

жапсыратын қағаздарды ӛзінің 

қалтасындағы ақшасына алсын.

  

Осы  сәтте  есіктің  қоңырауы  шылдырлады.  Дженни 

терезеден сығалай қарады да: 

 

–

 

Полицияның  мәшинесі  келіп  тұр,  мама!  –

 

деп 

дауыстады.

 

Барлығы  тӛмен  түсіп,  Джонес  мырза  мен 

полковник Витке есікті ашты. 

 

–

 

Кіріп, сіздермен біраз әңгімелесуге бола ма? –

 

деп 

сұрады

 

полиция қызметкері. 

 

–

 

Әрине, –

 

деп жауап берді де, ауыр күрсінген Ярвис 

ханым оларды қонақы бӛлмеге алып барды. 

 

–

 

Бүгін  түстен  кейін,  сағат  бестерде  емханадан 

хабар  алдым,  –

 

деп  бастады  тәртіп  сақшысы.  –

 

Маған 

Поттс ханым есін жиып,

 

үйдің қожайыны келіп кетсін деп

 

сұрағанын  айтты.  Ол  жерге

 

мені  де  шақырды.

 

Оның 

ақыл

-

есі орнында, айтқандары ап

-

айқын болды. Ол бізге 

Джек  ӛзін  ӛрттен  құтқару  үшін  жатын

 

бӛлменің 

терезесінен  кіргенін  айтты.  Осылайша  ол  басын

 

ӛлімге 

тіккен.  Бірақ  кемпір

 

ақшасын  алу  үшін  тағы  да  үйге 

кіремін  деп  бой  бермеген.  Джек

 

оны  жібермеуге 

тырысқан, сонан соң не болғаны есінде жоқ. Барлығы да 

Джек  хаттамада  кӛрсеткендей  болып  шықты,    Осылай 

деді 

де, 

полиция 

қызметкері 

үн

-

түнсіз

 

тұрған 

полковникке  қарап,  әрі  қарай  жалғастырды:  –

 

Ол 

ақшасын

 

ойлап

 

біраз  қайғырды,  бірақ  полковник  оған 

Джек

 

ақшаны  алып  шыққанын  айтқанда,  кӛңілі  орнына 

түсіп,

 

балаға алғыс айтуды ӛтінді. 

 

Полковник ештеңенің жӛнін білмейтін адам емес еді. 

Ол қатты жӛтеліп алды да: 

 

–

 

Мен  баладан  кешірім  сұрауым  қажет  деп 

ойлаймын. Ол үлкен

 

ерлік жасаған. 

 

–

 

Ӛте  ӛкінішті,  бірақ  қазір  ол  үйде  жоқ,  –

 

деді

 

пошташы

 

сыпайы

 

дауыспен

.  

–

 

Ондай  болса,  оны  келе  салысымен

 

тезірек  маған 

жіберіңіздер,  жарай  ма?  –

 

деді  кәрі  жауынгер.  –

 

Мен 

тезірек онымен бетпе

-

бет сӛйлескім келеді. Оның үстіне

 

үйді  ретке  келтіргені  үшін  де  мен  оған  рахмет  айтуым 

керек.  Әрине,

 

енді  бәрі  бекер

 

болды,  ӛйткені  үйдің  түгі 

қалмай  жанып  кеткен.  Сонда  да,  мұның  ӛзі  бұл

 

бала 

 

78 

үшін үлкен жетістік

. 

Оның үстіне ол осы жұмыстың бәрін 

ешқандай ақысыз істеген. 

 

Үлкен адамға

 

мұның бәрін айту оңайға түспеді, кетіп 

бара жатқанда оның жүзі солғын сияқты

 

болып кӛрінді. 

 

–

 

Поттс ханым тәуір болып

 

келеді, –

 

деді ол тағы да 

табалдырықты аттап бара жатып. –

 

Байқұс дәрігерлерге 

жан  таптырмайды

. 

Денсаулығы

 

жақсарған  соң,  оны 

ауыл  сыртындағы  ескі  үйіме  орналастырамын,  ал 

мысықтарын біреу қамқорлыққа алар. 

