18.Папийона-Лефевра синдромына жалпы сипаттама беріңіз. Пародонт тіндерінің жағдайын сипаттаңыз. Папийон-Лефевр синдромы сирек кездесетін аутосомды-рецессивті типпен берілетін, туа дамыған гиперкератоздар түрлеріне жатады, қолдар және табандар терісінің жарақаттануымен, пародонт тіндерінің үдемелі дистрофиялық және бұзылыстық үрдістерге ұшырауымен сипатталады. Бұл кезде табандар мен алақандар терісі шамадан тыс мүйізгектеніп, әртүрлі тереңдікте тіліктер пайда болады. Ауру көбінесе жас балалар арасында кездесетіндіктен, сүт тістер төңірегіндегі қызылиек қатты қызарып, домбығады, жалқыққа толы терең пародонтальдық қалталар пайда болады. Альвеола өсіндісінің сүйек тінінде үрмеге ұқсас сорылу үрдістері орын алады, тіс түбірлері төңірегінде кистаға (жылауыққа) ұқсас құрылымдар пайда болып, сүт тістері түсе бастайды. Альвеола өсіндісінің ыдырауы тұрақты тістер шыққаннан кейін де жалғасып, оның толық жойылуымен аяқталады.Жарақат ошағындағы патогистологиялық өзгерістер қызылиектің плазматикалық клеткалармен жайыла инфильтраттануымен, сүйек майының да инфильтраттанып, фиброздануымен сипатталады.
Периодонтальды зақымданулар. Бірінші аурудың белгілері әдетте 2-3 жаста пайда болады.Гиперемия және қызыл иектің ауыр қан кетуі тіпті бар,. Қозғалмалы тістер аймағында іріңді бөліністері бар терең пародонт қалталары анықталады, мүмкін.
периодонтальды абсцесстердің пайда болуы.Рентгенограммада сүйек тінінің айқын, негізінен тік резорбциясы анықталады. Жүргізіліп жатқан жергілікті емдеуге қарамастан (қарқынды гигиена
ауыз қуысы, хлоргексидинмен шаю), уақытша тістер 4-6 жасқа дейін түседі, содан кейін ауыз қуысында барлық қабыну процестері тоқтату.
20.Эпулис ауруларының клиникалық көрінісін сипаттап беріңіз. Пародонтомалар – пародонттағы қатерсіз ісіктер және ісікке ұқсас жаңа құрылымдар. Олардың қатарына фиброма, қызылиек фиброматозы, эпулис және пародонтальдық киста жатады
Эпулис – қатерсіз ісік, қызылиектің созылмалы ықпалдар әсеріне ұшыраған аймағында дамиды және қызылиектің шектеле өсуімен сипатталады.
Эпулистің көлемі тас бұршақ көлеміндей, кейде одан да үлкен болады, жіңішке немесе жуан аяғы бар, пішіні түйінге, саңырауқұлаққа ұқсас келеді, бір немесе бірнеше тістер пародонты аймағындағы қызылиекте тістермен жанаса орналасады. Эпулис қантамырларына бай дәнекертінді құрылым, сыртынан эпителийдің қалың қабатымен жабылған. Патоморфологиялық өзгерістеріне қарай эпулистің үштүрін ажыратады: фиброзды, ангиоматозды және алыпжасушалы.
Фиброзды эпулис кезінде жетілген талшықты дәнекертінді құрылымның көбеюі орын алады, сүйек затынан тұратын ошақтар және остеобласттар кездеседі.
Ангиоматозды эпулис араларында кавернозды ангиомаға ұқсас қуыстарға бай қантамырларының көбеюімен, әкті ошақтардың (известковые очаги) құрылуымен сипатталады.
Алыпжасушалы эпулис көп мөлшерде алып жасушалардан тұрады және оларға атипиялық жолмен көбею тән емес.
Эпулистің бастапқы даму сатысында альвеола өсіндісінің сүйек тінінде ешқандай өзгеріс байқалмайды, ісіктің көлемі үлкейген сайын тістераралық қалқандар сүйегінде бұзылу және сорылу ошақтары пайда болып, тістер қозғалмалы бола бастайды.
Эпулистің емі - хирургиялық әдіспен емдеу: эпулисті және оның өсу белдеуін тұтас кесіп алып тастайды. Кесуден пайда болған жара аймағына диатермокоагуляциялау немесе криодеструкциялау әдістерін жүргізсе өте жақсы нәтиже береді.