54
Досы:
– Көр қаз да, көм! Сол да қиын боп па? – дейді сырғақтап.
Елпек қағып, екінші досына барса, ол да олай-бұлай бұл-
ғақтайды. Қалған достары да сыныққа сылтау іздеп, ат-
тонын ала қашады.
Баласы:
– Енді сіздің бір жарым досыңызды сынап көрейік, кө-
ке! – дейді. Əкесі жарты досына келіп:
– Бауырым бақилық болды. Қол – қысқа, жерлеуге жəр-
демдес! – дейді. Жарты досы:
– Марқұмның мəйітін түйеден түсіріп, жерлеуге қол
ұшын берейін. Бірақ түйеңнің жем-шөбін өзің тап! – дейді.
Ал жалғыз досы жаны қалмай: «Ей, бауырым, еш қинал-
ма, бəрін өзім атқарам!» деп зыр жүгіріпті. Сонда əкесі:
«Көз алдындағы көп досыңнан көңіліңдегі бір досың артық»
деген екен.
(Ел аузындағы əфсана)
Досым қанша,
Біреу ме, бір жарым ба?
Қанша досым «Доспын!» деп жүр жанымда.
Дос дегенің көбейіп кетер еді-ау,
Қонаев боп, шіркін-ай, тұрғанымда.
Болса-дағы өмірде өлмес дана,
Қарамаймын қызығып марғасқама.
Димаш ағам тағынан тайған күні
Қалмап па еді қасында Олжас қана.
«Досым көп!» деп,
Сыйладым пай-пай, бəрін.
Ағам қанша?
Дəл санын айта алмаймын.
«Примерні бір жарым ағам бар» деп,
Бай баласы секілді байпаңдаймын.
Жарты ағамыз өбектеп айналады,
Бірақ талай сырт беріп тайғанады.