4 Киім-кешек, мата-кездеме, үй мүліктеріне қатысты көнерген аталымдар. Ерімбет пен Нұртуған тіліндегі көнерген аталымдардың ерекше
тобын
киім-кешек, мата-кездеме, үй мүліктеріне қатысты аталымдар құрайды.
Бұларды екі ақын да шығармаларында кездескен бай-кедейлердің дәулетін,
өмірдегі образын сомдауда шеберлікпен қолданады. Олардың ішінде қазір
көнеріп, мағыналары ұмытылып бара жатқан киім атауларын ақындар
шығармаларынан көптеп кездестіруге болады. Олар:
тон, кебенек, тәжі, түрме, шәркей, белдемше, жарғақ, үлде т.б. Сөзіміз анық болу үшін ақындар
шығармаларында кездескен көнерген киім аталымдарының біразына мысал
келтірейік:
Тонсыздарға тон беріп, Қандырған шөлін сусыннан [Н.К.Іт].
Кебенек киген кей пенде Сөйлемей білмес сырыңды [Н.К.ІІт].
Тәжіңді бер тағыңмен Сезінсең өлер шағыңды! [Н.К.Іт].
Түрмеден басқа кимеген, Күймеден басқа мінбеген [Н.К.Іт].
Табаны құрығыр ауырған. Шәркейді шешіп қарасам, Алақандай ойылған [Н.К.Іт].
Белдемшесін белденді [Н.К.ІІт].
Келген соң тыр жалаңаш біраз жүріп, Сонан соң мал терісінен жарғақ киген [Н.К.ІІт].
Үстіме үлде киіп, пырақ мініп, Мен жүрсем қызық, әшірет тойларында [Н.К.ІІт].
Ал мата-кездеме атауларынан:
торқа, мақпал, мәулім, бөз, құлпы, жанат, барқыт, парша т.б. Мысалы,
Торқадан киген тоғыз қат [Н.К.Іт].
Мақпал менен