 

Ол  мәшинеге  отырып,  Джонес  мырзаға  ӛзін  үйіне 

апарып  тастауды  бұйырғанда  дәл  бұрынғысындай 

қалпына келді.

 

–

 

Құдайға  шүкір!  –

 

деп

 

дауыстап  жіберді

 

пошташы 

бір мезетте жанұясындағы  үш  адамды  бірдей  құшақтап 

жатып. –

 

Лонгфилдтегі дауыл батырға айналды! 

 

Бірақ  Джекті  күткендері  ұзаққа  созылған

 

сайын, 

олардың қуаныштары басыла берді. 

 

–

 

Ӛзіңді  торда  отырған  жолбарыс  сияқты  сезінуді 

қойсаңшы,  ұлым!  –

 

деді  пошташы  түн  ортасынан  ауған

 

кезде.  Петя  мен  Дженни  ұйықтаудан  бас  тартты. 

Барлығы  да  жақсы  біткенін

 

естігенде,  Джектің  түрі

 

қандай боларын олар ӛте

 

кӛргілері келді. Бірақ Дженни 

орындықта отырып ұйықтап қалды, ал Ярвис ханым жиі

-

жиі  шай  қайнатқандықтан,  шәйдің

 

қорабы  босап  та 

қалыпты. 

 

–

 

Папа,  Джекпен

 

бір  жамандық

 

болып  қалғанын 

сезетін сияқтымын, –

 

деді Петя. 

 

–

 

Сенімің  қайда

, 

Петя?  –

 

деп  жайлап  сұрады 

пошташы. 

–

 

Иса 

Мәсіх 

оны 

сақтасын 

деп 

сиынғанымызға  әлі  екі  сағат  та  уақыт  болған  жоқ.  Енді 

біз  оны  сақтайтынына

 

сенімді

 

болуымыз  қажет.  Мүмкін 

ол  бір  жерде  жасырынып  алып,  жоғарғы  бӛлмені

 

ӛртегені  жайында

 

ойлап  отырған  болар.  Тӛсегіңе  бар, 

бала! Мамаң екеуміз оның оралғанын күтеміз. 

 

 

Бірақ  Джек  келмеді.  Сағат  алты  болған  кезде 

олардың

 

буындары  ауырып,  отырған  орындықтарынан

 

шаршап

 

оянды. 

 

–

 

Енді  полицияға  айтсақ  қайтеді?  –

 

деп  сұрады 

Ярвис ханым сүт пісіріп жатып. 

 

 

79 

–

 

Кешке дейін күтіп кӛрейік,  балаларға ескертіп қой, 

ешкімге  ештеңе  демесін.

 

Бұл  істің  бәрін  Құдай  Ӛз 

қолында  ұстап  тұр,  –

 

деді

 

күйеуі

 

жұмысқа  кетіп  бара 

жатып. 

 

 

 

Джек Джонсонның ақыры 

 

 

Бұл  жаңалық

 

Лонгфилдке  кӛзді  ашып

-

жұмғанша

-

ақ

 

тарап  кетті.  Пошташы  қайда  барса  да,  оны  күлімдеген 

кӛздер  мен  қуанышты  жүздер  қарсы  алды.  Бақшаның 

шарбағынан  мойындарын  созып,  терезесінен

 

бастарын 

шығарып

, 

оны  адамдар

 

қызу

 

құттықтап  жатты. 

Полковник  Виттің  досы,  қабаған  иттің  иесі

, 

тіпті

, 

оған 

жаңа костюм сатып алуды ұсынып, былай деді: 

 

–

 

Ұлыңызды

 

мақтаныш  етуіңізге

 

болады.  Сол  бір 

қырсық,  жаман  кемпір  –

 

Поттс  ханымды  құтқару  үшін 

басын ӛлімге тіккенін қарамайсыз ба?

 

Ярвис  ханым  дүкенге  шайға  бір  нәрсе  алуға  бара 

жүктеу/скачать 0,62 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: