ның дүниені танып-білу мүмкіндігін жоққа шығаратын
бағытты - агностицизм деп атайды. Оның негізгі тари-
хи формалары: антика заманының
скептицизмі және
Канттың
агностицизмі.
Бүрынғы және осы заманры философияда дүниені та-
нып білуге болатындығын агностиктер
ашьщтан-ашық
теріске шығарды, ал ңазір де солай теріске шығарумен
келеді. Олар: біздің танып білуіміз өмір шындығының
дүрыс суретін бере алмайды, оны сезім мүш елерінің
көмегімен де, аңыл-ойдың
көмегімен де танып білуге
болмайды дейді.
Агностицизмнің бірнеше түрі бар. Кейбір агностик-
тер адам білімінің көзі - тәжірибе дейді, ал тәжірибе,
олардың пікірінше, біздің түйсіктеріміздің,
қабылдау-
ларымыздың жиынтығынан басңа ештеңе де емес. Бүл
түрғыдан ңарасаң, белгілі бір заттар жөніндегі біздің
ойларымыздың дүрыстығын білу жолы өз ойымызды
өзіміздің түйсіктерімізбен немесе ңабылдауларымызбен
салы сты ру болып ш ы ғады . С өйтіп,
біз ө зім ізд ің
түйсіктеріміз бен ңабылдауларымыздан басқа ешнәр-
сені біле алмайтын болып шығамыз. Бүл ңате қорытын-
ды, өйткені мүнда тәж ірибенің өзі идеалистік рухта
түсіндіріледі. Шындығына келгенде тәжірибеде адамға,
аржағында енді түк те жоң, түйсіктері мен ңабылдаула-
ры ғана беріліп қоймайды. Адамның түйсіктері мен
ңабылдауларында объективті өмір сүретін заттар, олар-
дың ңасиеттері дүрыс та наңты бейнеленеді. Агностик-
тердің ішінде заттардың адам
санасынан тәуелсіз өмір
сүретінін мойындай түрып, оларды танып білуге болмай-
ды дейтіндері де (Кант және оның жолын ңуушылар) бар.
Достарыңызбен бөлісу: