Тілдің даму барысында қосымшаның түбірден ажыратуға келмейтіндей кірігіп, жаңа қосымшаның соның үстіне жалғануын В.В.Радлов гиперагглютинациядеп атаса, оны орыс тіл білімінде Г.О.Винокур байлаулы түбірлер (негіздер) деп, Н.А.Баскаков сөзжасамның «тұрып қалған тұлғалары» («застывшие формы словообразования») деп атаған.
Тілдің даму барысында қосымшаның түбірден ажыратуға келмейтіндей кірігіп, жаңа қосымшаның соның үстіне жалғануын В.В.Радлов гиперагглютинация деп атаса, оны орыс тіл білімінде Г.О.Винокур байлаулы түбірлер (негіздер) деп, Н.А.Баскаков сөзжасамның «тұрып қалған тұлғалары» («застывшие формы словообразования») деп атаған.
Сонымен, түркітанушылардың дені «түбір» ұғымын беретін бір, екі, кейде тіпті үш буынды этимологиялық түбірлерді әртүрлі дыбыстық (сіңісу, фузия, дыбыс алмасу, ауысу, редукция т.б.), морфологиялық (кірігу, өнімсіз аффикстер жалғануы т.б.), семантикалық (десемантизация) т.б. құбылыстардың неігізіндегі құрылымдық және модификациялық өзгерістердің нәтижесі деп атайды. Яғни, қарапайым түрінен күрделіге қарай дамып, соған сай буын саны да өседі. Диахрондық тұрғыдан туынды бола тұра олардың синхрондық тұрғыдан түбір болып санаулы түбір морфемасы тетігінің үнемі өзгерісте болуымен, оған әсер етуші аффикстік морфемалардың динамикалық табиғатымен тығыз байланысты.
Сонымен, түркітанушылардың дені «түбір» ұғымын беретін бір, екі, кейде тіпті үш буынды этимологиялық түбірлерді әртүрлі дыбыстық (сіңісу, фузия, дыбыс алмасу, ауысу, редукция т.б.), морфологиялық (кірігу, өнімсіз аффикстер жалғануы т.б.), семантикалық (десемантизация) т.б. құбылыстардың неігізіндегі құрылымдық және модификациялық өзгерістердің нәтижесі деп атайды. Яғни, қарапайым түрінен күрделіге қарай дамып, соған сай буын саны да өседі. Диахрондық тұрғыдан туынды бола тұра олардың синхрондық тұрғыдан түбір болып санаулы түбір морфемасы тетігінің үнемі өзгерісте болуымен, оған әсер етуші аффикстік морфемалардың динамикалық табиғатымен тығыз байланысты.