348
Жібектен тізгініңді тақпадым
ба?
Малдырып
саф алтынға
үзеңгіңді,
Тағаңды шын күмістен
қақпадым ба?!
Жауабы иесіне берген аттың:
«Сұрайсың не себептен мен
жабықтым?
Алыстан құлағыма келер дүбір
Һәм дауысы керней тартып,
атқан оқтың.
Кісінеп себебім сол мен аһ
ұрған,
Көп жүріп далада енді сейіл
құрман.
Әбзелмен жарқыраған әсем
басып,
Аз
қалды сыйлы, сынды
күндер тұрған.
Жақында жаны ашымас жау
кеп шабар,
Қалдырмай әбзелімнің бәрін
тонар.
Соқтырған шын күмістен
тағаларды
Суырып аяғымнан, олжаланар.
Күйзеліп,
жаным ашып,
ауырып бек,
Қайғырып, уайым ғып, тұрмын
жүдеп.
Орнына желпуіштің теріңді әкеп,
Терлеген бүйіріме жабады деп»
.
«Оттого я присмирел,
Что я
слышу топот дальный,
Трубный звук и пенье стрел;
Оттого я ржу, что в поле
Уж не долго мне гулять,
Проживать в красе и в холе,
Светлой сбруей щеголять;
Что уж
скоро враг суровый
Сбрую всю мою возьмет
И серебряны подковы
С
легких ног моих сдерет;
Оттого мой дух и ноет,
Что наместо чапрака
Кожей он
твоей покроет
Мне вспотевшие бока».
6 шумақ, 26 тармақ
6 шумақ, 26 тармақ