«Қараңғы түнде тау қалғып» (Гете – Лермонтовтан аударған) «Ішім өлген, сыртым сау» т.б.
Поэмалары:
«Масғұт»
Түйіні:
«Байлық та, хандық та ақылға табынған. Ақылды адам азып-тозбайды»; «Тіршіліктің тұтқасы ақыл мен білім».
«Ескендір»
Қанішер, жауыз Ескендірдің шапқыншылық әрекетін суреттейді. Ең соңғы жорықты өзі ала алмаған қорғаннан оған бас сүйек береді. Мұның мәнісін түсінбеген Ескендірге ақылшысы Аристотель «адам көзі тіршілікте ештеңеге тоймайтынын, тек өлгенде ғана топыраққа көміліп тынатынын» айтады. Ақын жауыздықты ізгілік жеңеді деген түйінге келеді.
«Әзімнің әңгімесі» (аяқталмаған)
Бағдатта бояушы, суретші Әзім атты жігіттің басынан кешкен оқиғасын баяндайды.
Өлеңдері:
«Өлең – сөздің патшасы, сөз сарасы»
«Біреудің кісісі өлсе, қаралы ол»
«Жасымда ғылым бар деп ескермедім» (1885, ғылым жайлы тұңғыш өлеңі, жастарды жақсылыққа, тәрбиелікке шақырады.) «Ғылым таппай, мақтанба» (1886)
«Интернатта оқып жүр»
Оқу-ғылым жайлы
«Жаз», «Қыс», «Күз»
«Жазғытұры» (1890)
Табиғат лирикасы
«Сегіз аяқ», «Болыс болдым, мінеки», «Қайран елім», «Қараша, желтоқсан мен сол бір-екі ай», Қартайдық, қайғы ойладық, ұлғайды арман», «Сабырсыз, арсыз, еріншек»
